ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
Του Απόστολου Γκλέτσου του Ευσταθίου και της Βασιλικής, Δήμαρχου Στυλίδας και Προέδρου του Πολιτικού Κόμματος με την επωνυμία «Τελεία» ο οποίος κατοικεί στην Στυλίδα του Νομού Φθιώτιδας.
ΚΑΤΑ
Του Ιωάννη Βαρουφάκη του Γεωργίου, κατοίκου Αθηνών τέως Υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας.
Αξιότιμε κύριε Εισαγγελέα,
Κατά την άσκηση των καθηκόντων μου περιήλθαν εις γνώσει μου τα παρακάτω πραγματικά
περιστατικά από τα οποία προκύπτει ότι ο ως άνω μηνυόμενος Ιωάννης Βαρουφάκης διέπραξε τα παρακάτω αναλυτικώς αναφερόμενα και τιμωρούμενα από το Νόμο Ποινικά αδικήματα.
Συγκεκριμένα ο ως άνω μηνυόμενος ανέλαβε καθήκοντα ως Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας στις 27 Ιανουαρίου του έτους 2015 στην Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα μετά τη νίκη στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 του πολιτικού κόμματος «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς» (γνωστότερος με το ακρωνύμιο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.).
Ο διορισμός του πραγματοποιήθηκε δυνάμει του υπ’ αριθμόν 25 Προεδρικού Διατάγματος περί Διορισμού Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως, Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών και αναρτήθηκε στο υπ’ αριθμόν 21/27.1.2014 Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ).
Α. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του ο ως άνω εναγόμενος επιδόθηκε σε μία άνευ προηγουμένου για την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικόεκστρατεία ενίσχυσης του προσωπικού του προφίλ δίδοντας ως Υπουργός πλέον της Ελληνικής Κυβέρνησης τρεις συνεντεύξεις τουλάχιστον την ημέρα σε όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης σε Ελλάδα και εξωτερικό, αναρτώντας σε προσωπικές του ιστοσελίδες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνεχώς κρίσεις, δηλώσεις και απόψεις, επιδιδόμενος σε συνεχείς υποσχέσεις, ατελείωτες ανεδαφικές δεσμεύσεις και εν συνεχεία – στο πλαίσιο της επονομαζόμενης «δημιουργικής ασάφειας», όρου που ο ίδιος εισήγαγε στη ζωή μας – σε χαρακτηριστικές και μνημειώδεις αντιφάσεις και αλλεπάλληλες αυτοδιαψεύσεις.
Επιπλέον ο μηνυόμενος με διάφορες στιλιστικές αλλά και ιδιόρρυθμες συμπεριφορές φρόντιζε να τραβά συνεχώς πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας είτε εμφανιζόμενος με ιδιαίτερα πουκάμισα και ενδυμασία που δεν συνάδουν σε Υπουργό Οικονομικών είτε οδηγώντας μηχανές είτε καθήμενος στα πατώματα .
Χαρακτηριστικές αντιφάσεις στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας, εξαιτίας των οποίων εκτέθηκε τόσο ο ίδιος αλλά το σημαντικότερον εξέθεσε διεθνώς τη χώρα μας, είναι οι δηλώσεις που έκανε :
Α] σχετικά με το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής, και με το «κούρεμα» του χρέους της χώρας,
Β] για τη δόση των 7,2 δισεκατομμυρίων Ευρώ την οποία δεν ήθελε να πληρωθεί ,
Γ] για τη μείωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) ενώ δεν υπήρχε συμφωνία για αυτό,
Δ] για τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ) και την υποτιθέμενη κατάργησή του,
Ε] για το ενδεχόμενο ρήξης με τους εταίρους την οποία διακαώς επιθυμούσε να θέτει στο τραπέζι των συνομιλιών ως απειλή
ΣΤ}Οι δηλώσεις για το πόσο κοντά ευρίσκεται σε μια συμφωνία με αυτούς. Θ] και φυσικά την θεωρία του Χαους που με περίσσια επιμονή υποστήριξε
Συγκεκριμένα ο μηνυόμενος καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας και σταδιοδρομίας του επί σειρά ετών ακόμα και πριν την υπουργοποίησή του επέδειξε μία αντιφατική, πολυμορφική και ετερόκλητη συμπεριφορά ως προς τις κομματικές και εν γένει πολιτικές πεποιθήσεις του αλλά και τις προθέσεις και τους σκοπούς του ενεργώντας τόσο ως ακαδημαϊκός καθηγητής, «αιρετικός» και απαισιόδοξος για το μέλλον και «αντιευρωπαϊστής» που έγινε διεθνώς γνωστός ως υποστηρικτής και θεωρητικός της άμεσης χρεωκοπίας (στάση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ) αλλά και παράλληλα λόγω των πολλαπλών διασυνδέσεων και γνωριμιών του ως σύμβουλος σε μεγάλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις εξυπηρετώντας μεγάλα συμφέροντα και, βέβαια, ως στενός συνεργάτης του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Παπανδρέου από το 2003 μέχρι το 2006, ως φίλος του Αντρίκου Παπανδρέου και κουμπάρος του Νίκου Παπανδρέου, ως μάρτυρας υπεράσπισης της Μαργαρίτας Παπανδρέου στο δικαστήριο καταθέτοντας ότι δεν έχει καμία σχέση με λογαριασμό ύψους 500 εκατομμυρίων Ευρώ που φερόταν ότι της άνηκε στην Λίστα Λαγκάρντ και ως μάρτυρας κατηγορίας κατά του Πάνου Καμμένου σε μήνυση την οποία είχε υποβάλλει ο Αντρίκος Παπανδρέου για ύποπτες δωροδοκίες και συναλλαγές με τα τραπεζικά ασφάλιστρα δανειστικού κινδύνου (CDS)!!
Β. Το τι έκανε όμως στο παρελθόν δεν αποτέλεσε κίνδυνο για την χώρα, αλλά δυστυχώς, εξακολούθησε την ίδια συμπεριφορά και κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υπουργός Οικονομιών και παρόλο που ρόλος του εκ της θέσεώς του ήταν εξ αρχής να έρθει σε διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας στο εξωτερικό και να πετύχει συμφωνία με τους δανειστές της χώρας μας ευρίσκοντας μία επιτυχημένη και βιώσιμη λύση για τον ελληνικό λαό, ως είχε υποσχεθεί και δεσμευτεί και ο ίδιος προσωπικά και η Κυβέρνηση που εκπροσωπούσε, παρόλα αυτά ποτέ δεν ανταποκρίθηκε ευπροσώπως στο έργο που είχε αναλάβει και το οποίο του είχε εμπιστευθεί η ίδια η βούληση του ελληνικού λαού δημιουργώντας τεράστια προσκόμματα στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της Ελλάδας, ερχόμενος σε διαρκή – αλλά ουδόλως προσοδοφόρο και επωφελή – προσωπική σύγκρουση με τους ομολόγους του υπουργούς και προκαλώντας με τη συμπεριφορά του την αμέριστη οργή και την απέχθεια αυτών δηλ των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης οι οποίοι εκφραζόντουσαν με απαξιωτικά λόγια για αυτόν αλλά και για την Ελλάδα και καταστρέφοντας την αξιοπιστία της χώρας.
Συγκεκριμένα με συνεντεύξεις του στον Τύπο, σχεδόν ειρωνευόταν τους εταίρους για τις θετικές ή ανιδιοτελείς προθέσεις τους, ομολόγησε και μετά ανακάλεσε ότι ηχογραφούσε τα όσα συνέβαιναν στις συνεδριάσεις του «Eurogroup» για να αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών του, προκαλώντας με αυτόν τον τρόπο κλονισμό στις σχέσεις εμπιστοσύνης με αυτούς, δήλωνε ότι δεν επιθυμεί να συντρώγει και να συνευρίσκεται με τους υπόλοιπους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης αλλά να περνάει χρόνο μόνος του κατά τα διαλείμματα των συνεδριάσεων δημιουργώντας ειρωνικά αλλά και υβριστικά σχόλια διεθνώς καθώς και εκνευρισμό στους ομολόγους του και εντεύθεν τριγμούς στην πορεία αλλά και προσδοκία μίας επωφελούς για την Ελλάδα συμφωνίας και εν γένει με κάθε αφορμή και σε κάθε δήλωσή του δημιουργούσε αντιφατικά συναισθήματα «ροκανίζοντας» στην ουσία ο ίδιος τα θεμέλια μίας ενδεχόμενης συμφωνίας.
Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα οι συνάδελφοί του Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης λόγω της στάσης του να φτάσουν στο σημείο να τον αποκλείουν από κρίσιμες για το μέλλον της χώρας συνεδριάσεις και, βέβαια, να δηλώνουν επισήμως ότι ουδόλως εμπιστεύονται τον μηνυόμενο καθώς και ότι ο τελευταίος εξαιτίας της εριστικής και αδόκιμης συμπεριφοράς του αναστέλλει δραματικά την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, δεδομένου ότι δεν είναι καθόλου πρόθυμος ούτε συναινετικός στο να βρει εποικοδομητικές λύσεις που επιτέλους θα επιλύουν το τεράστιο πρόβλημα της Ελλάδας και να απαιτήσουν εν τέλει την αποβολή του από τις διαπραγματεύσεις όπερ και εγένετο.
Γ. Παράλληλα καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της θητείας του στο Υπουργείο Οικονομικών ο μηνυόμενος με την άκρως προκλητική συμπεριφορά σε όλα τα επίπεδα προκαλεσε δεκάδες ατιμωτικά δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο που αμαύρωναν και συνεχίζουν να αμαυρώνουν την διεθνή εικόνα της χώρας μας με τεράστιο αντίκτυπο στην πορεία των διαπραγματεύσεων της Κυβέρνησης στο εξωτερικό καθώς και στην ομαλή εξέλιξη της χρηματοπιστωτικής ικανότητας και ρευστότητας της χώρας μας, όπως, δυστυχώς, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο αποδείχθηκε.
Η παραπάνω εριστική, και δυσμενέστατη για τα συμφέροντα της χώρας μας συμπεριφορά του μηνυόμενου αποτυπώθηκε και στην επιμονή του για την μη πληρωμή της δόσης του δανείου της χώρας μας προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η οποία κατέστη μονόδρομος με την παρελκυστική πολιτική που ακολούθησε
και έτρωσε ανεπανόρθωτα την εμπιστοσύνη των εταίρων στην Ελληνική Κυβλερνηση και Πολιτεία αφού εξήντλησε τα χρηματικά αποθεματικά της χώρας εκθέτοντας τη σε τεράστιο κίνδυνο εσωτερικό και εξωτερικό.
Στην συνεχεία με εισήγησή του για διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015, εξαιτίας του οποίου – και παρόλες τις παντελώς ψευδείς, ως περίτρανα αποδείχθηκε, διαψεύσεις του – οι Τράπεζες έκλεισαν και επιβλήθηκε στην χώρα μας έλεγχος κεφαλαίου («capital control») με ανυπολόγιστες συνέπειες στην οικονομία, στις επιχειρήσεις αλλά και σε κάθε οικογένεια από τη μία έως την άλλη άκρη της Ελλάδας και οδήγησε την κυβέρνηση υπό την απειλή του GREXIT στην υπογραφή μίας εξοντωτικής και ταπεινωτικής συμφωνίας.
Ο ίδιος πρεσβευτής της θεωρίας του εκβιασμού των εταίρων υποστήριξε απροκάλυπτα ότι το ενδεχόμενο χρεωκοπίας της Ελλάδας θα <<τρομάξει>> τους εταίρους με τον Αρμαγεδώνα που θα προκαλούσε και θέλησε να κάνει την οικονομική του θεωρία πράξη, αποτυγχάνοντας όμως παταγωδώς, και παραλίγο να προκαλέσει άτακτη χρεωκοπία της χώρας εξ αιτίας του λεγόμενου BANK RUN που συνέβη συνεπεία των συνεχών αστοχιών, αλλά κυρίως προκάλεσε και το ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ των δανειστών εις βάρος της χώρας μας δυνάμει του οποίου δόθηκαν πέντε ημέρες καιρός να υποβάλλουμε και να συμφωνήσουμε σε δυσμενέστατες προτάσεις εις βάρος του Ελληνικού Λαού και τις οποίες ουδέποτε δεν θα είχε χρειαστεί να συνυπογράψουμε εάν εκείνος με την συμπεριφορά του δεν εξέθετε την χώρα σε κίνδυνο και ανυποληψία.
Όπως προαναφέραμε όλα αυτά επακολούθησαν, αφού προηγουμένως με τη στάση του ο μηνυόμενος είχε κυριολεκτικά «στραγγίξει» τα αποθεματικά της χώρας μας αναλώμενος σε συνεχείς άνευ ουσίας διαπραγματεύσεις, στις οποίες όταν έφθανε η ώρα να καταλήξει, απέρριπτε τις προτάσεις τις οποίες ο ίδιος προηγούμενα είχε προτείνει!!!
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός όταν δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους ομολόγους του, τι σας λέει ο κ Βαρουφάκης εκείνοι απαντούσαν ειρωνευόμενοι ότι κάνει διάλεξη.
Και μάλιστα αυτό γινόταν, ενώ κάθε φορά επιβεβαίωνε ψευδώς τους πολίτες αλλά και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα ότι οι διαπραγματεύσεις προχωρούν καλώς και με επιτυχία και ότι σύντομα η συμφωνία θα επιτευχθεί, δημιουργώντας φρούδες ελπίδες και ψευδείς προσδοκίες στον πολύπαθο ελληνικό λαό μέσω του έντυπου αλλά και ηλεκτρονικού τύπου αλλά και μέσω δικών του αναρτήσεων στις προσωπικές του ιστοσελίδες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να διαψεύδεται κάθε φορά στη συνέχεια αναπόφευκτα και πανηγυρικά από τις επελθούσες εξελίξεις οι οποίες προκάλεσαν τεράστια οικονομική ζημία και στασιμότητα στο εσωτερικό αλλά και τα αντίποινα τα οποία εκφράστηκαν με την μορφή τελεσιγράφου από τα κράτη του εξωτερικού που μας εχουν δανείσει δις ευρώ!!
Χαρακτηριστική δε της επικίνδυνης και άστοχης πολιτικής που ακολούθησε ήταν ότι κατά την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου 2015, όταν ο μηνυόμενος συνυπέγραψε και υπέβαλε μετά από διαπραγμάτευση συμφωνία «γέφυρα», για την παράταση της αξιολόγησης του προγράμματος της ελληνικής οικονομίας έως το τέλος Ιουνίου 2015, αλλά ΔΕΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕ τα απαιτούμενα χρήματα για την πληρωμή των δόσεων προς το ΔΝΤ που θα ωρίμαζαν έως το τέλος Ιουνίου με αποτέλεσμα αφού στράγγιξε κυριολεκτικά τα ταμεία να φθάσει στις 30 Ιουνίου 2015 και να μην πληρωθεί η δόση του δανείου της Ελλάδας στο ΔΝΤ γεγονός που προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις με κύριο αποτέλεσμα τον τερματισμό της παροχή ρευστότητας στις τράπεζες και την ομαδική ανάληψη των καταθέσεων που οδήγησε τις τράπεζες σε capital control!
Αντίθετα ο μηνυόμενος, την 20 Φεβρουαρίου, συμφώνησε στην επιστροφή των χρημάτων του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ύψους 10 δισεκατομμυρίων Ευρώ αλλά και των 1,7 δισεκατομμυρίων Ευρώ, τα οποία βάσει των συμφωνιών ανήκαν στην Ελλάδα!!! αφήνοντας τελείως «ξεκρέμαστη» και εκτεθειμένη την χώρα μας, και τα οποία χρήματα όλως παρανόμως επέστρεψε στους δανειστές μόνο με την υπογραφή του, χωρίς να έχει την πολιτική νομιμοποίηση να πράξει κάτι τέτοιο.
Δ. Οι ως άνω συμπεριφορές, στις οποίες υπέπεσε ο μηνυόμενος, προκαλώντας ανυπολόγιστη και ανεπανόρθωτη ζημία και βλάβη στον ελληνικό λαό και οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν σε εκ μέρους του σε χρηστή ενάσκηση των καθηκόντων του ως Υπουργός Οικονομικών, έφεραν την Ελλάδα σε εξαιρετικά δυσχερή θέση, στη χείριστη οικονομική θέση της μεταπολιτευτικής της ιστορίας.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Υπουργός Οικονομικών ο μηνυόμενος αντί να επιτελέσει το καθήκον του και να οδηγήσει τη χώρα μας στην πλέον βιώσιμη, αξιοπρεπή και συμφέρουσα οικονομική συμφωνία με τους εταίρους, όπως άλλωστε είχε εκ προοιμίου δεσμευτεί, οδήγησε τον ελληνικό λαό σε εξαιρετικά μεγάλη οικονομική καταστροφή, αφού εξέθεσε με την προκλητική συμπεριφορά του, το Ελληνικό Κράτος και προκάλεσε αντίποινα με την μορφή τελεσιγράφων.
Επιπλέον πλήρης απόδειξη για την εγκληματική τιμωρούμενη και ποινικά αξιολογήσιμη συμπεριφορά του είναι το γεγονός ότι σε πέντε ημέρες η Ελληνική Κυβέρνηση χωρίς τον μηνυόμενο έκλεισε συμφωνία που ο μηνυόμενος δεν κατέληξε μετά από 5 μηνες με όρους όμως εξαιρετικά δυσβάσταχτους από αυτούς που ήταν στην αρχή του πενταμήνου και τους οποίους είχε σχεδόν συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση,
Ε. Επειδή σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 141 του ΠΚ όποιος με πρόθεσή του και με οποιεσδήποτε ενέργειες εκθέτει το ελληνικό κράτος ή σύμμαχό του ή κατοίκους τους σε κίνδυνο αντιποίνων, όπου αντίποινα εννοείται κάθε αρνητική συμπεριφορά ακόμα και η λήψη οικονομικών μέτρων εναντίον της χώρας ή εκθέσει σε κίνδυνο διατάραξης φιλικές σχέσεις του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του με ξένο κράτος, τιμωρείται με φυλάκιση τριών μηνών μέχρι τριών ετών. Αν δε τα αντίποινα επήλθαν πραγματικά εξαιτίας των ενεργειών του, όπως στην προκειμένη περίπτωση, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών έως πέντε ετών.
Επειδή η συμπεριφορά του μηνυόμενου προκάλεσε διατάραξη των σχέσεων με τα υπόλοιπα φιλικά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία μαζί με τη χώρα μας αποτελούν Οικονομική και Πολιτική Ένωση ιδιαίτερα σημαντική για τα συμφέροντα της χώρας μας και παράλληλα λόγω μη επίτευξης συμφωνίας στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους – παρόλες τις δεσμεύσεις, τα ψέματά του, τις αντιφάσεις του και τις διαψεύσεις του – και λόγω του κλίματος δυσπιστίας που ο ίδιος με τις ενέργειές του «καλλιέργησε» απέναντι στη χώρα μας, η Ελλάδα οδηγήθηκε σε πολύ μεγάλη, πρωτοφανή για την ιστορία της, οικονομική καταστροφή. Ήδη δε μας έχει προκληθεί τεράστια ζημία, και η χώρα μας εισήλθε σε ανυπολόγιστη ύφεση μετά από ανάπτυξη που κατάφερε με αιματηρή λιτότητα και αναγκάστηκε να λάβει μέτρα δεκάδων πλέον δις ευρώ για να πετύχει την μη έξοδο από το ευρώ
Επειδή, εν όψει όλων των προεκτεθέντων, ο ως άνω μηνυόμενος Ιωάννης Βαρουφάκης με την εξαιρετικά δυσμενή του συμπεριφορά κινούμενος από δόλο ή βαριά αμέλεια εξέθεσε το ελληνικό κράτος και τους πολίτες του σε αρνητική συμπεριφορά τρίτων κρατών και σε λήψη οικονομικών μέτρων εναντίον της χώρας και με τις ενέργειές του διατάραξε τις φιλικές σχέσεις του ελληνικού κράτους με τους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση προκαλώντας τεράστια βλάβη στην οικονομική ζωή της Ελλάδας και βλάπτοντας απόλυτα και αναντίρρητα τα νόμιμα συμφέροντα της χώρας μας.
Για όλους τους παραπάνω αναφερομένους λόγους και με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μας ΑΙΤΟΥΜΕΘΑ
Να ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του μηνυομένου και να τιμωρηθεί παραδειγματικά για το ως άνω αδίκημα καθώς και για όσα τυχόν διαπιστωθούν από Εσάς και όσα τυχόν προκύψουν από την έρευνα που Εσείς θα διατάξετε.
ΣΧΕΤΙΚΑ
In the next hours and days, I shall be sitting in Parliament to assess the legislation that is part of the recent Euro Summit agreement on Greece. I am also looking forward to hearing in person from my comrades, Alexis Tsipras and Euclid Tsakalotos, who have been through so much over the past few days. Till then, I shall reserve judgment regarding the legislation before us. Meanwhile, here are some first, impressionistic thoughts stirred up by the Euro Summit’s Statement.
A New Versailles Treaty is haunting Europe – I used that expression back in the Spring of 2010 to describe the first Greek ‘bailout’ that was being prepared at that time. If that allegory was pertinent then it is, sadly, all too germane now.
Never before has the European Union made a decision that undermines so fundamentally the project of European Integration. Europe’s leaders, in treating Alexis Tsipras and our government the way they did, dealt a decisive blow against the European project.
The project of European integration has, indeed, been fatally wounded over the past few days. And as Paul Krugman rightly says, whatever you think of Syriza, or Greece, it wasn’t the Greeks or Syriza who killed off the dream of a democratic, united Europe.
Back in 1971 Nick Kaldor, the noted Cambridge economist, had warned that forging monetary union before a political union was possible would lead not only to a failed monetary union but also to the deconstruction of the European political project. Later on, in 1999, German-British sociologist Ralf Dahrendorf also warned that economic and monetary union would split rather than unite Europe. All these years I hoped that they were wrong. Now, the powers that be in Brussels, in Berlin and in Frankfurt have conspired to prove them right.
The Euro Summit statement of yesterday morning reads like a document committing to paper Greece’s Terms of Surrender. It is meant as a statement confirming that Greece acquiesces to becoming a vassal of the Eurogroup.
The Euro Summit statement of yesterday morning has nothing to do with economics, nor with any concern for the type of reform agenda capable of lifting Greece out of its mire. It is purely and simply a manifestation of the politics of humiliation in action. Even if one loathes our government one must see that the Eurogroup’s list of demands represents a major departure from decency and reason.
The Euro Summit statement of yesterday morning signalled a complete annulment of national sovereignty, without putting in its place a supra-national, pan-European, sovereign body politic. Europeans, even those who give not a damn for Greece, ought to beware.
Much energy is expended by the media on whether the Terms of Surrender will pass through Greek Parliament, and in particular on whether MPs like myself will toe the line and vote in favour of the relevant legislation. I do not think this is the most interesting of questions. The crucial question is: Does the Greek economy stand any chance of recovery under these terms? This is the question that will preoccupy me during the Parliamentary sessions that follow in the next hours and days. The greatest worry is that even a complete surrender on our part would lead to a deepening of the never-ending crisis.
The recent Euro Summit is indeed nothing short of the culmination of a coup. In 1967 it was the tanks that foreign powers used to end Greek democracy. In my interview with Philip Adams, on ABC Radio National’s LNL, I claimed that in 2015 another coup was staged by foreign powers using, instead of tanks, Greece’sbanks. Perhaps the main economic difference is that, whereas in 1967 Greece’s public property was not targeted, in 2015 the powers behind the coup demanded the handing over of all remaining public assets, so that they would be put into the servicing of our un-payble, unsustainable debt.
