Η επιτροπή δεν είχε πρόσβαση σε απόρρητα έγγραφα, αλλά υποστηρίζει πως η επέμβαση -που είχε γίνει μετά από ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών- έγινε χωρίς επαρκείς πληροφορίες, με στόχο την «τυφλή» αλλαγή καθεστώτος και κατέληξε στην ενίσχυση της ISIS στη βόρεια Αφρική.
Στην πρώτη γραμμή της επέμβασης το 2011 είχαν τεθεί Βρετανία και Γαλλία. Η επιχείρηση κατέληξε γρήγορα στην πτώση του Καντάφι, όμως μετά την ολοκλήρωσή της δημιουργήθηκε ένα χαοτικό τοπίο που, εν πολλοίς, παραμένει μέχρι σήμερα.
Η πλειονότητα της κοινοβουλευτικής επιτροπής ήταν μέλη των Συντηρητικών, όμως επικρίνουν ιδιαίτερα την στάση του Ντέιβιντ Κάμερον.
Ο Κάμερον αναφέρουν «ήταν [στη βρετανική πλευρά] ο τελικό υπεύθυνος για την αποτυχία να αναπτυχθεί συνεκτική στρατηγική στη Λιβύη».
«Εάν ο κύριος στόχος της επέμβασης ήταν η επείγουσα ανάγκη προστασίας αμάχων στη Βεγγάζη, τότε ο στόχος εκείνος είχε επιτευχθεί στο πρώτο 24ωρο. Αυτό σημαίνει ότι μία περιορισμένη επέμβαση για την προστασία αμάχων κατέληξε σε οπορτουνιστική πολιτική αλλαγής καθεστώτος με στρατιωτικά μέσα» αναφέρει η επιτροπή.
Ο ίδιος ο Κάμερον, που έχει παραιτηθεί πλέον από βουλευτές, υπερασπίστηκε την στάση του υπογραμμίζοντας πως η επέμβαση είχε τη σύμφωνη γνώμη της διεθνούς κοινότητας και ο άμαχος πληθυσμός στη Λιβύη βρισκόταν σε σοβαρό κίνδυνο.
