Το Αμστερνταμ, η Φρανκφούρτη, το Δουβλίνο, το Εδιμβούργο, το Λουξεμβούργο, το Παρίσι, η Βιέννη ακόμα και η Βαρσοβία θεωρούνται οι ελκυστικότερες ευρωπαϊκές πόλεις για να προσελκύσουν τα στελέχη των τραπεζών και επενδυτικών εταιρειών από το Σίτι του
Λονδίνου. Πριν από την αναγγελία του δημοψηφίσματος για το Brexit, δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως ο κυρίαρχος ρόλος του Σίτι θα ετίθετο υπό αμφισβήτηση. Σήμερα, οι ευρωπαϊκές πόλεις με την κατάλληλη υποδομή και έντονο στίγμα στον κόσμο τω αγορών μπαίνουν στο μικροσκόπιο για να κριθεί ποια θα κερδίσει τη συμπάθεια των μεγαλοστελεχών που εργάζονται σήμερα στο Σίτι. Το μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό κέντρο στην Ευρώπη, όμως, δεν φαίνεται να πανικοβάλλεται από την προθυμία του Παρισιού ή της Φρανκφούρτης να «κλέψει» ένα μέρος της δόξας του. Οπως τονίζεται από τον Μαρκ Μπόλεατ, πρόεδρο της επιτροπής πολιτικής στην αρμόδια περιφέρεια του Σίτι του Λονδίνου, «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα χαθούν κάποιες θέσεις εργασίας, αλλά τα σχέδια για μια μαζική έξοδο είναι παρατραβηγμένα.
Το Λονδίνο διαθέτει ταλαντούχα στελέχη στα χρηματοοικονομικά, εξαιρετική υποδομή και ένα σταθερό κράτος δικαίου». Ο Γκέογκ Ρόκχολ, πρόεδρος της Σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων ESMT Berlin, θεωρεί πως η Φρανκφούρτη έχει «βασικά πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις». «Η χρηματοοικονομική πρωτεύουσα της Γερμανίας διαθέτει ένα εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα για την εγκατάσταση νέων εταιρειών». Προσθέτει πως ήδη υπάρχουν το χρηματιστήριο παραγώγων Eurex και της Φρανκφούρτης και τα κεντρικά γραφεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Aκόμη πιο εκδηλωτικός υπέρ της Φρανκφούρτης ήταν ο Τζον Κράιαν, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank. Υποστήριξε πως δεν έχει νόημα να διαπραγματεύεται κανείς ιταλικά ομόλογα από το Λονδίνο εάν η Βρετανία δεν είναι πια κράτος-μέλος της Ε.Ε. όταν η Deutsche Bank απασχολεί σήμερα 9.000 άτομα στη βρετανική πρωτεύουσα.
Τα συν και τα πλην
Το Δουβλίνο εμφανίζεται ως αρκετά ελκυστικότερη επιλογή από τη Φρανκφούρτη. Tα αγγλικά είναι μητρική γλώσσα και αρκετές διεθνείς τράπεζες διατηρούν τις μονάδες διεκπεραίωσης συναλλαγών στην ιρλανδική πρωτεύουσα. Πόλος έλξης είναι, επίσης, ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής των επιχειρήσεων στο 12,5%, ενώ η κυβέρνηση ήδη κάνει λόμπινγκ για τη μετεγκατάσταση εκατοντάδων στελεχών από ομίλους σαν τη Standard Chartered, προβλέποντας σε επενδύσεις 6 δισ. ευρώ από το Brexit. Αρνητικό ρόλο ίσως παίξει, η υψηλή φορολογία φυσικών προσώπων και η έλλειψη χώρων επαγγελματικής στέγης. Το Αμστερνταμ έχει μια ιστορία στον χρηματοοικονομικό κλάδο – εκεί δημιουργήθηκαν πρώτη φορά κεντρική τράπεζα και ανώνυμη εταιρεία. Εχουν την έδρα τους οι τραπεζικοί όμιλοι ABN Amro και ING, όπως και τα μεγαλύτερα συνταξιοδοτικά ταμεία στον κόσμο. «Οι Ολλανδοί είχαν πάντα μια ισχυρή αγγλοσαξονική και διεθνή προσέγγιση στο επιχειρείν», σχολιάζει ο Χάραλντ Μπένικ, καθηγητής τραπεζικής και χρηματοοικονομικών στο πανεπιστήμιο του Τίλμπουργκ. Μία από τις πιο προφανείς εναλλακτικές του Λονδίνου, το Παρίσι, ενδεχομένως, να μην είναι η ελκυστικότερη επιλογή με μια δεύτερη ματιά. Αν και είναι μια μεγάλη βάση του βρετανικού ομίλου HSBC, η περιορισμένη χρήση της αγγλικής γλώσσας αλλά και το ταμπεραμέντο των Παριζιάνων είναι αποθαρρυντικοί παράγοντες για να αναλάβει τον ρόλο του Σίτι η «Πόλη του Φωτός», σχολιάζει ο Τζέιμς Στιουάρτ, αρθρογράφος της International New York Times.
