Σχετική με την εφαρμογή του άρθρου 1847 του Αστικού Κώδικα, σε σχέση με τη βεβαίωση του κληρονομικού δικαιώματος του Δημοσίου είναι η υπ’αρ. 203/2016 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Σύμφωνα με το ιστορικό,
εκτίθεται στο ερώτημα ότι για την κληρονομία του αποβιώσαντος στις 11.8.2006 Μ.Α. διορίστηκε οριστική κηδεμόνας με την υπ αρ. 3516/2010 απόφαση του Μον.Πρωτοδικείου Αθηνών. Εν συνεχεία η ερωτώσα Υπηρεσία ανακάλυψε στο πλαίσιο συγκέντρωσης των απαραίτητων εγγράφων στοιχείων για την αναγνώριση του κληρονομικού
δικαιώματος του Δημοσίου, έγγραφες δηλώσεις αποποίησης, με τις οποίες συγγενείς τρίτης τάξης (βλ.1816 ΑΚ) του αποβιώσαντος δήλωσαν ότι αποποιούνται την κληρονομία, περίπου δύο έτη μετά τον θάνατο του κληρονομουμένου και με σημείωση, στις εκθέσεις αποποίησης, της ημερομηνίας γνώσης του θανάτου από τον αποποιούμενο. Λαμβάνοντας υπόψη η Υπηρεσία ότι και σε άλλες περιπτώσεις έγιναν αποποιήσεις μετά την παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος από τον θάνατο , ερωτά αν πρέπει αυτές οι αποποιήσεις να γίνονται δεκτές και αν ναι υπό ποιους όρους, μάλιστα για την περίπτωση που το ενεργητικό της κληρονομίας υπερβαίνει το παθητικό, ή πρέπει οι εν λόγω αποποιήσεις ν΄απορρίπτονται πάντοτε ως εκπρόθεσμες και «ν’ απαιτείται από τον υπόχρεο δικαστική απόφαση περί του αντιθέτου».
Σύμφωνα με το συμπέρασμα της Γνωμοδότησης, για να κινηθεί η διαδικασία βεβαίωσης του κληρονομικού δικαιώματος του Δημοσίου αρκεί, κατ’ αρχήν, η εμπρόθεσμη ή έστω η πιθανολόγηση εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομίας. Η άνευ δικαιώματος αποποίησης επαγωγή κληρονομίας στο Δημόσιο ως εξ αδιαθέτου κληρονόμο εξυπηρετεί τόσο το εν στενή εννοία δημόσιο συμφέρον, όσο και την ασφάλεια των συναλλαγών και την ικανοποίηση των δανειστών της κληρονομιάς, ιδίως στις περιπτώσεις εκείνες όπου το ενεργητικό της κληρονομίας δεν υπερβαίνει το παθητικό της.
