Θα είμαι σε κάθε περίπτωση μαζί σου… Εάν η νίκη (στο Ιράκ) έρθει γρήγορα, όλοι θα θέλουν να είναι φίλοι μας
Αυτά έγραφε ο μοιραίος Τόνι Μπλερ στον ακόμη πιο μοιραίο Τζορτζ Μπους, με τον οποίο αποτέλεσαν ίσως το χειρότερο δίδυμο στην ιστορία των διατλαντικών
σχέσεων, αφού άνοιξαν τον χορό των επεμβάσεων και των πολέμων που οδήγησαν στο σημερινό γεωπολιτικό χάος της Μέσης Ανατολής και στο φούντωμα του ισλαμικού φονταμενταλισμού.
Είχε προηγηθεί φυσικά το δίδυμο Ρέιγκαν – Θάτσερ, το οποίο άλλαξε την οικονομική ιστορία του πλανήτη προωθώντας τον νεοφιλελευθερισμό και δίνοντας νέα πνοή σ’ αυτό που θα ονομάζαμε κοινωνικό συντηρητισμό.
Σήμερα ένα νέο δίδυμο απειλεί τα «κατορθώματα» των προκατόχων του και μάλιστα με αξιώσεις.
Η Τερέζα Μέι είναι ήδη πρωθυπουργός της Βρετανίας, ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ διεκδικεί την προεδρία στις ΗΠΑ. Τους δύο ενώνει, μεταξύ άλλων, η ετοιμότητά τους να χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα εναντίον των εχθρών των χωρών τους, κάτι που ανεβάζει σε νέα ύψη τους κινδύνους για την ανθρωπότητα, δεκαετίες μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου.
Η ολοκαίνουργια «σιδηρά κυρία», έπειτα από ερώτηση βουλευτή του Σκοτσέζικου Εθνικού Κόμματος εάν θα διέταζε ένα πυρηνικό πλήγμα που θα σκότωνε εκατό χιλιάδες αθώους ανθρώπους, απάντησε ανενδοίαστα «ναι» και πρόσθεσε: «Ολο το θέμα της αποτροπής είναι να γνωρίζουν οι εχθροί μας ότι είμαστε έτοιμοι να τα χρησιμοποιήσουμε [τα πυρηνικά]».
Ετσι η Μέι μαζί με τους βουλευτές του κόμματός της και μέρος των Εργατικών ψήφισαν υπέρ της ανανέωσης του πυρηνικού προγράμματος Trident της Βρετανίας, το οποίο θα κοστίσει σε βάθος δεκαετίας περί τα 250 δισεκατομμύρια στερλίνες, σε μια περίοδο μαζικών περικοπών και λιτότητας στο κοινωνικό πεδίο.
Η κλίση της στα «πολεμικά παιχνίδια» και στη στρατιωτικοποίηση έχει φανεί ήδη από την οκταετή θητεία της στο υπουργείο Εσωτερικών, η οποία της κληροδότησε το παρατσούκλι «η βασίλισσα της Επιτήρησης», αφού ενέκρινε κάθε είδους οργουελιανά μέτρα παρακολούθησης των επικοινωνιών, του Διαδικτύου και των δημόσιων χώρων.
Ως βουλευτής έχει ψηφίσει υπέρ των πολέμων σε Συρία, Λιβύη και Αφγανιστάν, αλλά και στο Ιράκ, όπου, όπως έδειξε η έκθεση Σίλκοτ, ο Τόνι Μπλερ εξαπάτησε το Κοινοβούλιο με πλαστά στοιχεία για τα υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ.
Οσο για τον ημιπαράφρονα μεγιστάνα Ντόναλντ Τραμπ; Σε ανάλογη ερώτηση για τη χρήση πυρηνικών από το κανάλι MSNBC, απάντησε πως εάν οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να τα χρησιμοποιήσουν, «τότε γιατί τα φτιάχνουμε;». Εγινε και πιο συγκεκριμένος, αφού, σε ερώτηση εάν μπορεί να διαβεβαιώσει τη Μέση Ανατολή ότι δεν θα κάνει χρήση πυρηνικών, δήλωσε:
«Δεν θα το έλεγα αυτό. Δεν θα έπαιρνα κάποιο από τα χαρτιά μου από το τραπέζι». «Και στην Ευρώπη; Θα τα χρησιμοποιούσαμε;» ήταν η επόμενη ερώτηση, για να ακολουθήσει η απάντηση: «Δεν παίρνω τα χαρτιά μου από το τραπέζι για κανέναν. Πρέπει να είμαστε μη προβλέψιμοι».
Αλλωστε η πρώτη μέρα του Συνεδρίου των Ρεπουμπλικανών είχε θέμα «Να κάνουμε και πάλι ασφαλή την Αμερική». Τι εννοεί ο ποιητής; Μαζική οπλοκατοχή, απειλές κατά πάντων για χρήση βίας και το πιο τρομακτικό: παντελής άγνοια της διεθνούς πραγματικότητας και των περιπλοκών της.
Δυστυχώς, η κοινωνική κρίση φέρνει στο προσκήνιο δύο «γεράκια» του πολέμου. Μένει στους λαούς να αποτρέψουν νέες περιπέτειες και νέες φονικές συγκρούσεις.
