Η Αίγυπτος αμφισβητεί την Ελληνική ΑΟΖ και καλεί την Τουρκία και την Κύπρο να οριοθετήσουν τις δικές τους ΑΟΖ, ξεχνώντας το Καστελόριζο, το οποίο πρώτοι εμείς όμως υποβαθμίσαμε .
Η πολιτική δυστυχώς μοιάζει με το ποδόσφαιρο! Όταν χάνεις επί 89 λεπτά συνέχεια ευκαιρίες να βάλεις γκολ, μπορεί να φας ένα στο 90 !!!
Έτσι παρά το δίκηο μας κινδυνεύουμε με την αναβλητικότητα , φοβικότητα και υποτέλεια των πολιτικών μας να βρεθούμε για μία ακόμη φορά πίσω από τις εξελίξεις, που μας ξεπερνούν. Νέοι παίκτες ξεπετάγονται και δυστυχώς με τη δική μας διστακτικότητα να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα και νόμιμα κατοχυρωμένα δικαιώματά μας, ομαδοποιούνται βάσει των δικών τους συμφερόντων με τους αντιπάλους μας, σχηματίζοντας πλέον πυρήνες νέας ισχύος. Και έτσι δεν έχουμε να παλέψουμε μόνο με τα συμφέροντα της Τουρκίας, αλλά και των άλλων δορυφόρων της …
Σ’ αυτό το νέο καλειδοσκόπιο αντικρουομένων συμφερόντων έχουμε μήπως κάποια πρωτοποριακή πρόταση, εκτός του γνωστού αποτυχημένου ιδεολογήματος περί φιλίας με την Τουρκία – χωρίς όμως την ισχύ της αυτοσυντήρησης – που κρύβει απλά την ανικανότητα και προδοτική συμπεριφορά πολιτικών και υπαλλήλων της Ελληνικής Διοίκησης; Δυστυχώς όχι!
Μένοντας δε ανίσχυροι να παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα, είμαστε εκτεθειμένοι στα βλέμματα αυτών, που ξέρουν να διακρίνουν την αλήθεια πίσω από προφάσεις και φτιασιδώματα. Και εκεί που μετράει, φαινόμαστε αδύναμοι, ανίσχυροι και φοβισμένοι . Αυτό είναι το χειρότερο μήνυμα που μπορούσαμε να εκπέμψουμε. Ανοίγει την όρεξη διεκδικήσεων , κυρίως παράνομων και εκβιασμών , όπως το αίμα προκαλεί τους λύκους να επιτεθούν.
Δεν τα γράφω για να απελπιστούμε. Τα λέω για να συνειδητοποιήσουμε το γιατί οι Έλληνες δέχονται τη μεθοδευμένη αυτή και λυσσαλέα επίθεση.
Γιατί μπορεί οι πολιτικοί μας να έχουν αλωθεί και σκύψει το κεφάλι, όμως ο υπέροχος Λαός μας εξακολουθεί να διαπνέεται από τα πατρικά του ιδανικά και στο αίμα του να ρέει καθαρό το αίμα, που θρέφει τη Γη μας, χιλιάδες τώρα χρόνια. Αυτόν φοβούνται οι επικυρίαρχες δυνάμεις, αυτόν στοχεύουν και επιδιώκουν να τον γονατίσουν, για να αντλήσουν άφοβα τον Ιχώρα της Χώρας και του Λαού της.
Να μην τους δώσουμε αυτή τη χαρά. Να “πικράνουμε” τους γήινους εργολάβους του Άδη, όπως όμορφα αγγέλλεται στα αναστάσιμα τροπάρια, πολεμώντας σκληρά, γι’ άλλη μία φορά , εμείς οι Έλληνες, μπροστάρηδες στον αγώνα για την νέα Γέννηση , για την Ανάσταση!
Μην γελιέστε, αυτό που ζούμε όλοι μας, είναι οι πόνοι μία Γέννας. Η ποιότητα του τέκνου, αποτελεί την ατομική και συλλογική μας ευθύνη!!!
