έκρινε ομόφωνα ότι στην υπόθεση Aldeguer Tomas κατά Ισπανίας (υπ’ αρ. αίτηση
35214/09), δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) σε
συνδυασμό με το Άρθρο 8 (σεβασμός του δικαιώματος στην ιδιωτική και
οικογενειακή ζωή) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)
και το Άρθρο 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου (προστασία της ιδιοκτησίας) της ΕΣΔΑ. Η υπόθεση αφορούσε την καταγγελία του
προσφεύγοντος, o
οποίος υποστήριξε ότι υπέστη διάκριση εξαιτίας του σεξουαλικού του
προσανατολισμού επειδή αρνήθηκαν να του χορηγήσουν τη σύνταξη του
αποβιώσαντος
συντρόφου του, με τον οποίο ζούσε σε μια de facto έγγαμη συμβίωση. Ο
προσφεύγων, Aldeguer Tomas, δεν μπορούσε να παντρευτεί με τον σύντροφό
του, σύμφωνα με
την ισχύουσα νομοθεσία στην Ισπανία, όσο ζούσε ο τελευταίος. Τρία χρόνια
μετά
το θάνατο του συντρόφου του, τέθηκε σε ισχύ νόμος που καθιστούσε νόμιμο
το γάμο
ατόμων του ίδιου φύλου στην Ισπανία.
Το Δικαστήριο κατέληξε στο ότι δεν υπήρξε διάκριση στην
υπόθεση του προσφεύγοντα. Ειδικότερα, έκρινε ότι η περίπτωσή του, μετά την
έναρξη ισχύος του νόμου που νομιμοποιούσε το γάμο ομοφυλοφίλων στην Ισπανία,
δεν ήταν σχετική και δεν μπορούσε να γίνει αναλογική εφαρμογή με την περίπτωση
ενός ετεροφυλόφιλου ζευγαριού που συζούσε χωρίς να έχει παντρευτεί, πριν την
έναρξη ισχύος του νόμου του 1981 στην Ισπανία, δυνάμει συγκεκριμένης διάταξης
του οποίου απέκτησε δικαίωμα στη σύνταξη ο επιζών σύντροφος του ετεροφυλόφιλου
ζευγαριού.
Επιπλέον, τα Κράτη διαθέτουν ένα συγκεκριμένο περιθώριο
ελιγμών («περιθώριο εκτίμησης») σχετικά με το χρόνο εισαγωγής νομοθετικών
αλλαγών στον τομέα της νομικής αναγνώρισης των ατόμων του ίδιου φύλου και του
ακριβούς καθεστώτος που θα διέπει αυτά, κάτι που χαρακτηρίζεται ως μια περίοδος
δικαιωμάτων υπό εξέλιξη χωρίς αναγνωρισμένη συναίνεση. Δείτε
το πλήρες κείμενο της απόφασης εδώ
