Καταγγελίες περιοίκων για την ολοένα χειρότερη κατάσταση στο αλσύλλιο της Σχολής Ευελπίδων
Τράτσα Μάχη
Ενας αναβαθμισμένος δημόσιος χώρος έχει αποδειχθεί διεθνώς ότι απομακρύνει την εγκληματικότητα από μια περιοχή και ενισχύει την αίσθηση ασφάλειας των πολιτών. Ενα φροντισμένο αστικό περιβάλλον αντανακλά όχι μόνο την επάρκεια της πολιτείας αλλά και τον πολιτισμό της κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι γειτονιές που χαρακτηρίζονται επικίνδυνες έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, όπως υποβάθμιση του δημόσιου χώρου και εγκατάλειψη, στοιχεία που οδηγούν σε αυξημένη παραβατικότητα. Μια τέτοια περιοχή είναι και το Πεδίον του Αρεως. Πέρα όμως από το πάρκο, με τα γνωστά προβλήματα που εδώ και χρόνια αναδεικνύουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη σκυτάλη παίρνει και το αλσύλλιο της Σχολής Ευελπίδων, το οποίο βρίσκεται δίπλα στα Δικαστήρια.
«Από το κακό στο χειρότερο»
Οπως καταγγέλλει στο «Βήμα» ο κ. Γιώργος, κάτοικος της περιοχής, «τα τελευταία έξι χρόνια που βγάζω τον σκύλο μου στο πάρκο, η κατάσταση από κάθε άποψη στον χώρο αυτόν πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τις εικόνες που βλέπω καθημερινά και, πιστέψτε με, δεν τραγικοποιώ τα πράγματα. Οδηγοί ταξί, παράνομοι μετανάστες, τοξικομανείς ουρούν και αφοδεύουν μέρα μεσημέρι χωρίς να δίνουν δεκάρα για τους περαστικούς, πόσω μάλλον για τη δημόσια υγεία. Ακόμα και καλοντυμένοι δικηγόροι ουρούν δίπλα ακριβώς από την είσοδο των Δικαστηρίων, σε κοινή θέα. Δεν έχουν άραγε τουαλέτες τα Δικαστήρια;».
Οπως περιγράφει ο ίδιος, πριν από έναν μήνα είχαν αρχίσει να γεμίζουν και πάλι οι κάδοι αλλά, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, μια και πάντα αργούν να τους μαζέψουν – συνήθως μία με δύο εβδομάδες». Αυτή τη φορά όμως η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. «Για ημέρες στον χώρο βρισκόταν μια ψόφια γάτα, σε αποσύνθεση, γεμάτη σφήκες και μύγες».
«Είμαστε θύματα της αδιαφορίας»
Οι περίοικοι κάλεσαν τη Διεύθυνση Καθαριότητας – Ανακύκλωσης και Συντήρησης Μηχανολογικού Εξοπλισμού του Δήμου Αθηναίων και απαίτησαν την περισυλλογή των σκουπιδιών. Μία εβδομάδα αργότερα, και ενώ κανείς δεν είχε εμφανιστεί, επικοινώνησαν και πάλι, για να πάρουν την απάντηση ότι οι υπεύθυνοι προγραμματίζουν να έρθουν να μαζέψουν τα σκουπίδια.
Τελικά, το προτελευταίο Σάββατο του Ιουλίου η υπηρεσία πήγε στο αλσύλλιο και μάζεψε ορισμένα σκουπίδια, αν και το πάρκο εξακολουθεί να μοιάζει εγκαταλειμμένο. «Εκτός από τους βαρείς φόρους και το δυσοίωνο μέλλον, φαίνεται ότι στην πατρίδα μας δεν μπορούμε πια να έχουμε ούτε την ελάχιστη ποιότητα ζωής. Εμείς οι πολίτες είμαστε θύματα της εγκληματικής αδιαφορίας ενός απρόσωπου κράτους που μόνο μας παίρνει και δεν μας επιστρέφει τίποτα: είτε πρόκειται για το πάρκο μας, για το σχολείο μας είτε για το νοσοκομείο μας…» αναφέρει αγανακτισμένος περίοικος.
