Βαθιά το χέρι στην τσέπη θα πρέπει να βάλουν πολλοί κρατικοί φορείς για να πληρώσουν αναδρομικά την εργασία που τους παρείχαν χιλιάδες νέοι μέσα από προγράμματα stage και συμβάσεις μαθητείας του ΟΑΕΔ, καθώς η δικαίωση των εργαζομένων μετά από προσφυγή στα δικαστήρια, ανοίγει νέες πληγές στο δημόσιο μετά από το μπαράζ ομαδικών αγωγών και το γεγονός ότι οι συμβάσεις μαθητείας υπέκρυπταν εξαρτημένη εργασία. Χαρακτηριστικό είναι ότι επιδικάστηκαν 170.000 ευρώ ως διαφορά αποδοχών.
Μετά από προσφυγή επτά ατόμων, το Εφετείο έκρινε ότι οι συμβάσεις μαθητείας υπέκρυπταν εξαρτημένη εργασία ορισμένου χρόνου γι’ αυτό και επιδίκασε περίπου 170.000 ευρώ ως διαφορά αποδοχών, σύμφωνα με το «Έθνος της Κυριακής».
Η απόφαση του Εφετείου Αθηναίων δικαίωσε εργαζόμενους σε Περιφερειακό Νοσοκομείο και εάν η απόφαση επεκταθεί στους 130.000 που συμμετείχαν στα προγράμματα αυτά το ποσό για την αποζημίωσή τους φτάνει τα 670 εκατομμύρια ευρώ.
Βάσει της απόφασης, οι συμβάσεις μαθητείας αποσκοπούσαν κυρίως στην παροχή εργασίας και όχι στην εκπαίδευση, οπότε στην πραγματικότητα υπέκρυπταν εξαρτημένη εργασία ορισμένου χρόνου.
Αυτό σημαίνει ότι όσοι δούλεψαν σε τέτοια προγράμματα θα έπρεπε να αμείβονται με υψηλότερες αμοιβές, ενώ παράλληλα θα έπρεπε να εισπράττουν και τα νόμιμα επιδόματα εορτών, αδείας και την προσαύξηση από τυχόν εργασία σε Κυριακές, αργίες, νύχτες κλπ.
Η νομολογιακή γραμμή που ξεκίνησε να χαράζει ο Άρειος Πάγος γύρω από την έννοια των συμβάσεων μαθητείας έχει οδηγήσει σε μπαράζ ομαδικών αγωγών από χιλιάδες εργαζομένους που διεκδικούν αναδρομικά διαφορές αποδοχών.
Το Εφετείο της Αθήνας, σε υπόθεση που δίκασε στα τέλη του 2014, εξέδωσε απόφαση – σταθμό, δικαιώνοντας εργαζόμενους σε Περιφερειακό Νοσοκομείο στη βόρεια Ελλάδα, καθώς έκρινε ότι στην πραγματικότητα δεν απασχολήθηκαν με συμβάσεις μαθητεία, αλλά προσέφεραν εξαρτημένη εργασία ορισμένου χρόνου και γι’ αυτό επιδίκασε σε 7 άτομα περίπου το ποσό των 170.000 ευρώ, με τους νόμιμους τόκους, ως διαφορά αποδοχών που έπρεπε να είχαν εισπράξει ο καθένας για ένα 18μηνο (μέχρι τα τέλη του 2010).
Η Δικαιοσύνη δέχεται ότι είναι η μόνη αρμόδια για να προσδιορίσει ποιο είναι το αληθινό περιεχόμενο μιας εργασιακής σύμβασης,με βάση τα πραγματικά δεδομένα κάθε περίπτωσης, ανεξάρτητα από το πώς την χαρακτηρίζουν σύμβαση εργοδότης και εργαζόμενος στο σχετικό συμφωνητικό.
