Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για την τύχη του Μαρινόπουλου, καθώς κάθε ημέρα που περνά η κατάσταση στην οποία περιέρχεται η εταιρεία επιδεινώνεται. Κάποια από τα εμπλεκόμενα μέρη προσδοκούν κατάληξη των διαπραγματεύσεων
εντός της εβδομάδας, έτσι ώστε η συμφωνία εξυγίανσης να κατατεθεί και να επικυρωθεί από το δικαστήριο τον Σεπτέμβριο.
Ωστόσο, τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι τράπεζες, οι οποίες μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες έχουν κληθεί να δώσουν συνολικά 500 εκατ. ευρώ –140 εκατ. ευρώ την άνοιξη και 360 εκατ. ευρώ τώρα– σε μία επιχείρηση, η οποία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα καταφέρει τελικά να εξυγιανθεί και στη συνέχεια να αναπτυχθεί. Πέραν τούτου, μεταξύ των πιστωτριών τραπεζών φέρεται να υπάρχουν διαφορές και σε σχέση με το τελικό επιτόκιο δανεισμού.
Εκτός του ζητήματος της τραπεζικής χρηματοδότησης της συμφωνίας εξυγίανσης, τα υπόλοιπα στοιχεία που φέρεται να αποτελούν αντικείμενο των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων είναι τα εξής:
– Διαγραφή οφειλών προς προμηθευτές του Μαρινόπουλου σε ποσοστό που θα φτάνει έως 50%. Σε αρκετές περιπτώσεις αναμένεται να είναι μικρότερο, της τάξης του 30%-40%. Η κυβέρνηση φέρεται να επιθυμεί να προχωρήσουν οι τράπεζες και σε ρύθμιση των χρεών των προμηθευτών.
– Αμεση καταβολή μετρητών στους προμηθευτές από τον νέο ιδιοκτήτη (εάν υπάρξει συμφωνία, αυτός εκτός απροόπτου θα είναι ο Σκλαβενίτης) προκειμένου να πληρωθεί σημαντικό μέρος των οφειλών μετά το «κούρεμα». Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, πρόκειται για ποσό που ξεπερνά τα 80 εκατ. ευρώ.
– Εμμεση χρηματοδότηση της λειτουργίας του Μαρινόπουλου κατά τη μεταβατική περίοδο από την οικογένεια Μαρινόπουλου. Εγκυρες πηγές που συμμετέχουν στη διαπραγμάτευση αναφέρουν ότι η πλευρά Μαρινόπουλου επιθυμεί να συμμετέχει όχι με ρευστό αλλά μέσω της παροχής εμπράγματων εγγυήσεων και συγκεκριμένα μέσω των συμμετοχών της σε άλλες εταιρείες, καθώς και ακίνητη περιουσία.
Εάν υπάρξει συμφωνία, τα εμπλεκόμενα μέρη θα συνυπογράψουν ένα Μνημόνιο Κατανόησης και η συμφωνία θα κατατεθεί στο δικαστήριο έως τις 21 Σεπτεμβρίου.
