ΔΕΕ: Ερμηνεία της Οδηγίας 92/12/ΕΟΚ για τους ελέγχους προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης

Απόφαση στην υπόθεση (C‑81/15) γνωστής ελληνικής καπνοβιομηχανίας εξέδωσε (2/6/2016) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ύστερα από υποβολή προδικαστικού ερωτήματος. Η αίτηση προδικαστικής αποφάσεως αφορούσε την ερμηνεία της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 25ης Φεβρουαρίου 1992, σχετικά με το γενικό καθεστώς, την κατοχή, την κυκλοφορία και τους ελέγχους των προϊόντων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης (ΕΕ 1992, L 76, σ. 1),

Η αίτηση υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ της Καπνοβιομηχανίας Καρέλια ΑΕ και του Υπουργού Οικονομικών σχετικά με πράξη με την οποία η Καρέλια κηρύχθηκε αλληλεγγύως υπόχρεη για την καταβολή πολλαπλών τελών και πρόσθετου τέλους φορολογίας, συνεπεία λαθρεμπορικής παραβάσεως.

Το Δικαστήριο της ΕΕ αποφάνθηκε ότι στο υποβληθέν ερώτημα πρέπει να δοθεί η απάντηση ότι η οδηγία 92/12, ερμηνευόμενη υπό το πρίσμα των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης, ιδίως δε των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της αναλογικότητας, έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση –όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη που επιτρέπει να κηρύσσεται αλληλεγγύως υπεύθυνος για την πληρωμή των ποσών των χρηματικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν λόγω παραβάσεως κατά τη διακίνηση εμπορευμάτων υπό καθεστώς αναστολής επιβολής των ειδικών φόρων καταναλώσεως ο κύριος των προϊόντων αυτών, όταν έχει συμβατική σχέση με τους δράστες της παραβάσεως η οποία τους καθιστά εντολοδόχους του– δυνάμει της οποίας ο εγκεκριμένος αποθηκευτής κηρύσσεται αλληλεγγύως υπεύθυνος για την πληρωμή των εν λόγω ποσών, χωρίς να μπορεί να απαλλαγεί από την ευθύνη αυτή αποδεικνύοντας ότι δεν έχει καμία σχέση με τις ενέργειες των δραστών της παραβάσεως, ακόμη και αν, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, ο αποθηκευτής αυτός, κατά τον χρόνο διαπράξεως της παραβάσεως, δεν είχε ούτε την κυριότητα των εμπορευμάτων ούτε συμβατική σχέση με τους δράστες της παραβάσεως αυτής η οποία να τους καθιστά εντολοδόχους του.