Ο πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Ιωάννης Διώτης, που κατηγορείται για  κακουργηματική απιστία, στην υπόθεση της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ, έχει κληθεί να εξετασθεί σήμερα ως μάρτυρας ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου.

Μέχρι αργά όμως χθες το βράδυ πηγές του περιβάλλοντος του έλεγαν ότι ο κος Διώτης δεν είχε αποφασίσει αν θα παρουσιαστεί στη δίκη ανταποκρινόμενος στην κλήτευση του Ειδικού Δικαστηρίου. 

Για σήμερα έχει κληθεί ως μάρτυρας και ο επίσης πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, Κ. Στασινόπουλος.

Η κατάθεση του Ιωαν. Δώτη όμως, αν τελικά πραγματοποιηθεί, είναι αυτή που εκτιμάται ότι μπορεί να ανεβάσει τους τόνους στην δίκη η οποία μέχρι στιγμής διεξάγεται σε πολύ ήρεμο κλίμα.

Κι αυτό γιατί ο πρώην υπουργός, Γ.Παπακωνσταντίνου στο απολογητικό του υπόμνημα είχε «δείξει» τον κο Διώτη ως υπαίτιο για τον κακό χειρισμό αλλά και την τύχη της περίφημης Λίστας Λαγκάρντ. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ο Ιωάννης Διώτης είναι εκείνος που κατέστρεψε το περίφημο usb και μάλιστα όχι από λάθος αλλά εσκεμμένα.

Είχε αφήσει δε αιχμές ότι αυτό που τελικά παρέδωσε ο πρώην εισαγγελέας στον Ευάγγελο Βενιζέλο ήταν πειραγμένο!

Κατά τον Γ. Παπακωνσταντίνου η κατηγορία της νόθευσης εγγράφου που του αποδίδεται είναι ανυπόστατη αφού το αρχικό usb όχι απλώς δεν υπάρχει ως στοιχείο στη δικογραφία αλλά ομολογείται από τον παραλήπτη του Ιωάννη Διώτη ότι κατεστράφη εκ μέρους του.

Ο πρώην υπουργός επικαλούμενος σχετική πραγματογνωμοσύνη, που έδειξε πως το υλικό του αρχικού usb είχε μεταγραφεί όχι μόνο στο στικάκι αλλά και στο σκληρό δίσκο του ηλεκτρονικού υπολογιστή του Ι. Διώτη, αφήνει σαφή υπονοούμενα και για «τρίτο δάκτυλο».

Απ΄ την πλευρά του ο κος Διώτης, με δεδομένη την εμπλοκή του, που του δίνει και το δικαίωμα να μην απαντήσει σε ερωτήσεις οι οποίες ενδέχεται να  επιβαρύνουν τη θέση του, στο δικό του απολογητικό υπόμνημα επισημαίνει ότι ο τότε υπουργός Οικονομικών του είχε στείλει άτυπα το περίφημο πλέον υλικό, το οποίο δεν αξιοποίησε γιατί ήταν παρανόμως αποκτηθέν.

Έχει υποστηρίξει συγκεκριμένα στο απολογητικό του υπόμνημα ο κος Διώτης:

«Από την πρώτη στιγμή που ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μου έστειλε εντελώς ατύπως ένα στικάκι με την υποτιθέμενη λίστα Ελλήνων καταθετών στην Γενεύη και με δεδομένο ότι αυτή ήταν προϊόν υποκλοπής από μέρους κάποιου άπιστου και αργυρώνητου υπαλλήλου στη συνέχεια δε και παρέμβασης των μυστικών υπηρεσιών διατύπωσα την άποψη ότι η λίστα αυτή δεν ήταν αποδεικτικά αξιοποιήσιμη. Η κατηγορία την οποία αντιμετωπίζω δεν είναι σύννομη γιατί έγκειται ακριβώς στο ότι εγώ παρέλειψα να χρησιμοποιήσω τη «λίστα Λαγκάρντ» πράγματα που θα είχε υποτίθεται κατ ανάγκη ως αποτέλεσμα την είσπραξη σημαντικών ποσών από το ελληνικό δημόσιο.

Όμως η λίστα δεν ήταν αξιοποιήσιμη και έλεγχος των εγγράφων της λίστας χωρίς την χρησιμοποίησή της είναι αδιανόητος. Κατά την αναφορά δε αυτή δεν στερείται ασφαλώς σημασίας και το γεγονός ότι ο τότε ΥΠ.ΟΙΚ, Ευαγ. Βενιζέλος στον οποίο παρέδωσα το στικάκι με κάποιες ενδεικτικές εκτυπώσεις διακεκριμένος συνταγματολόγος ο ίδιος συμφώνησε αμέσως μαζί μου για την ύπαρξη εν προκειμένω αποδεικτικής απαγόρευσης».

Αυτός του ο ισχυρισμός έχει απορριφθεί από τους δικαστές που τον παρέπεμψαν σε δίκη κατηγορώντας τον ότι δεν αξιοποίησε τη λίστα, στην οποία περιλαμβάνονταν άνω των 2.000 ονομάτων Ελλήνων καταθετών στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC στη Γενεύη, προκειμένου να αντλήσει στοιχεία και να προχωρήσει σε φορολογικούς ελέγχους.

Αναφορικά με την δεύτερη κατηγορία που του είχε αρχικά αποδοθεί για την καταστροφή του επίμαχου υλικού για την οποία όμως απαλλάχτηκε, ο πρώην εισαγγελέας και πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ, είχε υποστηρίξει επί λέξει στο απολογητικό του υπόμνημα :

«Κατηγορούµαι γιατί αφού αντέγραψα το περιεχόμενο του USB memory stick που µου είχε στείλει ο κ. Παπακωνσταντίνου σε άλλο όµοιο USB memory stick, το οποίο παρέδωσα στον νέο Υπουργό Οικονοµικών, που ήταν τότε ο κ. Βενιζέλος, «κατέστρεψα το πρώτο, ώστε αυτό ως φυσική παρουσία και υπόσταση να µην υπάρχει καθόλου στην Υπηρεσία µου, µε αποτέλεσµα ουδέποτε να διενεργηθεί από την αρµόδια διεύθυνση του Σ∆ΟΕ ο προσήκων φορολογικός έλεγχος». Μ’ αυτόν λοιπόν τον τρόπο ετέλεσα δήθεν το έγκληµα του άρθρου 242§2 ΠΚ.Επ’ αυτών πρέπει να λεχθούν τα εξής: Το «στικάκι» που ατύπως έστειλε προσωπικά σ’ εµένα ο κ. Παπακωνσταντίνου εν πρώτοις ουδέποτε εισήχθη υπό νοµική άποψη ούτε µπορούσε, άλλωστε, αφού δεν επετρέπετο, να εισαχθεί στην υπηρεσία, δηλαδή στο Σ∆ΟΕ.

Όµως αυτή ακριβώς η υπό νοµική άποψη επίσηµη παρουσία είναι εκείνη που µετράει ενόψει προσδιορισµού του πρόσφορου αντικειµένου της «καταστροφής εγγράφου» µε την έννοια του άρθρου 242§2 ΠΚ. Είναι προφανές ότι τέτοιο πρόσφορο αντικείµενο αξιόποινης «καταστροφής» δεν συνιστά οτιδήποτε λ.χ. υπάρχει η υπήρξε «ως φυσική παρουσία και υπόσταση» µέσα στο κτήριο του «Σώµατος ∆ίωξης Οικονοµικού Εγκλήµατος», αλλά µόνο το έγγραφο που έχει καταχωρηθεί ως εισαχθέν νοµίµως στην Υπηρεσία. Και ανεξάρτητα, ωστόσο, από τα παραπάνω, στην πραγµατικότητα καµιά «καταστροφή» εγγράφου δεν έλαβε χώρα στην υπό κρίση περίπτωση. Την επίµαχη λίστα («στικάκι») που µου παραδόθηκε, η οποία ήταν προδήλως και η ίδια προϊόν ηλεκτρονικής αναπαραγωγής, την αναπαρήγαγα και το νεοπαραχθέν αντίτυπό της (στην ουσία πρόκειται για καθόλα όµοιες «ψηφιακές φωτοτυπίες») παρέδωσα στον νέο Υπουργό κ. Βενιζέλο (και είναι αυτό βάσει του οποίου διεξήχθη η προκαταρκτική εξέταση στην παρούσα υπόθεση), διέγραψα δε το άλλο αντίτυπο που είχα στα χέρια µου, µην έχοντας κανέναν λόγο να διατηρώ ιδιωτικώς στην κατοχή µου το εν λόγω απαγορευµένο και άχρηστο αντικείµενο. Με το σβήσιµο της κόπιας αυτής τίποτε δεν χάθηκε και τίποτε δεν καταστράφηκε. Στο µεταξύ, άλλωστε, ενόψει του προκύψαντος ζητήµατος για ενδεχόµενη ύπαρξη αλλοίωσης του περιεχοµένου της αρχικής λίστας στο αντίτυπό της που διοχέτευσε µέσω εµού ο κ. Παπακωνσταντίνου, προέκυψε ότι υπήρχε ακόµα µέσω του Γαλλικού Υπουργείου Οικονοµικών η δυνατότητα πρόσβασης στο χωρίς αµφιβολία αρχικό κείµενό της, της οποίας δυνατότητας και έγινε όντως χρήση στη συνέχεια”.