Ενα νέο κεφάλαιο στην ένδικη διαφορά μεταξύ του κ. Ελευθερίου Ρήνου, κατοίκου Ρόδου και της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος για την διαβόητη πλέον υπόθεση των μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής», άνοιξε χθες, μετά την υποβολή και νέας αγωγής, αυτή τη φορά κατά του κεντρικού υποκαταστήματος της τράπεζας στο νησί.
Ο κ. Ρήνος είχε προαναγγείλει, την απόφαση του, να συνεχίσει να διεκδικεί δικαστικά από την Εθνική Τράπεζα το τίμημα εξαγοράς των μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής», που κατέχουν, μετά την έκδοση απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την οποία κρίθηκε αναρμόδιο το δικαστήριο της Ρόδου για να εξετάσει την αξίωσή τους για αποζημίωση ύψους 1.384.833.349.455,66 ευρώ.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», το δικαστήριο έκανε συγκεκριμένα δεκτή την ένσταση της τράπεζας για έλλειψη τοπικής αρμοδιότητας και έκρινε ότι η αγωγή οφείλει να υποβληθεί ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Σημειώνεται ότι η πλευρά του ενάγοντος προχώρησε στην υποβολή της αγωγής στη Ρόδο με δεδομένο ότι δεν ίσχυε η καταβολή δικαστικού ενσήμου για τη συζήτησή της στα Δωδεκάνησα.
Είναι δεδομένο πλέον ότι για τη συζήτηση της αγωγής, με κλήση ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου ύψους 15.222.088.177,22 ευρώ.
Θυμίζουμε εξάλλου ότι ο ενάγων δεν κινδυνεύει να του καταλογιστεί η δικαστική δαπάνη, σε περίπτωση ήττας, ύψους περίπου 23 εκατ. ευρώ, διότι μετέτρεψε την αγωγή του από καταψηφιστική σε αναγνωριστική.
Ο κ. Ρήνος κατέστησε πάντως σαφές ότι θα ξεπεράσει τον σκόπελο του δικαστικού ενσήμου και θα δικάσει εκ νέου την υπόθεση.
Ετσι με την νέα του αγωγή, που χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Γιάννης Καραμιχάλης, ο κ. Ρήνος συνοπτικώς καταγγέλλει τον αλληλόχρεο λογαριασμό που δημιουργήθηκε με την σύμβαση συγχώνευσης της ΕΤΕ με την «Τράπεζα της Ανατολής» το 1936, στον οποίο είχαν κατατεθεί περί τα 86 εκατ. χρυσά φράγκα υπέρ των 280.000 μετόχων.
Το κλείσιμο του αλληλόχρεου λογαριασμού οδηγεί, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει ο ενάγων, στην καταβολή του ποσού που αντιστοιχεί στον κάθε μέτοχο και ανέρχεται σήμερα με τους τόκους σε 371.000 ευρώ ανά μετοχή.
Ο κ. Ρήνος με την αγωγή του διεκδικεί επί του παρόντος 371.000 ευρώ.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζονται στην αγωγή, η Εθνική Τράπεζα εξαγόρασε την «Τράπεζα της Ανατολής» πριν από 80 χρόνια. Συμφωνήθηκε να γίνει η εκκαθάριση της απορροφούμενης τράπεζας, για να υπολογιστεί η αξία της και να πληρωθούν οι μέτοχοί της. Η Εθνική υποστηρίζει σήμερα πως ολοκλήρωσε αυτή τη διαδικασία το 1936 και μάλιστα είχε «άνοιγμα» και δεν περίσσεψε ούτε δραχμή. Αυτό, όπως υποστηρίζει ο κ. Ρήνος, δεν προκύπτει από κάποια έγγραφα ενώ η τράπεζα δεν είχε ενημερώσει καν τους μετόχους, που ενδιαφέρονται εδώ και τρεις γενιές να μάθουν τι απέγινε η περιουσία που πούλησαν.
Η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει πως ολοκλήρωσε μια εκκαθάριση αλλά ο κ. Ρήνος διατείνεται ότι πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση παγκοσμίως για την οποία δεν έχουν γίνει δημοσιεύσεις στον Τύπο και σε ΦΕΚ, δεν έχουν ενημερωθεί οι ενδιαφερόμενοι μέτοχοι, δεν έχει ενημερωθεί η Τράπεζα της Ελλάδος, το Υπουργείο Ανάπτυξης και το Υπουργείο Οικονομικών. Όλοι οι φορείς έχουν απαντήσει πως δεν έχουν ιδέα για την τύχη της εκκαθάρισης.
Με την αγωγή ζητείται ουσιαστικά από το τοπικό υποκατάστημα να ενημερώσει τον κ. Ρήνο για τον αλληλόχρεο λογαριασμό που ανοίχθηκε στο όνομα των κατόχων μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής και να του αποδώσει το αναλογούν υπόλοιπο του, σύμφωνα με λογιστικές μελέτες που έχει ήδη υποβάλει, μια από Έλληνα λογιστή και μια από αμερικανό οικονομολόγο.
«Αποφάσισα να καταθέσω την αγωγή αυτή, λόγω του όγκου και της σημασίας των στοιχείων που διαθέτω, πολλά από τα οποία προέρχονται από την ίδια την Εθνική Τράπεζα. Ξεκάθαρα η αγωγή δεν αφορά όμως την εκκαθάριση. Η αγωγή αφορά τον αλληλόχρεο λογαριασμό που ανοίχθηκε από τη σύμβαση συγχώνευσης στο όνομα των κατόχων μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής. Ο λογαριασμός αυτός θα έπρεπε να κλείσει μετά το πέρας της εκκαθάρισης. Αφού λοιπόν η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει πως ολοκλήρωσε την εκκαθάριση, θα πρέπει να αποδείξει την ακριβή στιγμή που έκλεισε το λογαριασμό στο παρελθόν ή να αποδεχθεί ότι είναι ακόμη ανοιχτός.
Το κακό με τους αλληλόχρεους λογαριασμούς είναι ότι αν δεν καταγγελθούν ή αν δεν τελειώσει η έννομη σχέση των συμμετεχόντων, οι λογαριασμοί δεν κλείνουν και το περιεχόμενο τους δεν «παραγράφεται». Αν η τράπεζα είχε ανοίξει έναν αλληλόχρεο με τον Πλάτωνα και τους απογόνους του και είχαν προβλέψει να μπαίνουν μέσα οι πωλήσεις των κειμένων του και να βγαίνουν τα έξοδα εκτύπωσης, πολύ απλά ο λογαριασμός θα ήταν ακόμη ανοιχτός. Αρκεί να υπάρχουν χρεώσεις και πιστώσεις και ο λογαριασμός να έχει μια χρησιμότητα», δήλωσε χθες στη «δημοκρατική» ο κ. Ρήνος.
Εντυπωσιακά σε αυτή τη διερεύνηση είναι στοιχεία, όπως λογιστικές καταστάσεις με αποσβέσεις της εκκαθάρισης το 1938 και το 1945, όταν η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει πως ολοκλήρωσε την εκκαθάριση το 1936. Πιο εντυπωσιακός είναι ο ισολογισμός της ίδιας της Εθνικής Τράπεζας για τα έτη 1941 – 1944 που αναφέρει επακριβώς: «Εκ προσφάτου επιτοπίου εξετάσεως διεπιστώσαμεν, ότι η εκκαθάρισις των διαλυθέντων υποκαταστημάτων μας εν Αιγύπτω, άτινα μας είχον περιέλθη εκ της συγχωνεύσεως της Τραπέζης Ανατολής, συνεχίσθη κατά την πολεμικήν περίοδον ικανοποιητικώς».
Ακόμη πιο σημαντική θεωρεί ο κ. Ρήνος, την πρόσφατη γραπτή άποψη υψηλόβαθμου στελέχους της Εθνικής Τράπεζας προς τον ίδιο, σύμφωνα με τον οποίο η εκκαθάριση δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60, λόγω των δυσμενών νομικών συνθηκών σε υποθέσεις κατασχέσεων στην Αίγυπτο.
«Για να καταλάβετε πόσο ξεκάθαρη είναι αυτή η υπόθεση, τα έγγραφα της ίδιας της Εθνικής αναφέρουν ότι το 1938 έκλεισε τα υποκαταστήματα της πρώην Τράπεζας της Ανατολής στην Αίγυπτο και άφησε μόνο ένα γραφείο για τις ανάγκες της εκκαθάρισης. Στο ίδιο γραφείο έστειλε νέο υπεύθυνο τον κ. Ζολώτα το έτος 1965!
Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν η Εθνική Τράπεζα μου απάντησε πως δεν είχε την υποχρέωση να τηρεί τον αλληλόχρεο λογαριασμό μέχρι σήμερα και ότι ο λογαριασμός δεν ανήκει στους μετόχους, αλλά απλά φτιάχτηκε για τις ανάγκες της εκκαθάρισης. Δηλαδή άνοιξαν ένα λογαριασμό στο όνομά μας για να τον χρησιμοποιήσει τρίτος και δεν έφτιαξαν ένα λογαριασμό στο όνομα των εκκαθαριστών. Αυτά, σημειώνω, τα γράφει μια μεγάλη, ελληνική, ανώνυμη τραπεζική εταιρεία το 2016, αποδεικνύοντας πως οι τράπεζες ούτε έμαθαν κάτι από την κρίση, αλλά ούτε επιθυμούν να διορθώσουν τα λάθη του παρελθόντος, με συνέπεια πολύ σύντομα να καταδικαστούν από την ιστορία να τα επαναλάβουν, σε βάρος όλων μας», ανέφερε χθες ο κ. Ρήνος.
Θεωρεί ακόμη ότι η άμυνα της τράπεζας είναι το δικαστικό ένσημο στην Αθήνα, που από το 2011 έχει επεκταθεί και στις αναγνωριστικές αγωγές, κάνοντας απαγορευτικές μεγάλες διεκδικήσεις.
Τόνισε ωστόσο, ότι ακόμη και στην περίπτωση της παραπομπής, που πιστεύει ότι δεν συγκεντρώνει και πολλές πιθανότητες, η αγωγή θα δικαστεί μέχρι τέλους και μάλιστα χωρίς δικαστικό ένσημο, αφού σύντομα θα ψηφιστεί νόμος από την παρούσα Βουλή που αναστέλλει την εφαρμογή του ενσήμου για τις αναγνωριστικές αγωγές.
Πηγή:
Ο κ. Ρήνος είχε προαναγγείλει, την απόφαση του, να συνεχίσει να διεκδικεί δικαστικά από την Εθνική Τράπεζα το τίμημα εξαγοράς των μετοχών της «Τράπεζας της Ανατολής», που κατέχουν, μετά την έκδοση απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου με την οποία κρίθηκε αναρμόδιο το δικαστήριο της Ρόδου για να εξετάσει την αξίωσή τους για αποζημίωση ύψους 1.384.833.349.455,66 ευρώ.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», το δικαστήριο έκανε συγκεκριμένα δεκτή την ένσταση της τράπεζας για έλλειψη τοπικής αρμοδιότητας και έκρινε ότι η αγωγή οφείλει να υποβληθεί ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
Σημειώνεται ότι η πλευρά του ενάγοντος προχώρησε στην υποβολή της αγωγής στη Ρόδο με δεδομένο ότι δεν ίσχυε η καταβολή δικαστικού ενσήμου για τη συζήτησή της στα Δωδεκάνησα.
Είναι δεδομένο πλέον ότι για τη συζήτηση της αγωγής, με κλήση ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου ύψους 15.222.088.177,22 ευρώ.
Θυμίζουμε εξάλλου ότι ο ενάγων δεν κινδυνεύει να του καταλογιστεί η δικαστική δαπάνη, σε περίπτωση ήττας, ύψους περίπου 23 εκατ. ευρώ, διότι μετέτρεψε την αγωγή του από καταψηφιστική σε αναγνωριστική.
Ο κ. Ρήνος κατέστησε πάντως σαφές ότι θα ξεπεράσει τον σκόπελο του δικαστικού ενσήμου και θα δικάσει εκ νέου την υπόθεση.
Ετσι με την νέα του αγωγή, που χειρίζεται ο δικηγόρος κ. Γιάννης Καραμιχάλης, ο κ. Ρήνος συνοπτικώς καταγγέλλει τον αλληλόχρεο λογαριασμό που δημιουργήθηκε με την σύμβαση συγχώνευσης της ΕΤΕ με την «Τράπεζα της Ανατολής» το 1936, στον οποίο είχαν κατατεθεί περί τα 86 εκατ. χρυσά φράγκα υπέρ των 280.000 μετόχων.
Το κλείσιμο του αλληλόχρεου λογαριασμού οδηγεί, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει ο ενάγων, στην καταβολή του ποσού που αντιστοιχεί στον κάθε μέτοχο και ανέρχεται σήμερα με τους τόκους σε 371.000 ευρώ ανά μετοχή.
Ο κ. Ρήνος με την αγωγή του διεκδικεί επί του παρόντος 371.000 ευρώ.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζονται στην αγωγή, η Εθνική Τράπεζα εξαγόρασε την «Τράπεζα της Ανατολής» πριν από 80 χρόνια. Συμφωνήθηκε να γίνει η εκκαθάριση της απορροφούμενης τράπεζας, για να υπολογιστεί η αξία της και να πληρωθούν οι μέτοχοί της. Η Εθνική υποστηρίζει σήμερα πως ολοκλήρωσε αυτή τη διαδικασία το 1936 και μάλιστα είχε «άνοιγμα» και δεν περίσσεψε ούτε δραχμή. Αυτό, όπως υποστηρίζει ο κ. Ρήνος, δεν προκύπτει από κάποια έγγραφα ενώ η τράπεζα δεν είχε ενημερώσει καν τους μετόχους, που ενδιαφέρονται εδώ και τρεις γενιές να μάθουν τι απέγινε η περιουσία που πούλησαν.
Η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει πως ολοκλήρωσε μια εκκαθάριση αλλά ο κ. Ρήνος διατείνεται ότι πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση παγκοσμίως για την οποία δεν έχουν γίνει δημοσιεύσεις στον Τύπο και σε ΦΕΚ, δεν έχουν ενημερωθεί οι ενδιαφερόμενοι μέτοχοι, δεν έχει ενημερωθεί η Τράπεζα της Ελλάδος, το Υπουργείο Ανάπτυξης και το Υπουργείο Οικονομικών. Όλοι οι φορείς έχουν απαντήσει πως δεν έχουν ιδέα για την τύχη της εκκαθάρισης.
Με την αγωγή ζητείται ουσιαστικά από το τοπικό υποκατάστημα να ενημερώσει τον κ. Ρήνο για τον αλληλόχρεο λογαριασμό που ανοίχθηκε στο όνομα των κατόχων μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής και να του αποδώσει το αναλογούν υπόλοιπο του, σύμφωνα με λογιστικές μελέτες που έχει ήδη υποβάλει, μια από Έλληνα λογιστή και μια από αμερικανό οικονομολόγο.
«Αποφάσισα να καταθέσω την αγωγή αυτή, λόγω του όγκου και της σημασίας των στοιχείων που διαθέτω, πολλά από τα οποία προέρχονται από την ίδια την Εθνική Τράπεζα. Ξεκάθαρα η αγωγή δεν αφορά όμως την εκκαθάριση. Η αγωγή αφορά τον αλληλόχρεο λογαριασμό που ανοίχθηκε από τη σύμβαση συγχώνευσης στο όνομα των κατόχων μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής. Ο λογαριασμός αυτός θα έπρεπε να κλείσει μετά το πέρας της εκκαθάρισης. Αφού λοιπόν η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει πως ολοκλήρωσε την εκκαθάριση, θα πρέπει να αποδείξει την ακριβή στιγμή που έκλεισε το λογαριασμό στο παρελθόν ή να αποδεχθεί ότι είναι ακόμη ανοιχτός.
Το κακό με τους αλληλόχρεους λογαριασμούς είναι ότι αν δεν καταγγελθούν ή αν δεν τελειώσει η έννομη σχέση των συμμετεχόντων, οι λογαριασμοί δεν κλείνουν και το περιεχόμενο τους δεν «παραγράφεται». Αν η τράπεζα είχε ανοίξει έναν αλληλόχρεο με τον Πλάτωνα και τους απογόνους του και είχαν προβλέψει να μπαίνουν μέσα οι πωλήσεις των κειμένων του και να βγαίνουν τα έξοδα εκτύπωσης, πολύ απλά ο λογαριασμός θα ήταν ακόμη ανοιχτός. Αρκεί να υπάρχουν χρεώσεις και πιστώσεις και ο λογαριασμός να έχει μια χρησιμότητα», δήλωσε χθες στη «δημοκρατική» ο κ. Ρήνος.
Εντυπωσιακά σε αυτή τη διερεύνηση είναι στοιχεία, όπως λογιστικές καταστάσεις με αποσβέσεις της εκκαθάρισης το 1938 και το 1945, όταν η Εθνική Τράπεζα υποστηρίζει πως ολοκλήρωσε την εκκαθάριση το 1936. Πιο εντυπωσιακός είναι ο ισολογισμός της ίδιας της Εθνικής Τράπεζας για τα έτη 1941 – 1944 που αναφέρει επακριβώς: «Εκ προσφάτου επιτοπίου εξετάσεως διεπιστώσαμεν, ότι η εκκαθάρισις των διαλυθέντων υποκαταστημάτων μας εν Αιγύπτω, άτινα μας είχον περιέλθη εκ της συγχωνεύσεως της Τραπέζης Ανατολής, συνεχίσθη κατά την πολεμικήν περίοδον ικανοποιητικώς».
Ακόμη πιο σημαντική θεωρεί ο κ. Ρήνος, την πρόσφατη γραπτή άποψη υψηλόβαθμου στελέχους της Εθνικής Τράπεζας προς τον ίδιο, σύμφωνα με τον οποίο η εκκαθάριση δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’60, λόγω των δυσμενών νομικών συνθηκών σε υποθέσεις κατασχέσεων στην Αίγυπτο.
«Για να καταλάβετε πόσο ξεκάθαρη είναι αυτή η υπόθεση, τα έγγραφα της ίδιας της Εθνικής αναφέρουν ότι το 1938 έκλεισε τα υποκαταστήματα της πρώην Τράπεζας της Ανατολής στην Αίγυπτο και άφησε μόνο ένα γραφείο για τις ανάγκες της εκκαθάρισης. Στο ίδιο γραφείο έστειλε νέο υπεύθυνο τον κ. Ζολώτα το έτος 1965!
Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν η Εθνική Τράπεζα μου απάντησε πως δεν είχε την υποχρέωση να τηρεί τον αλληλόχρεο λογαριασμό μέχρι σήμερα και ότι ο λογαριασμός δεν ανήκει στους μετόχους, αλλά απλά φτιάχτηκε για τις ανάγκες της εκκαθάρισης. Δηλαδή άνοιξαν ένα λογαριασμό στο όνομά μας για να τον χρησιμοποιήσει τρίτος και δεν έφτιαξαν ένα λογαριασμό στο όνομα των εκκαθαριστών. Αυτά, σημειώνω, τα γράφει μια μεγάλη, ελληνική, ανώνυμη τραπεζική εταιρεία το 2016, αποδεικνύοντας πως οι τράπεζες ούτε έμαθαν κάτι από την κρίση, αλλά ούτε επιθυμούν να διορθώσουν τα λάθη του παρελθόντος, με συνέπεια πολύ σύντομα να καταδικαστούν από την ιστορία να τα επαναλάβουν, σε βάρος όλων μας», ανέφερε χθες ο κ. Ρήνος.
Θεωρεί ακόμη ότι η άμυνα της τράπεζας είναι το δικαστικό ένσημο στην Αθήνα, που από το 2011 έχει επεκταθεί και στις αναγνωριστικές αγωγές, κάνοντας απαγορευτικές μεγάλες διεκδικήσεις.
Τόνισε ωστόσο, ότι ακόμη και στην περίπτωση της παραπομπής, που πιστεύει ότι δεν συγκεντρώνει και πολλές πιθανότητες, η αγωγή θα δικαστεί μέχρι τέλους και μάλιστα χωρίς δικαστικό ένσημο, αφού σύντομα θα ψηφιστεί νόμος από την παρούσα Βουλή που αναστέλλει την εφαρμογή του ενσήμου για τις αναγνωριστικές αγωγές.
Πηγή:
