Η πορεία του Ταγίπ Ερντογάν είναι γεμάτη με περιστατικά σκληρότητας απέναντι σε αντιπάλους και επικριτές. Αυτή τη φορά όμως, πρέπει να αντισταθεί στο εκδικητικό του
ένστικτο, για το καλό της Τουρκίας, γράφει ο Guardian.
Η αντίδραση του Τούρκου προέδρου μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος αναμένεται σκληρή και βάναυση. Οταν εμφανίστηκε στην Τουρκία, τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, μίλησε για μία «θεόσταλτη» ευκαιρία για κάθαρση στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων και προειδοποίησε ότι όσοι ευθύνονται για την απόπειρα πραξικοπήματος «θα το πληρώσουν ακριβά».
Οι προηγούμενες εκκαθαρίσεις στον στρατό, κατά τη διάρκεια της θητείας του, οδήγησαν σε μαζικές δίκες και φυλακίσεις αξιωματικών, που κατηγορήθηκαν για συνωμοσία. Τώρα, με δεδομένη την αιματοχυσία και τη βία που επικράτησε το βράδυ της Παρασκευής, η τιμωρία των φερόμενων ως ηγετών του πραξικοπήματος- πραγματικών ή φανταστικών- μπορεί να είναι πράγματι σκληρή, γράφει ο Guardian.
Η βρετανική εφημερίδα σημειώνει ότι ο Ερντογάν δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα στους δυτικούς ηγέτες. Εχει συγκρουστεί με τις ΗΠΑ για τους Κούρδους και τη Συρία, με την ΕΕ για το προσφυγικό, με τους αραβικούς γείτονές του και το Ισραήλ για τους τζιχαντιστές, με τη Ρωσία για παραβιάσεις των συνόρων. Επίσης, το ιστορικό του σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθεροτυπία έχει προκαλέσει έντονες επικρίσεις στη Δύση.
Ομως, η ξαφνική προοπτική της ανατροπής του Ερντογάν και του AKP, από τανκς και της διάλυσης του δημοκρατικού συστήματος της Τουρκίας, ένα σπάνιο επίτευγμα στη Μέση Ανατολή, συνέφερε γρήγορα την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, συνεχίζει ο Guardian.
«Ο Ερντογάν μπορεί να είναι προβληματικός, όμως μία στρατιωτική χούντα σε αυτόν τον στρατηγικό σύμμαχο και μέλος του ΝΑΤΟ σίγουρα ήταν κάτι χειρότερο. Τώρα θα υπάρξει μία περίοδος συμπάθειας και στήριξης για τον Τούρκο πρόεδρο, που μέχρι σήμερα έλειπε. Στο κάτω κάτω της γραφής, ο Ερντογάν είναι δημοκράτης, έστω και ελλιπής», αναφέρει το βρετανικό δημοσίευμα.
«Θα είναι σοφός αν χρησιμοποιήσει αυτή την σπάνια στιγμή αλληλεγγύης- γιατί δεν θα κρατήσει πολύ- ώστε να συγκρατήσει το φυσικό ένστικτό του για εκδίκηση. Καλύτερα να εμφανιστεί ως ο ήρεμος ηγέτης που ενώνει ένα σοκαρισμένο και πληγωμένο έθνος από το να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια».
Ο φόβος τώρα, συνεχίζει ο Guardian, είναι το πώς θα εκμεταλλευθεί τον ξεσηκωμό, όχι μόνο για να εκκαθαρίσει τον στρατό, αλλά και για να εντείνει τον ακήρυχτο πόλεμο στην τουρκική μειονότητα, να επιτεθεί στους πολιτικούς αντιπάλους- οι οποίοι ομόφωνα καταδίκασαν το πραξικόπημα- για να ενισχύσει τις προεδρικές εξουσίες του μέσα από αμφιλεγόμενες συνταγματικές αλλαγές και να αυξήσει την κυβερνητική παρενόχληση ανεξάρτητων ΜΜΕ, δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών.
«Αν ο Ερντογάν ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, θα χάσει γρήγορα τη συμπάθεια που προκάλεσε στο εξωτερικό το αποτυχημένο πραξικόπημα και θα διαλυθεί η αλληλεγγύη στους δρόμους. Αν συνεχίσει να κατηγορεί εισβολείς, όπως έχει κάνει στο παρελθόν, για να δικαιολογήσει μεγαλύτερη καταπίεση, θα χάσει περισσότερα από αυτά που κέρδισε», προειδοποιεί Guardian.
«Ομοίως, αν ο Ερντογάν, ισχυριζόμενος ότι είναι ο σωτήρας της δημοκρατίας, υπονομεύσει περισσότερο αυτή τη δημοκρατία με την αποφασιστικότητά του να τιμωρήσει τους πραξικοπηματίες, η αντίφαση θα είναι πολύ απλή. Η υπερβολική αντίδραση είναι τώρα ο μεγαλύτερος εχθρός του Ερντογάν και της Τουρκίας», καταλήγει το δημοσίευμα.
