του Μαρινόπουλου θα βρεθούν σε αδυναμία αποπληρωμής των δικών τους υποχρεώσεων προς τρίτες επιχειρήσεις και πιστωτές σε μια αλληλουχία που θα πολλαπλασιάσει την ζημία στην αγορά.
Με βάση τα στοιχεία που κατέθεσε η εταιρεία στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, οι συνολικές της υποχρεώσεις ανέρχονται στο 1,324 δισ. ευρώ. Εξ αυτών, τα 425,568 εκατομμύρια αφορούν προμηθευτές της και άλλα 553,454 εκατομμύρια μεταχρονολογημένες επιταγές. Οφειλές δηλαδή σε τρίτες εταιρείες τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των οποίων αγοράζει και μεταπωλεί η χρησιμοποιεί ο Μαρινόπουλος. Εάν αφαιρεθούν παροχές ύψους 268,723 προς προμηθευτές, προκύπτει ένα άνοιγμα της τάξης των 720 εκατ. ευρώ προς την αγορά. Η διαγραφή τους ως απαίτηση από τους πιστωτές συνεπάγεται αυτομάτως σημαντικότατα προβλήματα στους δικούς τους ισολογισμούς και στη δυνατότητα εξυπηρέτησης των δικών τους υποχρεώσεων. Προς προμηθευτές τους αλλά και προς τις τράπεζες. Και όλα αυτά στις συνθήκες παντελούς απουσίας ρευστότητας και πιστωτικής ασφυξίας που χαρακτηρίζουν σε αυτή τη συγκυρία την ελληνική οικονομία.
Την ίδια ώρα ο Μαρινόπουλος εμφανίζει υπόλοιπα δανείων στα τέλη του 2015 προς τις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες και συνδεδεμένες εταιρείες ακινήτων τους της τάξης των 280 εκατ. ευρώ με βάση πάντοτε τα στοιχεία που κατέθεσε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Αλλα 200 εκατ. περίπου είναι οι υποχρεώσεις της για δάνεια που έχει λάβει από άλλες εταιρικές οντότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο Μαρινόπουλος εμφανίζει βέβαια και απαιτήσεις ύψους 498 εκατ. ευρώ αλλά και περιουσιακά στοιχεία όπως ακίνητα και πάγια. Ομως σύμφωνα με την αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99, ο Μαρινόπουλος υπολογίζει πως σε περίπτωση μη επικύρωσης της διαδικασίας εξυγίανσης που προτείνει, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε βίαιη εκποίηση των περιουσιακών της στοιχείων, αυτά θα αποφέρουν μόλις 279,145 εκατ. ευρώ. Ποσοστό δηλαδή μόλις 21,07% επί των συνολικών απαιτήσεων των πιστωτών της. Ομως δεν πληρώνονται όλοι οι πιστωτές με το ίδιο ποσοστό, αφού πολλά περιουσιακά στοιχεία φέρουν βάρη και επιπλέον ορισμένοι πιστωτές όπως το Δημόσιο, οι εργαζόμενοι, τα ασφαλιστικά ταμεία και οι τράπεζες έχουν προτεραιότητα έναντι των υπολοίπων ανέγγυων πιστωτών. Οι μη ικανοποιηθείσες απαιτήσεις θα είναι έτσι τεράστιες και θα έχουν αλυσιδωτές αντιδράσεις για τη ρευστότητα και όχι μόνον του συνόλου της αγοράς. Είναι αυτή η πιθανή μετάδοση της κρίσης και σε εταιρικές οντότητες, οι οποίες αρχικά δεν είχαν επηρεαστεί από τα προβλήματα του Μαρινόπουλου που μπορεί δυνητικά να στείλει σε αχαρτογράφητα νερά ολόκληρη την αγορά, κλονίζοντας περαιτέρω την πραγματική οικονομία.
