ιρακινής κυβέρνησης περί λήξης των μαχών, μέχρι στιγμής η Φαλούτζα έχει εκκαθαριστεί «κατά το ένα τρίτο».
Την Παρασκευή, ο Ιρακινός πρωθυπουργός Χαϊντέρ αλ Αμπάντι είχε ανακοινώσει ότι η κυβέρνηση της Βαγδάτης και οι σύμμαχοί της κέρδισαν τη μάχη για την πόλη, μετά την έπαρση της ιρακινής σημαίας στο δημαρχείο της Φαλούτζα. Παράλληλα, εκπρόσωπος του ιρακινού στρατού δήλωσε ότι οι απώλειες του Ισλαμικού Κράτους στη διάρκεια των μαχών ανήλθαν σε 2.500. Χθες, ωστόσο, ο Αμερικανός συνταγματάρχης Κρίστοφερ Γκάρβερ ανέφερε ότι περίπου τα δύο τρίτα της πόλης παραμένουν «διαφιλονικούμενα» και ότι οι μάχες –που ξεκίνησαν στα τέλη Μαΐου– εξακολουθούν να μαίνονται.
Η Φαλούτζα, προπύργιο της σουνιτικής αντίστασης στην αμερικανική εισβολή το 2003, ήταν η πρώτη μεγάλη πόλη του Ιράκ που έπεσε στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους, τον Ιανουάριο του 2014. Η σχετική ευκολία με την οποία επανέρχεται σε κυβερνητικό έλεγχο έχει εκπλήξει στρατιωτικούς παρατηρητές.
Παράλληλα όμως, ο πληθυσμός της πόλης, που υπέμεινε τη βαρβαρότητα του Ισλαμικού Κράτους, αντιμετωπίζει τώρα προβλήματα επιβίωσης στους προσφυγικούς καταυλισμούς. «Είναι ζωντανή κόλαση», είπε ο αξιωματούχος του νορβηγικού συμβουλίου προσφύγων Καρλ Σέμπρι. «Κάθε ημέρα και χειρότερα». Ο επικεφαλής του ιρακινού γραφείου της οργάνωσης Νασρ Μουφλαχί έκανε λόγο για συνέπειες «μιας προσπάθειας καθυστερημένης, υποχρηματοδοτούμενης, με ακραίο κόστος για τους αμάχους που ξεφεύγουν από έναν εφιάλτη και ζουν έναν άλλον». «Η Φαλούτζα μπορεί να ανακαταλήφθηκε, αλλά οι πολίτες της βρίσκονται αντιμέτωποι με την καταστροφή», είπε ο Μουφλαχί.
Πολλοί πρόσφυγες έφθασαν στους πρόχειρους καταυλισμούς γύρω από την πόλη ήδη αποδυναμωμένοι. «Τις τελευταίες ημέρες στη Φαλούτζα κόβαμε χορτάρι από τον δρόμο για να φάμε», είπε η 41χρονη Χαμντέ Μπεντί, έγκυος στο όγδοο παιδί της. Από τη στιγμή που ξεκίνησε η επιχείρηση ανακατάληψης της πόλης, η Μπεντί και η οικογένειά της υποχρεώθηκαν να μετακινηθούν αρκετές φορές.
Μια άλλη γυναίκα ήταν εξοργισμένη. «Περάσαμε την τυραννία του Ισλαμικού Κράτους και τώρα άλλη μία αδικία», είπε μια νεαρή γυναίκα. «Πέντε ημέρες εδώ και δεν έχουμε τίποτα να φάμε, ούτε ένα μπουκάλι νερό. Αυτός ο καταυλισμός είναι σαν το υπόλοιπο Ιράκ – αν δεν έχεις διασυνδέσεις, δεν παίρνεις τίποτα»
«Ντροπή τους, δεν υπάρχει τουαλέτα για γυναίκες, πρέπει να πηγαίνουμε στην έρημο», προσέθεσε, με τα μάτια της να βράζουν από οργή μέσα από τη σχισμή του νικάμπ (κάλυμμα κεφαλής από το οποίο προβάλλουν μόνο τα μάτια).
Πολλές οικογένειες φθάνουν στους καταυλισμούς χωρίς τους άνδρες, οι οποίοι περνούν από πολυήμερες ανακρίσεις, προκειμένου να προσδιοριστεί ότι δεν είναι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους που διαφεύγουν ως πολίτες.
Ο ΟΗΕ έχει εγκρίνει βοήθεια εκτάκτου ανάγκης 15 εκατ. δολαρίων για τους εκτοπισμένους, πολλοί εκ των οποίων ρίχνουν το φταίξιμο στην κυβέρνηση της Βαγδάτης. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση κυριαρχείται από το σιιτικό στοιχείο ενώ ο πληθυσμός της Φαλούτζα και συνολικά της επαρχίας Ανμπάρ είναι σουνιτικός εντείνει την καχυποψία. «Η κυβέρνηση μας είπε να αφήσουμε τα σπίτια μας και αυτό κάναμε. Οπως το περιέγραψαν, θα ερχόμασταν σε παράδεισο», είπε ο 32χρονος Αγιούμπ Γιουσέφ. «Δεν μετανιώνω που έφυγα, γιατί εκεί θα είχαμε πεθάνει. Εδώ είμαστε ζωντανοί – μετά βίας». Στο εσωτερικό του Ιράκ υπάρχουν 3,4 εκατομμύρια εκτοπισμένοι, εκ των οποίων οι μισοί στην επαρχία Ανμπάρ.
