από το Χ.Α., οι εγχώριες χρηματιστηριακές, κυριολεκτικά, βυθίζονται από έλλειψη πελατών και ρευστότητας. Ουσιαστικά οι περισσότερες μπορούν ακόμη και επιβιώνουν γιατί έχουν οικογενειακό χαρακτήρα. Δηλαδή δουλεύουν όλα τα μέλη της οικογένειας του ιδιοκτήτη, αλλά και πάλι τίθεται σοβαρό ερώτημα εάν μπορούν να καλύπτουν όλες τις λειτουργίες που απαιτεί μία χρηματιστηριακή εταιρεία, αφού δεν επαρκούν οι εργαζόμενοι. Η πιο «ρηχή» αγορά της Ευρωζώνης ασφαλώς και δεν μπορεί να συντηρήσει τον σημερινό αριθμό χρηματιστηριακών εταιρειών στην Ελλάδα, όπου μαζί με τα μέλη εξ αποστάσεως (remote members) και τις θυγατρικές τραπεζών ανέρχονται στις 52. Οπως έδειξαν και τα πρόσφατα στοιχεία του φετινού Ιουνίου, οι 10 μεγαλύτερες χρηματιστηριακές, στις οποίες έχει πλασαριστεί μόλις μία εγχώρια ιδιωτική ΑΧΕΠΕΥ, η Δεπόλας, συγκέντρωσαν σχεδόν το 80% των ημερησίων συναλλαγών.
Την τελευταία τριετία δεν έχουμε μειώσεις προσωπικού στις χρηματιστηριακές εταιρείες. Ομως, όταν έχει αποχωρήσει το 70% των αντικριστών και των brokers, από το 2010 μέχρι και το 2013, μιλάμε για χαμένη γενιά και σε αυτόν τον κλάδο, όπως έχει συμβεί και σε άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας.
Σήμερα σε μία χρηματιστηριακή εταιρεία υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες εργαζομένων. Από τη μία είναι οι αντικριστές (dealers), δηλαδή τα στελέχη που βρίσκονται μπροστά στα μόνιτορ και έχουν ευθύνη να εκτελούν τις εντολές αγοράς και πώλησης μετοχών που δέχονται από τους πελάτες τους. Οι αντικριστές στην πλειονότητά τους αμείβονται με βασικό μισθό από τη χρηματιστηριακή. Η δεύτερη κατηγορία εργαζομένων είναι οι brokers (μεσίτες), που αποτελούν τους ενδιάμεσους μεταξύ των ειδικών διαπραγματευτών (dealers) και των αντισυμβαλλομένων-πελατών τους. Το κέρδος τους προέρχεται από τη χρέωση των πελατών τους για τις υπηρεσίες τους. Να διευκρινίσουμε ότι η πλειονότητα των brokers προήλθε από τις χιλιάδες ΑΕΛΔΕ που είχαν δημιουργηθεί από το 1999 και μετά, όπου και μετέφεραν τα χαρτοφυλάκιά τους σε χρηματιστηριακές εταιρείες, προκειμένου να επιβιώσουν επαγγελματικά. Με βάση την ημερήσια συναλλακτική δραστηριότητα, που έχει υποχωρήσει κάτω από τα 60 εκατ. ευρώ, είναι μάλλον απίθανο να διατηρηθούν στο μέλλον και οι 31 χρηματιστηριακές, εκ των οποίων οι 16 αποτελούν remote members. Ακόμα και οι συγχωνεύσεις-εξαγορές που επιχειρήθηκαν το 2011 δεν είχαν θετική κατάληξη, αφού, όταν ενώνονται ζημιογόνες εταιρείες, το αποτέλεσμα παραμένει αρνητικό. Οι περισσότερες από τις μικρές χρηματιστηριακές διατηρούνται εν ζωή είτε με πολύ λίγους ιδιώτες πελάτες είτε διότι οι βασικοί μέτοχοι δεν επιθυμούν να τις κλείσουν και συχνά χρηματοδοτούν τη δραστηριότητά τους. Ο στόχος των ελληνικών χρηματιστηριακών είναι κοινός. Να μειωθούν τα κόστη, καθώς οι μικρές χρηματιστηριακές κρατούν μόνο τη διαβίβαση εντολών και μεταφέρουν το κοστοβόρο κομμάτι των υπηρεσιών, όπως είναι το ταμείο τίτλων και η εκκαθάριση, στις μεγάλες χρηματιστηριακές που είναι θυγατρικές τραπεζών.
Έντυπη
