Νέους κανόνες βάσει των οποίων θα αποφασίζεται ποιας χώρας τα δικαστήρια θα εκδικάζουν υποθέσεις διαζυγίων ή θανάτου που αφορούν διεθνή ζευγάρια ή καταχωρισμένους συντρόφους, ψήφισαν οι ευρωβουλευτές την Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016. Οι κανόνες αυτοί θα θέσουν τέλος στις παράλληλες διαδικασίες σε διάφορα κράτη μέλη των οποίων τα δικαστήρια πρέπει να επιλύσουν τέτοιου είδους περιουσιακές διαφορές, και οι οποίες κοστίζουν περίπου 1,1 δισ. ευρώ το χρόνο. Οι εν λόγω κανόνες θα εφαρμοστούν σε 18 χώρες της ΕΕ που θέλησαν να συμμετάσχουν σε αυτήν την πρωτοβουλία “ενισχυμένης συνεργασίας”.
“Είχε έρθει η ώρα για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού εργαλείου για τη ρύθμιση των περιουσιακών υποθέσεων έγγαμων και καταχωρισμένων συντρόφων. Τα σχεδόν 16 εκατομμύρια διεθνή ζευγάρια που ζουν στην ΕΕ θα μπορούν εφεξής να επωφελούνται από νομική ασφάλεια, καλύτερη πρόσβαση στη δικαιοσύνη και εναρμονισμένους κανόνες” δήλωσε ο εισηγητής Jean-Marie Cavada (Φιλελεύθεροι, Γαλλία).
Οι δύο κανονισμοί, ο ένας για τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων και ο άλλος για τις περιουσιακές σχέσεις των καταχωρισμένων συντρόφων, θα καθορίζουν ποιο δικαστήριο θα έχει τη σχετική δικαιοδοσία και ποιο δίκαιο θα εφαρμόζεται σε διαδικασίες που αφορούν την περιουσία των διεθνών ζευγαριών. Θα διευκολύνουν επίσης την αναγνώριση και εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων που εκδίδονται σε ένα κράτος μέλος και αφορούν θέματα ιδιοκτησίας σε άλλο κράτος μέλος.
Ο κανονισμός για τις περιουσιακές σχέσεις των συζύγων υιοθετήθηκε με 498 ψήφους υπέρ, 58 κατά, και 35 αποχές, και ο κανονισμός για τις περιουσιακές σχέσεις καταχωρισμένων συντρόφων υιοθετήθηκε με 490 ψήφους υπέρ, 68 κατά, και 34 αποχές.
Ωστόσο, ο θεσμός του γάμου και των σχέσεων συμβίωσης παραμένουν θέματα που ορίζονται από τις εθνικές νομοθεσίες των κρατών μελών. Οι εν λόγω κανονισμοί περιλαμβάνουν μια σειρά εγγυήσεων που διασφαλίζουν τον σεβασμό των εθνικών νομικών πλαισίων των κρατών μελών. Για παράδειγμα, τίποτε δεν υποχρεώνει τα κράτη μέλη που συμμετέχουν στη διαδικασία και των οποίων η νομοθεσία δεν αναγνωρίζει τον θεσμό μιας καταχωρισμένης σχέσης είτε να θεσπίσει ανάλογη νομοθεσία, είτε να αναλάβει την δικαιοδοσία για μια τέτοια σχέση.
