Πριν το Ηνωμένο Βασίλειο ψηφίσει να αποχωρήσει απο την ΕΕ, η Βρετανία είχε απο καιρό υποστηρίξει ότι τα εθνικά κοινοβούλια πρέπει να είναι καλύτερα συνδεδεμένα με
τη λήψη αποφάσεων της ΕΕ. Τον Φεβρουάριο του 2016, οι ηγέτες της ΕΕ υποσχέθηκαν απρόθυμα στον David Cameron να δώσουν στα κοινοβούλια ένα συλλογικό δικαίωμα για να μπλοκάρει νομοθετικές προτάσεις (κόκκινες κάρτες) εάν η Βρετανία παραμείνει στην ΕΕ. Το Brexit μπορεί να έχει θάψει τις κόκκινες κάρτες του Cameron, αλλά η συζήτηση για τον ρόλο των κοινοβουλίων στην ΕΕ, κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει.
Η Κομισιον ανησυχεί ότι τα κοινοβούλια μπορεί να περιπλέξουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Τα ευρωσκεπτικιστικά και λαϊκιστικά κινήματα κερδίζουν στήριξη σε πολλά κράτη-μέλη και παραδοσιακοί πολιτικοί προτιμούν να υιοθετούν έναν λαϊκιστικό τόνο και να κερδίζουν λαϊκή στήριξη, παρά να μιλούν θετικά για την ΕΕ.
Η Κομισιόν φοβάται ότι ορισμένοι βουλευτές ίσως να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της ΕΕ, όπως τις εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ, για εσωτερικά πολιτικά κέρδη. Τα εθνικά κοινοβούλια έχουν έναν τελικό λόγο για τις διεθνεις συμφωνίες της ΕΕ που καλύπτουν πολιτικές όπου έχουν αρμοδιότητες τόσο η ΕΕ όσο και τα κράτη-μέλη. Έχει ζητηθεί από τα κοινοβούλια να επικυρώσουν την Συνολική Οικονομική Εμπορική Συμφωνία με τον Καναδά (CETA) αλλά ένα αυξημένο λαϊκιστικό και ευρωσκεπτικιστικό συναίσθημα στα λαϊκά κοινοβούλια, θέτει την ομαλή επικύρωση της CETA υπό αμφισβήτηση.
Το βρετανικό δημοψήφισμα είναι άλλη μία περίπτωση. Ως απάντηση στην αυξανόμενη υποστήριξη για το UKIP, που ζητούσε την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ, ο Cameron υποσχέθηκε να διεξάγει ένα δημοψήφισμα για το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ. Το βρετανικό κοινοβούλιο εξουσιοδότησε το στοίχημα του Cameron, με την έγκριση της πράξης δημοψηφίσματος 2015. Οι Βρετανοί βουλευτές έκαναν επίσης λίγα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας πριν το δημοψήφισμα για να διευκολύνουν μια ισορροπημένη συζήτηση για την ΕΕ.
Η Κομισιόν επίσης ανησυχεί ότι ορισμένες κυβερνήσεις μπορεί να θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα κοινοβούλια τους για να παρεμποδίσουν τις προτάσεις όταν θα τους είναι δύσκολο να τις εμποδίσουν στο Συμβούλιο των Υπουργών. Τα κοινοβούλια μπορούν να δείξουν στην Κομισιόν μια κίτρινη κάρτα όταν θεωρούν ότι η πρότασή τους παραβιάζει την αρχή της επικουρικότητας. Τον Μάιο του 2016 κοινοβούλια από 11 κράτη-μέλη (από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη και η Δανία) έδειξαν κίτρινη κάρτα στην πρόταση της Κομισιόν να αναθεωρήσει την οδηγία για τους αποσπασμένους εργαζόμενους που δικαιούνται τις ίδιες συνθήκες αμοιβής και εργασίας με τους ντόπιους εργαζόμενους. Το προσχέδιο της νομοθεσίας τάσσεται εναντίον των συμφερόντων κάποιων νεότερων κρατών-μελών όπου το εργατικό δυναμικό είναι φθηνότεροι και τα οποία στέλνουν του αποσπασμένους εργαζόμενους. Λίγοι αμφιβάλλουν ότι ορισμένα από αυτά τα κοινοβούλια έχουν ενθαρρυνθεί από τις κυβερνήσεις τους να δείξουν στην Κομισιόν μια κάρτα.
Αλλά τα κοινοβούλια μπορεί να είναι assets για την ΕΕ εάν οι εθνικές κυβερνήσεις και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ μάθουν πώς να ασχολούνται καλύτερα με τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Η έρευνα του CER απέδειξε ότι οι Βρετανοί βουλευτές, σε αντίθεση με τους ομολόγους τους. έχουν μικρή ειδίκευση και ενδιαφέρον για τα θέματα της ΕΕ. Αυτό έχει ωφελήσει τους ευρωσκεπτικιστές. Αλλά η ίδια έρευνα επίσης αποκάλυψε ότι η βρετανική κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει και αυτή το μερίδιο της ευθύνης. Απέτυχε να εμπλέξει τυς βουλευτές σε μια ειλικρινή συζήτηση για την ΕΕ και διέλυσε τις τακτικές συζητήσεις στην ολομέλεια εν όψει του Ευρωπαϊκού συμβουλίου. Εάν η βρετανική κυβέρνηση είχε ενθαρρύνει τις μεταρρυθμίσεις για την κοινοβουλευτική εποπτεία στα ζητήματα της ΕΕ στην ουή υων Κοινοτήτων, θα μπορούσε να είχε αυξήσει την λαϊκή γνώση για την ΕΕ και να καταστήσει τους Βρετανούς πολίτες λιγότερο ευάλωτους στους μύθους των υποστηρικτικών οτυ Brexit.
Οι Βρετανοί βουλευτές σίγουρα δεν είναι οι μόνοι που κάνουν λίγη δουλειά στον έλεγχο της πολιτικής της ΕΕ αλλά πολλά κοινοβούλια έχουν βελτιώσει την εποπτεία τους για θέματα ΕΕ. Καθώς οι ολλανδοί καταψήφισαν την συνταγματική συνθήκη σε ένα δημοψήφισμα το 2005, ιο Ολλανδοί Tweede KAmer μετατοπισαν τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στην επιλογή επιτροπών για να είναι όλο και περισσότεροι βουλευτές εμπλεκόμενοι και με ενδιαφέρον για τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Οι Ιρλανδοί Oireachtas έκαναν το ίδιο το 2011. Ούτε τα 41 κοινβούλια της ΕΕ ενδιαφέρονται μονο για την παρεμπόδιση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Πολλοί βουλευτές δυσανασχετούν για το γεγονός ότι η συνθήκη της Λισαβόνας περιορίζει τον επίσημορόλο τους κυρίως στο να αντιδρούν στα προσχέδια νόμου της ΕΕ, ενώ θα ήθελαν να έχουν πμια πιο θετική επιρροή στην χάραξη πολτικής της ΕΕ. Για αυτό η ιδέα της πράσινης κάρτας από την Βουλή των Λόρδων, όπου τα εθνικά κοινοβούλια θα μπορούν συλλογικά να προτείνουν στην Κομισιόν να προωθεί συγκεκριμένες προτάσεις, έχει συγκεντρώσει σημαντική υποστήριξη μεταξύ των κοινοβουλίων. Αλλά τα θεσμικά όργανα της ΕΕ είναι αντίθετα με την ιδέα. Η Κομισιόν ανησυχεί ότι οι πράσινες κάρτες θα μπορούσαν τελικά να περιορίσουν το μονοπώλιό της να προωθεί προτάσεις και το Κοινοβούλιο φοβάται ότι τα κοινοβούλια μπορεί να αποδυναμώσουν την πολιτική της επιρροή. Σύμφωνα με τις συνθήκες της ΕΕ μόνο το ΕΥρωπαϊκό Κοινοβουλιο μπορεί να προσκαλέσει την Κομισιόν να παρουσιάσει νέου νόμους.
Τα θεσμικά όργανα στην ΕΕ πρέπει να καταλάβουν ότι τα κοινοβούλια παίζουν στην ίδια ομάδα. Ο κοινός στ΄χος για τις Βρυξέλλες και τις πρωτεύουσες, είναι να κάνουν την ΕΕ να εργαστεί καλύτερα για τους πολίτες της. Οι βουλευτές συχνά έχουν καλή αίσθηση του τι ωφελεί τους πολίτες τους. Θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως γέφυρα μεταξύ των πολιτών και των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και να βοηθήσουν να αντιμετωπιστεί η απογοήτευση των λαών με τις Βρυξέλλες. Θα αποτύχουν να το κάνουν εάν έχουν μικρό ενδιαφέρον για τα ευρωπαϊκά ζητήματα ή εάν αισθάνονται ότι οι φωνές τους δεν έχουν σημασία στις Βρυξέλλες.
