Εγκλήματα που έστειλαν φυλακή τον λάθος άνθρωπο

Τι γίνεται όταν κάποιο λάθος της Δικαιοσύνης στέλνει άδικα στη φυλακή έναν αθώο και μάλιστα για πολλά χρόνια; Οι περιπτώσεις αθώων ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί αδίκως αποδεικνύουν περίτρανα ότι πολλές φορές οι λειτουργοί της δικαιοσύνης…

Υπάρχει άραγε μεγαλύτερο έγκλημα από την καταδίκη ενός αθώου ανθρώπου; Και ποια αποζημίωση μπορεί να απαλύνει τα χρόνια που του έκλεψαν τη ζωή;

Οι περιπτώσεις που ακολουθούν μπορεί να μοιάζουν με υποθέσεις βγαλμένες από σενάριο αστυνομικής σειράς αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινές κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται: τελικά η δικαιοσύνη είναι όντως μερικές φορές… τυφλή;

Έμεινε 33 χρόνια στη φυλακή, για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ. Τον περασμένο Απρίλιο άνοιξε η πύλη φυλακής στη Βιρτζίνια για τον Keith Allen Harward. Ήταν η πρώτη φορά που μπόρεσε να κοιτάξει τον ήλιο σαν ελεύθερος άνθρωπος, μετά από 33 χρόνια που πέρασε άδικα μέσα στο κελί. Ο 60χρονος πλέον άνδρας, είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία του Jesse Perron και τον βιασμό της συζύγου του, το 1982.

Ο Harward ήταν ναύτης στο USS Carl Vinson, που βρισκόταν στο ναυπηγείο, κοντά στο σπίτι των θυμάτων, όταν έγινε το έγκλημα. Ένας φρουρός ασφαλείας είδε στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που μπήκε στο ναυπηγείο φορώντας μία ματωμένη φόρμα. Η γυναίκα ποτέ δεν τον αναγνώρισε ως εκείνον που της επιτέθηκε. Παρόλα αυτά, ο εισαγγελέας βασίστηκε στην κατάθεση δύο εμπειρογνωμόνων, οι οποίοι ανέφεραν ότι τα δόντια του ταίριαζαν με τις δαγκωματιές που είχε αφήσει ο δράστης στο πόδι της γυναίκας. Παρότι δεν υπήρχε άλλη απόδειξη που τον συνέδεε με το έγκλημα, καταδικάστηκε.

Η Innocence Project, μία ΜΚΟ που ασχολείται με την αθώωση ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί εσφαλμένα, ασχολήθηκε με την υπόθεση του Harward πριν από δύο χρόνια και πίεζε να υποβληθεί σε εξετάσεις DNA. Οι εξετάσεις απέδειξαν ότι το γενετικό προφίλ του 60χρονου δεν ταίριαζε με το σπέρμα που βρέθηκε στη σκηνή του εγκλήματος. Αντίθετα, αυτές οι εξετάσεις ενοχοποίησαν έναν παλιό συνάδελφό του, τον Jerry L Crotty, ο οποίος πέθανε σε φυλακή του Οχάιο τον Ιούνιο του 2006, έπειτα από την καταδίκη του για απαγωγή σύμφωνα με τον Guardian.

Ο James Richardson καταδικάστηκε σε θάνατο για τη δηλητηρίαση  των εφτά παιδιών του το 1967 στην πόλη Arcadia της Καλιφόρνια. Αν και το δικαστήριο είχε ελλιπή στοιχεία, έκρινε ότι ο πατέρας ήθελε να τα βγάλει από τη μέση για να εισπράξει χρήματα από την ασφάλεια. Ο Richardson έζησε 21 χρόνια στην φυλακή, εκ των οποίων τα πέντε ως θανατοποινίτης. Το 1988, γειτόνισσα της οικογένειας Richardson ομολόγησε ότι εκείνη σκότωσε τα παιδιά για να εκδικηθεί τον πατέρα τους γιατί είχε πείσει τον σύζυγό της να φύγει από το σπίτι. Ο Richardson αποφυλακίστηκε το 1989 με σοβαρό πρόβλημα καρδιακής ανεπάρκειας και ψυχολογικά τραύματα.

Το 1981 o William (Bill) Dillon από την Φλόριντα των ΗΠΑ ήταν ένας χαρούμενος νέος 21 ετών, ένας ταλαντούχος παίκτης του μπέιζμπολ που είχε όλη τη ζωή μπροστά του. Τελικά πέρασε 27 ολόκληρα χρόνια πίσω από τα σίδερα. Καταδικάστηκε για τη δολοφονία του 40χρονου James Dvorak στην Canova Beach, με βασικότερο επιχείρημα εναντίον του… την κατάθεση ιδιοκτήτη σκύλου.

Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Dillon, που ζούσε τον απόλυτο εφιάλτη, φώναζε πως ήταν αθώος, αλλά ο John Preston κατέθεσε ότι το ματωμένο μπλουζάκι του δολοφόνου, που βρέθηκε οκτώ ημέρες μετά τον φόνο, ανήκει στον Dillon. Μάλιστα, τότε ο σκύλος,  μπόρεσε επανειλημμένα να εντοπίσει την οσμή του Dillon στο μπλουζάκι. Τελικά, το 2007 ο Dillon αθωώθηκε, όταν η υπόθεσή του επανεξετάστηκε με τη μέθοδο του DNA και ο Preston αποδείχτηκε ένας κοινός απατεώνας.

Το 1985, ο Kirk Bloodsworth κατηγορείται για τον βιασμό και την δολοφονία ενός 9χρονου κοριτσιού στη Βαλτιμόρη. Καταδικάζεται σε 9 χρόνια φυλακή, δυο εκ των οποίων στον προθάλαμο για την εκτέλεση θανατικής ποινής. Λίγο πριν την εκτέλεσή του, ο δικηγόρος του εντόπισε ίχνη DNA που αποδείκνυαν την αθωότητα του και τελικά βοήθησαν στον εντοπισμό του δολοφόνου.

Ο Luis Lorenzo Vargas φυλακίστηκε αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση τριών γυναικών το 1999. Ο δικαστής που είχε αναλάβει την υπόθεση αποφάσισε να τον στείλει στη φυλακή μετά από τις μαρτυρίες των γυναικών που έκαναν λόγο για έναν εγκληματία που είχε ένα τατουάζ που έμοιαζε με δάκρυ, όπως ακριβώς αυτό του Luis Lorenzo Vargas. Αν και ο κατηγορούμενος ισχυριζόταν από την πρώτη στιγμή ότι δεν είχε καμία ανάμειξη με την υπόθεση, αδυνατούσε να αποδείξει την αθωότητά του, με αποτέλεσμα να καταλήξει στη φυλακή. Τα επόμενα χρόνια, ακολούθησαν από την οικογένεια και τους φίλους του έρευνες, σε μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι η δικαιοσύνη τιμωρεί τον λάθος άνθρωπο για εγκλήματα που δεν είχε διαπράξει ποτέ.

Έτσι, η εισαγγελία τους Λος Άντζελες αναγκάστηκε να ξανανοίξει την υπόθεση και να προχωρήσει σε περαιτέρω έρευνα για την ανάμειξη του κρατούμενου. Κάπως έτσι, η εξέταση γενετικού υλικού (DNA), που πραγματοποιήθηκε έδειξε ότι ο Vargas είναι αθώος και εξέτισε άδικα ποινή φυλάκισης 16 ετών. Στο άκουσμα της απόφασης από το δικαστήριο ο ίδιος και η οικογένειά του ξέσπασαν σε κλάματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι έρευνα του FBI έδειξε ότι ο πραγματικός ένοχος δεν είχε ποτέ το συγκεκριμένο τατουάζ, το δάκρυ κάτω από το δεξί του μάτι, και εκτιμούν ότι επρόκειτο για ένα σημάδι που απλά έμοιαζε στο τατουάζ. Μάλιστα, η δράση του συγκεκριμένου είχε συνεχιστεί ακόμη και μετά τη φυλάκιση του Vargas, με το τελευταίο του θύμα να καταγγέλλει επίθεση το 2013.

Το 1982, σε εξέδρα πισίνας στο Washington Park του Chicago, δύο έφηβοι πυροβολούνται μέχρι θανάτου. Ο William Taylor, που κολυμπούσε στην πισίνα την στιγμή της δολοφονίας, καταθέτει στην αστυνομία πως είδε τον Anthony Porter να τρέχει μπροστά από το νεαρό ζευγάρι.Το δικαστήριο τον καταδικάζει σε θάνατο.

Τον Ιανουάριο του 1999 σπουδαστές του τμήματος Δημοσιογραφίας του πανεπιστημίου Nortwestern έρχονται σε επαφή με τον Taylor. Εκείνος αλλάζει την κατάθεσή του και ομολογεί πως η αστυνομία τον είχε πιέσει να καταδώσει τον Porter ως ένοχο. Δεκαπέντε ώρες πριν την εκτέλεση του, ο Anthony Porter αθωώνεται. Στις 3 Φεβρουαρίου 1999, ο Alstair Simon αποστέλλει στην αστυνομία βίντεο με την ομολογία του. «Εγώ τους σκότωσα».

Έχουμε 1992 ένα 11χρονο κορίτσι, η Holly Staker, πέφτει θύμα βιασμού και στην συνέχεια δολοφονείται στο Ιλινόις. Οι αρχές συλλαμβάνουν τον Juan Rivera ως βασικό ύποπτο. Η αστυνομία, το δικαστήριο και ο ίδιος ο Rivera συμφωνούν: «Ένοχος!». Καταδικάζεται σε 20ετή φυλάκιση.

Το 2012 και έχοντας παραθέσει DNA στοιχεία που αποδείκνυαν πως δεν ήταν εκείνος ο δράστης, ο Rivera αποφυλακίστηκε. Στην συνέχεια, ο 40χρονος Juan έκανε μήνυση στις αστυνομικές αρχές, υποστηρίζοντας πως τον είχαν «σπάσει» ώστε να ομολογήσει «ένοχος» για αδίκημα που δεν είχε διαπράξει. Μετά την αθώωσή του αποζημιώθηκε με 20 εκατομμύρια δολάρια.

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται James Bain δεν είναι θυμωμένος που πέρασε 35 χρόνια πίσω από τα κάγκελα της φυλακής για ένα αποτρόπαιο έγκλημα που δεν έκανε ποτέ. «Και πώς να είμαι» λέει στο Business Insider «δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω». Το 1974, στην πόλη Bartow της Florida και ένα 9χρονο αγόρι σε κατάσταση πανικού καταφεύγει στην αστυνομία. Αποκαλύπτει το όνομα του άντρα που τον απήγαγε και τον βίασε: Τον λένε «Bain και είχε και μια κόκκινη μοτοσυκλέτα» λέει.

Το αγόρι δίνει το πλήρες όνομα του δράστη «James Bain» και στη συνέχεια δίνει και την περιγραφή του: «Είχε μουστάκι και φαβορίτες».

Η αστυνομία εντοπίζει πέντε υπόπτους, ανάμεσα τους και τον James Bain, που ήταν ο μοναδικός με μουστάκι και φαβορίτες. Ο Bain στέκεται μπροστά στο αγόρι, που τον αναγνωρίζει με δάκρυα στα μάτια. Καταδικάζεται σε ισόβια. Από την πρώτη μέρα φωνάζει για την αθωότητά του και ζητάει να υποβληθεί σε τεστ DNA με τις εκκλήσεις του να πέφτουν στο κενό. Το 2009, η μη κερδοσκοπική οργάνωση The Innocence Project πείθει τις αρχές να υποβάλλουν τον James Bain σε τεστ DNA, που αποδεικνύει πως δεν βρισκόταν καν στον τόπο του εγκλήματος.

Μετά από 27 χρόνια καταδίκης για το βιασμό και το φόνο της φίλης του ένας άνδρας στην κομητεία του Ντάλας αφέθηκε ελεύθερος, καθώς ένα τεστ DNA απέδειξε ότι δεν ήταν αυτός ο δράστης. Πρόκειται για τον James Lee Woodard. Η περίπτωση του Woodard επανέφερε στο προσκήνιο τα σοβαρά προβλήματα στο τοπικό σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης, οι επικριτές του οποίου υποστηρίζουν ότι διακατέχεται από ρατσιστικές αντιλήψεις. Ο Woodard είναι μαύρος και άνδρας, όπως οι περισσότεροι εξ όσων καταδικάζονται για εγκλήματα που δεν διέπραξαν στο Ντάλας και σε άλλες περιοχές των ΗΠΑ.

Το 1983 η Sabrina Buie είχε βρεθεί νεκρή και γυμνό σε ένα χωράφι στην περιοχή του Red Springs. Οι ύποπτοι Leon Brown και Henry McCollum, 15 και 19 ετών τότε, συνελήφθησαν και ύστερη από πολύωρη ανάκριση ομολόγησαν την ενοχή τους χωρίς ωστόσο να υπάρχει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο που να τους συνδέει με το έγκλημα, μόνο το ότι βρέθηκαν κοντά την ώρα της δολοφονίας,

Τα δύο ψυχικά διαταραγμένα ετεροθαλή αδέλφια καταδικάστηκαν σε θάνατο για το βιασμό και τη δολοφονία του ανήλικου κοριτσιού. Μετά από 30 χρόνια σε φυλακή των ΗΠΑ αφέθηκαν ελεύθεροι καθώς από την εξέταση DNA αποδείχθηκε ότι δεν είχαν διαπράξει το έγκλημα για το οποίο είχαν καταδικαστεί. Αντίθετα βρέθηκαν στοιχεία που ενοχοποίησαν έναν 74χρονο κάτοικο της περιοχής του οποίο το DNA βρέθηκε σε γόπα τσιγάρου στο σημείο του εγκλήματος και ο οποίος είναι στη φυλακή για τον βιασμό και τον φόνο μίας άλλης γυναίκας έναν μήνα μετά τη δολοφονία της μικρής Sabrina. «Ήξερα ότι θα ερχόταν μία ευλογημένη ημέρα που θα βγούμε έξω από τη φυλακή. Απλά δεν ήξερα πότε θα ήταν», είπε ο McCollum και πρόσθεσε: «Ευχαριστώ τον Θεό που είμαι έξω από αυτό το μέρος. Δεν υπάρχει οργή στην καρδιά μου».