συγκρούσεων του Πανεπιστημίου Μπίλεφελντ.
Παρ’ όλα αυτά, το 72,9% των ερωτηθέντων συμφωνεί με την πρόταση «Κάθε πρόσφυγας έχει δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή στη Γερμανία», ενώ το 75,8% συμφωνεί ότι «η θρησκεία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί κριτήριο για το ποιοι πρόσφυγες πρέπει να γίνουν δεκτοί».
Σε σύγκριση με την προηγούμενη αντίστοιχη έρευνα, που διενεργήθηκε το 2013-2014, η έρευνα του 2015-2016 κατέγραψε αύξηση του ποσοστού όσων θέλουν να «ανακτήσουν χώρο» από τους πρόσφυγες και μετανάστες. Με τη φράση «Πρέπει να βάζουμε πιο συχνά τους μετανάστες, ιδίως τους νεότερους, στη θέση τους», συμφωνεί το 40%, αντί του 26% στην προηγούμενη έρευνα.
Στη φετινή έρευνα, το 36% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι «ο μεγάλος αριθμός μεταναστών θέτει σε κίνδυνο το μέλλον της Γερμανίας», ενώ περίπου το 49% θεωρεί ότι «ο κίνδυνος της τρομοκρατίας αυξάνεται αναλογικά με τον αριθμό των προσφύγων».
Παρά την υποχώρηση, παραμένουν υψηλά τα ποσοστά όσων επιθυμούν να γίνει η Γερμανία «πιο πολύχρωμη» (42,6% από 47,2%) και όσων δηλώνουν ικανοποίηση «όταν όλο και περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες αισθάνονται στη Γερμανία σαν στο σπίτι τους» (43,3% από 54,7%). Τα ποσοστά αυτά αφορούν τις απόψεις Γερμανών χωρίς καταγωγή από το εξωτερικό, ενώ, όπως αναμενόταν, είναι υψηλότερα όταν ερωτώνται Γερμανοί που έχουν καταγωγή από κάποια άλλη χώρα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απαντήσεις στην ερώτηση «από ποιο σημείο κι έπειτα, άνθρωποι με καταγωγή από το εξωτερικό είναι Γερμανοί». Τα δύο σημαντικότερα κριτήρια στο σύνολο των ερωτηθέντων ήταν η καλή γνώση της γερμανικής γλώσσας και η συμμόρφωση προς τους νόμους και τους πολιτικούς θεσμούς.
Για τους ερωτηθέντες που κατάγονται οι ίδιοι από το εξωτερικό, είχε μεγάλη σημασία το κριτήριο της ένταξης στην αγορά εργασίας, ενώ για τους ντόπιους, το κριτήριο του πόσο οικεία αισθάνονται οι άνθρωποι στη Γερμανία.
Έντυπη
