To Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) με την απόφασή του της 9ης Ιουνίου 2015 (αρ. προσφυγών 66602/09 & 71879/12) δέχτηκε ομόφωνα ότι υπήρξε παραβίαση από την Ελλάδα του άρθρου 4 του Πρωτοκόλλου αρ.7 (δικαίωμα κάθε προσώπου να μη δικάζεται ή να τιμωρείται δύο φορές για το ίδιο αδίκημα- αρχή Ne bis in idem) για τον πρώτο
προσφεύγοντα και του άρθρου 6 παρ.1 και 2 (δικαίωμα στην χρήση και
προσφεύγοντα και του άρθρου 6 παρ.1 και 2 (δικαίωμα στην χρήση και
απονομή Δικαιοσύνης και ειδικότερα δικαίωμα ακρόασης εντός ευλόγου χρόνου και τεκμήριο αθωότητας) για τον δεύτερο προσφεύγοντα.
Η υπόθεση αφορούσε την κίνηση διοικητικών διαδικασιών εναντίον καθένα από τους προσφεύγοντες για λαθρεμπόριο, παρότι τα ποινικά δικαστήρια τους είχαν αμετάκλητα αθωώσει για την ίδια κατηγορία.
Στην περίπτωση του πρώτου προσφεύγοντος, το δικαστήριο έκρινε ότι η διοικητική διαδικασία αποτελούσε μια δεύτερη ποινή για τις ίδιες πράξεις που οδήγησαν στην αμετάκλητη αθώωση. Στην περίπτωση του δεύτερου προσφεύγοντος, το δικαστήριο έκρινε ότι οι αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων προσβάλλουν την αρχή του τεκμηρίου αθωότητας όπως διαπιστώθηκε με την αθωωτική απόφαση του ποινικού εφετείου Θεσσαλονίκης. Κρίθηκε επίσης ότι η διάρκεια της διαδικασίας στα Διοικητικά Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης (περίπου 6 χρόνια και 10 μήνες) ήταν υπερβολικά μεγάλη και δεν ανταποκρίνεται στην απαίτηση για «εύλογη διάρκεια» της δίκης.
Το ΕΔΔΑ έκρινε τελικά ότι το ελληνικό κράτος οφείλει αποζημίωση 3.500 ευρώ στον πρώτο προσφεύγοντα και 4.500 ευρώ στον δεύτερο για ηθική βλάβη, καθώς και 1.230 ευρώ στον δεύτερο για δικαστικά έξοδα.
