Όπως είναι γνωστό, με τον Νόμο 3883/2010 αναμορφώθηκε το σύστημα ιεραρχίας και εξέλιξης των Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, προκειμένου να εναρμονιστεί με τις πρόσφατες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό θεσμικό πλαίσιο, αλλά και να ενσωματώσει τις σύγχρονες αντιλήψεις για τη δράση της διοίκησης και των διοικητικών οργάνων και τα δικαιώματα των διοικουμένων, πεδίο από το οποίο δεν εξαιρούνται οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Έτσι καθιερώθηκε για πρώτη φορά το δικαίωμα ενδικοφανούς προσφυγής κατά των μεταθέσεων και των κρίσεων για προαγωγή στο πλαίσιο εφαρμογής των αρχών της προηγούμενης ακρόασης, της διαφάνειας και της αμεροληψίας.

Ταυτόχρονα, τέθηκε φραγμός στα όποια λανθάνοντα ψήγματα «ηγεμονισμού», εμπεριέχονται στους προϊσχύσαντες κανόνες δικαίου, οι οποίοι άφηναν περιθώρια αντιμετώπισης βασικών δικαιωμάτων του προσωπικού (μεταθέσεις και προαγωγές) ως στρατιωτικές εντολές που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, για λόγους «δημοσίου συμφέροντος».

Τέσσερα έτη μετά τη θέση σε ισχύ του Νόμου 3883/2010,διαπιστώθηκε η ανάγκη, όχι απλώς να αντιμετωπιστούν οι διαφαινόμενες λειτουργικές και ερμηνευτικές δυσχέρειες που προέκυψαν κατά την εφαρμογή του, αλλά κυρίως να αξιοποιηθεί ο νόμος αυτός, ως εφαλτήριο για τη συνολική αναβάθμιση του σταδιοδρομικού πλαισίου των Ενόπλων Δυνάμεων με μακρόπνοη προοπτική και επικαιροποίηση.

Έτσι, το ΓΕΕΘΑ ανέλαβε πρωτοβουλία εκπόνησης ενός νέου σχεδίου νόμου το οποίο αξιοποιεί τα στοιχεία υπεροχής του Νόμου 3883/2010 και εισάγει νέα, με γνώμονα όχι μόνο τις επικαιροποιημένες ανάγκες της υπηρεσίας, αλλά και αφουγκραζόμενο αυτές των στελεχών, όπως έχουν πλέον διαμορφωθεί στο νέο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον.

Αδήριτη πλέον ανάγκη καθίσταται η κατάργηση των διακρίσεων των στελεχών με την υπαγωγή τους σε ένα και μόνο θεσμικό πλαίσιο. Με τον τρόπο αυτό εξαλείφεται η πολυνομία και τα διαδικαστικά αλλά και νομικής φύσης προβλήματα από την ταυτόχρονη παρακολούθηση και εφαρμογή διαφορετικού θεσμικού πλαισίου για τα στελέχη (Νόμος 2439/1996 και Νόμος 3883/2010) με μόνο κριτήριο τα έτη υπηρεσίας.

Λόγω της σοβαρότητας και της σπουδαιότητας του θέματοςζητήθηκε από τα Επιτελεία τα οποία έχουν και την εμπειρία από την εφαρμογή του Νόμου, η σύνταξη και αποστολή έως τις 20 Οκτωβρίου 2014, μίας όσο το δυνατόν πληρέστερης πρότασης, ώστε αυτή να προωθηθεί για έγκριση στα αρμόδια προς τούτο όργανα της Πολιτείας.

>Στο πλαίσιο της ισονομίας και της ανάδειξης των πλέον ικανών στελεχών, εισάγεται και στα στελέχη του Νόμου 2439/1996 ο θεσμός της κρίσης «κατ’ απόλυτη εκλογή». Παρέχεται δε εξουσιοδότηση για την έκδοση κανονιστικών πράξεων με σκοπό τη συγκεκριμενοποίηση των θέσεων ευθύνης των ανώτατων αξιωματικών ως προσόν για τη κρίση αυτή, αλλά και των κριτηρίων που οδηγούν στον ανώτερο αυτό είδος κρίσης.

Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η ασφάλεια δικαίου των στελεχών και η αντικειμενική κρίση των συμβουλίων κρίσεων. Αυτό επιτυγχάνεται με την οριοθέτηση ευκρινούς και πλήρους σταδιοδρομικής οδού με συγκεκριμένα βήματα υπηρεσιακής εξέλιξης και κατάρτισης, με αποτέλεσμα αφενός τα στελέχη να γνωρίζουν έγκαιρα τα απαιτούμενα για την εξέλιξή τους προσόντα και αφετέρου να διευκολύνεται η διαπίστωση από τα αρμόδια συμβούλια κρίσεων της κτήσης των προσόντων αυτών.

>Το σύνολο του στρατιωτικού προσωπικού δύναται να τίθεται εκτός οργανικών θέσεων (ΕΟΘ), ούτως ώστε να συμπληρώνεται, ΕΦΟΣΟΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ, το σχήμα:35 χρόνια υπηρεσίας (κατά κανόνα όταν το στέλεχος θα είναι 53 ετών) – 40 χρόνια υπηρεσίας (58 ετών). Η δυνατότητα αυτή σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται με τις ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές διατάξεις, ούτε τα ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Με τον τρόπο αυτό αναγνωρίζεται, αυταπόδεικτα πλέον, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του στρατιωτικού επαγγέλματος, ο οποίος ενέχει τον χαρακτήρα τρόπου ζωής, με αποτέλεσμα τηναπροθυμία διακοπής του συναισθηματικού δεσμού που αναπτύσσεται μεταξύ των στελεχών και της υπηρεσίας, σε χρόνο που δεν έχει επιλεγεί από το ίδιο το στέλεχος.

>Διευκρινίζονται οι περιπτώσεις της αυτεπάγγελτης αποστρατείας αξιωματικών, οι οποίες αφορούν τουςεπαγγελματικά ακατάλληλους ή ανεπαρκείς αξιωματικούς των οποίων οι πράξεις και οι συμπεριφορές χαρακτηρίζονται ως τέτοιες στα αρχικά στάδια της σταδιοδρομίας τους.

>Με σκοπό την κατοχύρωση της συνέχειας της διοίκησης στις Ένοπλες Δυνάμεις και την παροχή για όλα τα στελέχη μέχρι και του βαθμού του Αντιστρατήγου και αντιστοίχων (πλην Αρχηγών)επαρκούς χρόνου για την άσκηση των καθηκόντων τους, την αξιοποίηση των ιδιαίτερων ικανοτήτων τους αλλά και της εν γένει δοκιμασίας τους, καθορίζεται:

-Ότι η αποστρατεία των ανωτάτων αξιωματικών βαθμού Ταξιάρχου, Υποστρατήγου και αντιστοίχων με κρίση «ευδοκίμως τερματίσας», είναι δυνατή μόνο για όσους συμπληρώνουν τέσσερα (4) έτη στο βαθμό τους.

-Ως ελάχιστη θητεία των Αντιστρατήγων και αντιστοίχων (πλην Αρχηγών) αυτή του ενός (1) έτους.

–Υποχρέωση διετούς παραμονής όπου είναι δυνατόν, στις θέσεις στις οποίες συμπληρώνεται ο απαραίτητος χρόνος διοίκησης και ειδικής υπηρεσίας, δεδομένου ότι το ένα (1) έτος στις θέσεις αυτές κρίνεται ανεπαρκές για τη δοκιμασία του προσωπικού και την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων.

Επαναλαμβάνεται και τονίζεται, ότι το σύνολο των παραπάνω προτάσεων όσο και ο υπόψη νόμος σε καμία περίπτωση ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ Ή ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΗ κατάσταση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.

Με την υιοθέτηση των ανωτέρω, αφενός θα δοθεί η δυνατότητα σε κάθε στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων, από την πρώτη στιγμή να προγραμματίζει τη σταδιοδρομία του σε αυτές και αφετέρου θα εκλείψει το φαινόμενο του «ξαφνικού θανάτου»στις κρίσεις. Φαινόμενο απαράδεκτο καθώς οι Ένοπλες Δυνάμεις και κατά προέκταση η ελληνική πολιτεία εμφανίζονται στο να «πετούν» ανθρώπους οι οποίοι έχουν αφιερώσει 30 και χρόνια από τη ζωή τους σε αυτές. Επιπρόσθετα, θα εξαλειφθεί και το φαινόμενο των προσφυγών για τη διοικητική αποκατάσταση.

Αν μάλιστα συνδυαστούν με τον καθορισμό συγκεκριμένων προσόντων για κάθε θέση τότε τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων μπορούν να προγραμματίσουν τη σταδιοδρομία τους ανάλογα με τις επιθυμίες, τις δυνατότητες και τις προτεραιότητές τους, αλλά και το σύστημα εξέλιξης θα γίνει απόλυτα διαφανές και στο μέγιστο βαθμό αξιοκρατικό.

Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ θετικό ότι έστω και με καθυστέρηση, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ετοιμάζονται να υιοθετήσουν ένα σύστημα εξέλιξης και σταδιοδρομίας του οποίου οι βασικές αρχές αποτελούν από χρόνια τον κανόνα σε όλες τις σύγχρονες χώρες. Πρόκειται για μία πολύ σημαντική μεταρρύθμιση που θα επιφέρει σημαντικά οφέλη όχι μόνο στα στελέχη (σε ατομικό επίπεδο), αλλά και στις Ένοπλες Δυνάμεις ως οργανισμό.  πηγη