Την 1η Ιουλίου, τα κράτη-μέλη της ΕΕ επισήμως επέκτειναν τις κυρώσεις για την Ρωσία για άλλη μία φορά. Η Ουκρανία το χαιρέτισε αυτό ως μια διπλωματική νίκη και η κυβέρνησή της έχει αφιερώσει σημαντικό χρόνο και προσπάθεια για να προσπαθήσει
να πείσει τις χώρες της ΕΕ να διατηρήσουν τους περιορισμούς σε ισχύ. Το Κίεβο έχει δύο λόγους να το κάνει αυτό. Υποθέτει, σωστά, ότι με τις κυρώσεις σε ισχύ η Μόσχα θα έχει περισσότερους λόγους να τελειώσει τον πόλεμο στο Ντονμπας, ή τουλάχιστον να αποτρέψει να επιδεινωθεί περισσότερο. Ωστόσο, το Κίεβο φαίνεται επίσης να πιστεύει ότι μια ψήφος υπέρ των κυρώσεων είναι μια ένδειξη υποστήριξης για το Κίεβο. Το πρόβλημα με αυτή τη λογική είναι πως είναι εσφαλμένη και στην πραγματικότητα, η δυτική ανυπομονησία με την Ουκρανία, αυξάνεται.
Τα τελευταία δύο χρόνια, το Κίεβο έχει μπερδέψει την δυτική αλληλεγγύη με την δυτική στήριξη προς τις δικές της πολιτικές. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για δύο διαφορετικά πράγματα. Οι κυρώσεις που επέβαλε η ΕΕ στην Ρωσία θεωρούνται κυρίως από τα μέλη της ΕΕ ώς ένας τρόπος να στείλουν ένα σαφές μήνυμα στην Μόσχα ότι η προσάρτηση της Κριμαίας και η στήριξη στο πόλεμο στο Ντομπάς είναι απαράδεκτη. Αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με την άνευ όρων υποστήριξη προς την ουκρανική κυβέρνηση ή τις πολιτικές της: μια τέτοια συνδρομή εξαρτάται περισσότερο από την ικανότητα της χώρας να μεταρρυθμιστεί η ίδια. Στην πραγματικότητα, πολλές κυβερνήσεις της ΕΕ που είναι ηχηροί υποστηρικτές των κυρώσεων, έχουν επίσης εξοργιστεί με το Κίεβο.
Τα τελευταία δύο χρόνια το Κίεβο έχει διεξάγει περισσότερες μεταρρυθμίσεις από ό,τι τα τελευταία 25 χρόνια μαζί. Ξεκινώντας με την αναδιοργάνωση του δυσφημισμένου κλάδου φυσικού αερίου, οι μεταρρυθμίσεις επεκτάθηκαν επίσης στην εισαγωγή ηλεκτρονικών συμβάσεων για τα κρατικά θεσμικά όργανα, μια εκκαθάριση του τραπεζικού τομέα, ιδιωτικοποιήσεις, και την έναρξη της αποκέντρωσης. Αλλά για κάθε επιτυχημένη μεταρρύθμιση, υπάρχουν τουλάχιστον δύο μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς. Για πολλούς, η αναβλητικότητα του προέδρου σχετικά με την αναδιοργάνωση στο γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα νωρίτερα φέτος, έχει γίνει η ενσάρκωση της απουσίας πολιτικής βούλησης μεταξύ των ελίτ στο να εγκαταλειφθεί ο έλεγχος και να ανοίξουν τα κρατικά θεσμικά όργανα στον δημοκρατικό έλεγχο. η άνοδος οικονομικό -πολιτικών ομάδων και η αυξανόμενη επιρροή τους σε διάφορους κλάδους και θεσμούς έχει εμποδίσει τις μεταρρυθμίσεις και συνέβαλε περαιτέρω στον κατακερματισμό της διακυβέρνησης. Με άλλα λόγια, ενώ ΄χουν ήδη λάβει χώρα πολυάριθμες σαρωτικές αλλαγές, το Κίεβο έχει ακόμη δρόμο να διανύσει προκειμένου να δείξει την ακλόνητη δέσμευσή του για τον πλήρη μετασχηματισμό της χώρας.
Για να είμαστε δίκαιοι απέναντι στην Ουκρανία, δεν έχει κριθεί εντελώς δίκαια στη Δύση. Ορισμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βρίσκουν ότι είναι πιο εύκολο να εστιάσουν αποκλειστικά στα εμπόδια για τις μεταρρυθμίσεις και φαίνεται να μην βλέπουν την πρόοδο που έχει γίνει ήδη. Η χώρα κάθε άλλο παρά το failed state που έχει περιγραφεί από πολλούς είναι, και τα τελευταία δύο χρόνια έχει αποδείξει ότι είχαν άδικο όσοι υποστήριζαν ότι η χώρα δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί και είναι απελπιστική. Ενώ το Κίεβο έχει διανύσει πολύ δρόμο εάν λάβει κανείς υπόψη το μέγεθος του έργου, είναι σαφές πως η πρόοδος προς την αναδιοργάνωση είναι ακόμη σχετικά μικρή. Απαιτείται μια πιο αποφασιστική απάντηση από το Κίεβο για να βοηθήσει την χώρα να κάνει την στροφή. Οι δυτικοί φίλοι της Ουκρανίας έχουν δίκιο να είναι σκληροί ως προς αυτό, όσο δεν ξεχνούν τα πολλά επιτεύγματα της μέχρι σήμερα, και πρέπει να συνεχίζουν να πιέζουν για περισσότερες μεταρρυθμίσεις.
Το πρόβλημα είναι αυτό της επικοινωνίας, καθώς το Κίεβο συνεχίζει να συγχέει την δυτική αλληλεγγύη με τη δυτική στήριξη. Ούτε οι κυρώσεις ούτε οι υψηλού προφίλ συναντήσεις με πολιτικούς της ΕΕ, είναι απαραιτήτως μια ψήφος στήριξης για την Ουκρανία ή τις πολιτικές της. Όλο και περισσότερο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ασκούν κριτική στην Ουκρανία κατ ιδίαν, ενώ την επαινούν δημοσίως. Οι Ουκρανοί φαίνεται να πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι, και αγνοούν το ιδιωτικό μέρος του μηνύματος -αυτό των μεταρρυθμίσεων. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο λάθος.
Σε κάποιο σημείο, οι κυρώσεις θα αρθούν μερικώς, παρά το δυσάρεστο γεγονός ότι η κατάπαυση του πυρός ισχύει μόνο στα χαρτιά, με τις αναφορές για θύματα να έρχονται σε καθημερινή βάση. Οι συμφωνίες του Μινσκ δεν έχουν εφαρμοστεί και είναι απίθανο να εκπληρωθούν κάποια στιγμή σύντομα. Και πάλι, η εντός της ΕΕ συζήτηση για το κόστος των κυρώσεων στις ίδιες τις οικονομίες της ΕΕ, έχει αρχίσει να εντείνεται. Η δυτική προθυμία να αναλάβει την Ουκρανία θα μειωθεί με τον καιρό επίσης, εάν το Κίεβο δεν φέρει αποτελέσματα σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. Η κυβέρνηση έχει έξι μήνες, πιθανώς έναν χρόνο, για να αποδείξει ότι έχει την βούληση να αντιστρέψει την χώρα, και δεν είναι σαφές ότι το Κίεβο το καταλαβαίνει αυτό. Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος ότι θα συνθέσει την ζημιά που προκλήθηκε από την Ρωσία, χάνοντας επίσης την υποστήριξη της Δύσης. Εάν η Ουκρανία αποτύχει να διώξει την εικόνα μιας χώρας που τα κουτσοκαταφέρνει, θα δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να βρει φίλους στην Ευρώπη: τότε, ενώ η δυτική αλληλεγγύη μπορεί να παραμείνει, η υποστήριξη θα έχει φύγει.
