Μετά τη γενιά των 700 ευρώ, που τη διαδέχτηκε αυτή των 500 ευρώ, στην Ελλάδα του 2016 «γεννήθηκαν» οι εργαζόμενοι των 100 ευρώ!
Αυτό αποκαλύπτει έκθεση του υπουργείου Εργασίας, η οποία δόθηκε στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά και δημοσιεύτηκε χτες από την εφημερίδα «Real News».
Σύμφωνα με την έκθεση των 33 σελίδων, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη χώρα, 126.956 εργαζόμενοι που «επιβιώνουν» με μισθούς των 100 ευρώ τον μήνα, ενώ πάνω από μισό εκατομμύριο μισθωτοί έχουν αποδοχές μικρότερες ακόμα από τον νομοθετημένο κατώτατο μισθό των 586 ευρώ (μεικτά).
Την ίδια στιγμή η ελληνική αγορά εργασίας έχει μετατραπεί για τους εργοδότες σε «παράδεισο» της μερικής απασχόλησης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, πάνω από το 50% των προσλήψεων για την περίοδο 2013-2015 ήταν με συμβάσεις μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να πληρώνονται με το ½ ή το ¼ του κατώτατου μισθού. Δηλαδή με μισθούς που κυμαίνονται από τα 125 μέχρι 250 ευρώ καθαρά!
Ακόμα πιο απογοητευτικά είναι τα στοιχεία για τις συλλογικές συμβάσεις. Μόλις το 40% των εργαζομένων της χώρας απασχολείται με όρους συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ο αριθμός των κλαδικών και επαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων, όπως αναφέρεται στην έκθεση, μειώθηκε από 65 το 2010 σε 23 το 2012, ενώ στον αντίποδα ο αριθμός των συμφωνιών σε επίπεδο επιχείρησης αυξήθηκε από 227 σε 976 κατά την ίδια περίοδο. Οι επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις που επιβάλλει η εργοδοσία στους εργαζόμενους, αφαιρεί εισοδήματα αλλά και δικαιώματα από τους εργαζομένους, δημιουργώντας ένα νέο εργασιακό «μεσαίωνα».
Η έκρηξη της καπιταλιστικής κρίσης, οδήγησε και σε καταβαράθρωση των αποδοχών των εργαζομένων. Ο μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών των Ελλήνων εργαζομένων από το 2009 έως το 2014 μειώθηκε κατά μέσο όρο κατά 26,3%,, ενώ σε πολλές περιπτώσεις οι απώλειες ξεπέρασαν και το 50%!
Ωστόσο σύμφωνα με τα στοιχεία, η μείωση των μισθών δεν οδήγησε ούτε σε πτώση των τιμών των προϊόντων, ούτε σε τόνωση της ανταγωνιστικότητας. Αντίθετα οι καταιγίδα των φόρων και η τάση των κεφαλαιοκρατών για αύξηση της κερδοφορίας τους έφερε αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση οι εργαζόμενοι έχασαν περίπου το 50% της αγοραστικής τους δύναμης.
Βέβαια παρά τη ραγδαία και βίαιη μείωση των μισθών και την εφαρμογή ευέλικτων μορφών απασχόλησης, η χώρα δεν προσέλκυσε επενδύσεις, όπως ισχυρίζονταν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και οι δανειστές, με αποτέλεσμα η επίσημη ανεργία να κινείται μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης σε ποσοστά πάνω από 27% και στους νέους άνω του 50%, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την πρώτη θέση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ.
Οι όροι εξαθλίωσης που βιώνει η εργατική τάξη της χώρας, οδήγησαν την 5ετία (2008 – 2013) 427.000 Ελληνες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην μετανάστευση με στόχο την αναζήτηση εργασίας, ενώ συνολικά οι εργαζόμενοι που έφυγαν από τη χώρα αγγίζουν τους 600.000 ανθρώπους!
Μπροστά σε αυτή την τραγική πραγματικότητα, το Φθινόπωρο δανειστές και κυβέρνηση ετοιμάζουν να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις για τις νέες αλλαγές στα εργασιακά, με τον ΣΕΒ και άλλες ισχυρές εργοδοτικές οργανώσεις παρασκηνιακά να ζητούν ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.
Πέρα της απελευθέρωσης του ορίου των απολύσεων και της κατάργησης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στο τραπέζι θα πέσει: Η παραπέρα μείωση των μισθών. Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
Όλα στο όνομα της δήθεν ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Τι επιζητούν; Εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα. Με μισθούς πείνας και εργασιακές σχέσεις που θα ξεκινούν από συμβάσεις μέρας μέχρι και την αποδοχή από την πλευρά του εργαζόμενου ότι θα δουλεύει μόνο όταν τον έχει …«ανάγκη» η επιχείρηση!
Στην ερώτηση «πόσο πιο κάτω;». Δεν υπάρχει μάλλον απάντηση. Εκτός αν οι εργαζόμενοι αποφασίσουν οργανωμένα να εμποδίσουν και να αποτρέψουν τη σφαγή τους…
