Το Ελεγκτικό Συνέδριο κατέληξε σε αυτή την απόφαση εξετάζοντας περίπτωση εφοριακού στον οποίο δεν χορηγήθηκε σύνταξη, επειδή είχε καταδικαστεί με σχετική απόφαση.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στην απόφαση, το μέτρο της περικοπής της σύνταξης είναι ιδιαίτερα επαχθές και δυσανάλογο, αφού δεν τελεί σε σχέση αναλογικότητας προς το σκοπό της δημόσιας ωφέλειας. Επιπλέον, ένα τέτοιο μέτρο έρχεται σε αντίθεση με τις συνταγματικές προβλέψεις και κυρίως με την αρχή της αναλογικότητας, προσβάλλοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα ανάπτυξης της προσωπικότητας όπως και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η συγκεκριμένη υπόθεση οδηγήθηκε στο Ελεγκτικό Συνέδριο μετά την απόρριψη από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, της αίτησης εφοριακού υπαλλήλου με την οποία ζητούσε να του χορηγηθεί σύνταξη. Η αιτιολογία της απόφασης του ΓΛΚ, βασίστηκε στην προηγούμενη καταδίκη του εφοριακού για δωροδοκία, γεγονός που προκάλεσε – κατά το ΓΛΚ – την απώλεια του συνταξιοδοτικού του δικαιώματος.
Όπως υπογραμμίζεται στην απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου η οριστική απώλεια της σύνταξης “ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι μέρος της σύνταξης αντιστοιχεί σε καταβληθείσες από τον υπάλληλο εισφορές”, ενώ παράλληλα “συνιστά μέτρο ιδιαίτερα επαθχές για τον εξελθόντα από την ενεργό υπηρεσία δημόσιο υπάλληλο που τον ακολουθεί μέχρι το πέρας του βίου του, στερώντας από αυτόν τα στοιχειώδη μέσα για την αντιμετώπιση των βιοτικών του αναγκών, σε μία ηλικία κατά την οποία η δυνατότητα αναπλήρωσης της σύνταξής του μέσω άλλων πόρων είναι σε μεγάλο βαθμό αβέβαιη, αν όχι ανύπαρκτη”.
