Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) θεωρεί πως η επιστροφή στο προ του 2009 περιβάλλον εργασιακών ρυθμίσεων, συνιστά στρέβλωση και επιστροφή σε μια «αντιπαραγωγική κοινωνία»
Όπως αναφέρει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων
, «η επιστροφή στο προ του 2009 περιβάλλον εργασιακών ρυθμίσεων δεν συνιστά επιστροφή στην κανονικότητα, αλλά στη στρέβλωση. Αν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα νέο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, οδηγός μας πρέπει να είναι το μέλλον μίας διεθνώς ανταγωνιστικής οικονομίας και όχι το παρελθόν μίας κρατικοδίαιτης και αντιπαραγωγικής κοινωνίας».
Το δελτίο του ΣΕΒ τονίζει πως «η επιστροφή στο παρελθόν» θα επαναφέρει τον [σφιχτό εναγκαλισμό της δημόσιας σφαίρας από τις πελατειακές ομάδες που ωφελούνται από την υπερ-ρύθμιση της οικονομίας», ενώ δεν πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις απελευθέρωσης αγορών».
Όπως υποστηρίζουν, η έμφαση πρέπει να δοθεί στην αντιμετώπιση των δυσμενών κοινωνικών επιπτώσεων από την απώλεια των θέσεων εργασίας από τις αναδιαρθρώσεις, τεράστιου αριθμού υπερχρεωμένων ιδιωτικών επιχειρήσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων (ένα κεφάλαιο, που, όπως αναφέρει, δεν άνοιξε ακόμη), «δημιουργώντας, παράλληλα, τις προϋποθέσεις για προσέλκυση επενδύσεων που θα αναπλήρωναν τις χαμένες θέσεις, αλλά με βιώσιμο τρόπο».
, «η επιστροφή στο προ του 2009 περιβάλλον εργασιακών ρυθμίσεων δεν συνιστά επιστροφή στην κανονικότητα, αλλά στη στρέβλωση. Αν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα νέο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων, οδηγός μας πρέπει να είναι το μέλλον μίας διεθνώς ανταγωνιστικής οικονομίας και όχι το παρελθόν μίας κρατικοδίαιτης και αντιπαραγωγικής κοινωνίας».Το δελτίο του ΣΕΒ τονίζει πως «η επιστροφή στο παρελθόν» θα επαναφέρει τον [σφιχτό εναγκαλισμό της δημόσιας σφαίρας από τις πελατειακές ομάδες που ωφελούνται από την υπερ-ρύθμιση της οικονομίας», ενώ δεν πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις απελευθέρωσης αγορών».
Όπως υποστηρίζουν, η έμφαση πρέπει να δοθεί στην αντιμετώπιση των δυσμενών κοινωνικών επιπτώσεων από την απώλεια των θέσεων εργασίας από τις αναδιαρθρώσεις, τεράστιου αριθμού υπερχρεωμένων ιδιωτικών επιχειρήσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων (ένα κεφάλαιο, που, όπως αναφέρει, δεν άνοιξε ακόμη), «δημιουργώντας, παράλληλα, τις προϋποθέσεις για προσέλκυση επενδύσεων που θα αναπλήρωναν τις χαμένες θέσεις, αλλά με βιώσιμο τρόπο».
