Η λαοθάλασσα του ενός εκατομμυρίου οπαδών του και η φανταχτερή αναπαράσταση της προέλασης των οθωμανικών δυνάμεων παρουσιάζουν την εικόνα ενός έθνους ενωμένου, έτοιμου να βαδίσει προς το μεγαλείο, αντλώντας δύναμη από τα επιτεύγματα ενός ένδοξου παρελθόντος.
Η εικόνα αυτή προσκρούει, όμως στην πικρή πραγματικότητα της σημερινής Τουρκίας. Το Ισλαμικό Κράτος και οι Κούρδοι αυτονομιστές έχουν χτυπήσει τη χώρα 14 φορές τον τελευταίο χρόνο, σκοτώνoντας 280 ανθρώπους και σπέρνοντας τον φόβο στην τουρκική κοινωνία, η οποία υποφέρει και οικονομικά, λόγω της απομάκρυνσης των τουριστών. Ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παρ’ότι παλαιότερα υπήρξε εκφραστής του δόγματος «κανένα πρόβλημα με τους γείτονες», σήμερα βρίσκεται εμπλεκόμενος σε έριδες παντού. Επίσης, βρίσκεται απομονωμένος, καθώς έχει απογοητεύσει παλαιούς συμμάχους του όπως οι ΗΠΑ, λόγω της αμφίσημης στάσης του απέναντι στο ISIS. Με τη στάση του απέναντι στο Κουρδικό αναθέρμανε τις συγκρούσεις στα νοτιοανατολικά της χώρας, ενώ με την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού τον περασμένο Νοέμβριο αποξένωσε και τη Μόσχα, τις σχέσεις με την οποία έσπευσε να αποκαταστήσει την περασμένη εβδομάδα.
Στο εσωτερικό της Τουρκίας τα πράγματα δεν είναι καλύτερα, όπως αποδεικνύουν οι επιθέσεις του Ερντογάν κατά των δημοκρατικών θεσμών, η αδιαλλαξία του απέναντι στην κριτική και η αντικατάσταση των προσώπων του στενού του κύκλου με ανδρείκελα και συγγενείς. Εντύπωση έχει προκαλέσει και η νέα του κατοικία στις παρυφές της Αγκυρας, η οποία θυμίζει πολυτελές παλάτι χώρας του Κόλπου. Σήμερα, έχει θέσει ως κύριο στόχο του τη μετατροπή της υπάρχουσας προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε προεδρική, κάτι που, σύμφωνα με διάφορους επικριτές του, θα ανοίξει τον δρόμο προς την ισόβια εξουσία του.
Ωστόσο, ο Ερντογάν δεν παύει να είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους πολιτικούς της σύγχρονης Τουρκίας. Καθιερώθηκε στην εξουσία κερδίζοντας αλλεπάλληλες εκλογές από το 2002 και μετά, παρεμπόδισε την ανάμειξη του στρατού στα πολιτικά δρώμενα, διέλυσε το προηγούμενο άκαμπτο ταξικό σύστημα διακυβέρνησης και πέτυχε σημαντική οικονομική ανάπτυξη τα πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας του. Σταδιακά όμως, σύμφωνα με αρκετούς επικριτές και υποστηρικτές του, εστίασε τόσο πολύ στην καταπολέμηση των αντιπάλων του, υπαρκτών και φανταστικών, και αποσυντονίστηκε τόσο πολύ από αυταπάτες αυτοκρατορικού μεγαλείου, με αποτέλεσμα να χάσει τον πολιτικό προσανατολισμό του. Καθώς άρχισε να γίνεται πιο δημοφιλής και να κερδίζει με συντριπτικά ποσοστά τις εκλογές, παράλληλα άρχισε να συμπεριφέρεται σαν μπολσεβίκος, πιστεύοντας ότι αποτελεί την απόλυτη ενσάρκωση του λαού του, αναφέρουν πρώην Τούρκοι αξιωματούχοι.
Ωστόσο, όπως αναφέρουν σύμβουλοι του προέδρου, πολλοί από αυτούς τους εχθρούς δεν υπήρξαν φανταστικοί και η κυβέρνηση του Ερντογάν όντως βρέθηκε αρκετές φορές σε κίνδυνο. Επίσης, υπερασπίστηκαν πολλές κινήσεις του, τονίζοντας ότι οι αλλαγές στο δικαστικό σώμα έχουν σκοπό να διορθώσουν ένα φθαρμένο σύστημα, και αναφέροντας ότι η ελευθερία του Τύπου δεν ήταν και τόσο ελεύθερη ούτε πριν την έλευση του Ερντογάν. Επιπλέον, μίλησαν για την επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με τη Ρωσία και το Ισραήλ, κάνοντας λόγο για αλλαγή σελίδας από την πλευρά του Τούρκου προέδρου. «Πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση αναφορικά με την εξωτερική μας πολιτική, τον Τύπο και πολλά άλλα ζητήματα στην Τουρκία, και πιστεύω ότι ο Ερντογάν θα ξεκινήσει να το κάνει αυτό», ανέφερε ο Ιλνούρ Τσεβίκ, ένας από τους κύριους συμβούλους του Τούρκου προέδρου.
Έντυπη
