Δημήτρη Δελεβέγκου
Πληθώρα ερωτημάτων δημιουργεί η έκβαση του διαγωνισμού της ΕΡΓΟΣΕ για το έργο των 214 εκατ. ευρώ (με ΦΠΑ) από τον Ψαθόπυργο Αχαΐας μέχρι το Ρίο.
Όπως, δηλαδή είχε αποκαλύψει, ήδη από τα τέλη Ιουλίου, το Capital.gr, το δ.σ. της ΕΡΓΟΣΕ, μετά την τρίτη, κατά σειρά, απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου,
Πληθώρα ερωτημάτων δημιουργεί η έκβαση του διαγωνισμού της ΕΡΓΟΣΕ για το έργο των 214 εκατ. ευρώ (με ΦΠΑ) από τον Ψαθόπυργο Αχαΐας μέχρι το Ρίο.
Όπως, δηλαδή είχε αποκαλύψει, ήδη από τα τέλη Ιουλίου, το Capital.gr, το δ.σ. της ΕΡΓΟΣΕ, μετά την τρίτη, κατά σειρά, απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου,
αποφάσισε την περασμένη Τετάρτη να προχωρήσει στην ανάθεση της σύμβασης της εργολαβίας στην ιταλική GD Infrastrutture που προσέφερε την μεγαλύτερη έκπτωση, αλλά αποκλείστηκε από το διαγωνισμό, επειδή από ένα πιστοποιητικό του φακέλου της απουσίαζε η σφραγίδα apostille (πιστοποιεί τη γνησιότητα ενός εγγράφου, προκειμένου να μπορεί να γίνει δεκτό ως έγκυρο από ξένο κράτος).
Η σφραγίδα και η εξοικονόμηση 13 εκατ. ευρώ
Με άλλα λόγια, η GD Infrastrutture υπέβαλε την υψηλότερη έκπτωση, με την προσφορά της (86,7 εκατ.) να είναι κατά 13,3 εκατ. ευρώ φθηνότερη, συγκριτικά με αυτήν της Πόρτο Καρράς Α.Ε. (100 εκατ.) που ήρθε δεύτερη στην κατάταξη βάσει μειοδοσίας.
Υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον η ανάθεση δημόσιου έργου σε ένα σχήμα που μειοδοτεί, που ζητάει τα λιγότερα; Η απάντηση μοιάζει αυτονόητη.
Ωστόσο, δεν ήταν για τις νομικές υπηρεσίες και το δ.σ. της ΕΡΓΟΣΕ που απέρριψαν στις 28 Σεπτεμβρίου 2015 την ένσταση που οι Ιταλοί υπέβαλαν τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς κατά του αποκλεισμού τους, επειδή το πιστοποιητικό ασφαλιστικής ενημερότητας δεν έφερε τη σφραγίδα apostille.
“Tο προσκομισθέν, υπό της αποκλεισθείσης από την συνέχεια του διαγωνισμού εταιρείας (σ.σ.: GD Infrastrutture) “πιστοποιητικό ασφαλιστικής ενημερότητας (DURC) μη νομίμως δεν έγινε αποδεκτό, με συνέπεια την απόρριψη της προσφοράς της εν λόγω εταιρείας” αναφέρει η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου που εξέτασε τη νομιμότητα της σύμβασης.
Και αυτό δεδομένου ότι, “σύμφωνα με τις προαναφερόμενες (σ.σ.: τρεις κατά σειρά) αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου, τούτο εκδίδεται από την αρμόδια διοικητική ιταλική αρχή (Cassa Edile Di Roma e Provincia) αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή και φέρει ψηφιακή υπογραφή, η οποία ικανοποιεί πλήρως τις απαιτήσεις της Οδηγίας 99/93/ΕΚ ως εκ τούτου, δε, και τις απαιτήσεις των άρθρων 6.2 και 23.2.2. της διακήρυξης (Α.Δ. 716) του εν λόγω διαγωνισμού”
Απαιτήθηκαν δηλαδή, όπως αναφέρουν, με νόημα, ενημερωμένες πηγές τρεις αποφάσεις του Ε.Σ. (8/2016 Ε’Κλιμακίου, 760/2016 VI Τμήματος, 1739/2016 του Τμήματος Μείζονος-Επταμελούς Σύνθεσης), αλλά και περίπου ενάμιση χρόνος για να πειστούν (;) οι νομικές υπηρεσίες της ΕΡΓΟΣΕ ότι το πιστοποιητικό φορολογικής ενημερότητας “περνάει”.
Περισσότερο ενδιαφέρον αποκτά η ιστορία, εάν ληφθεί υπόψη ότι ήταν η ΕΡΓΟΣΕ που κατέθεσε αίτηση ανάκλησης της πρώτης απόφασης, αυτής του Ε’Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Περισσότερο ενδιαφέρον αποκτά η ιστορία, εάν ληφθεί υπόψη ότι ήταν η ΕΡΓΟΣΕ που κατέθεσε αίτηση ανάκλησης της πρώτης απόφασης, αυτής του Ε’Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Και δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτή, καθώς κατάθεσε και δεύτερη αίτηση ανάκλησης της δεύτερης και προτελευταίας απόφασης του Ε.Σ., αυτής του Πέμπτου Τμήματος, παραμένοντας προσηλωμένη στο ίδιο σκεπτικό. Ότι το δημόσιο συμφέρον για εξοικονόμηση κρατικών πόρων δεν εξυπηρετείται, επειδή το σχήμα που προσφέρει τη χαμηλότερη προσφορά πρέπει να αποκλειστεί από τη διαδικασία για τυπικούς/γραφειοκρατικούς λόγους, για μία σφραγίδα που, εν τέλει και κατά τη δικαιοσύνη, δεν χρειάζεται.
Η προσφυγή στο ΣτΕ
Ένα ακόμη κομμάτι του παζλ είναι άξιο προσοχής. Προτού καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της απογευματινής απόφασης (της 31.08) του δ.σ. της ΕΡΓΟΣΕ, υπήρξε η διαρροή ότι “τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη, διότι η Πόρτο Καρράς διατηρεί το δικαίωμα να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας”. Ωστόσο, πριν από την απόφαση της Ολομέλειας του Ε.Σ., μία ακόμη διαρροή- από πηγή κοινής προέλευσης με την παραπάνω διαρροή- εμφάνιζε την ΕΡΓΟΣΕ να προχωρά στην επαναδημοπράτηση του Ψαθόπυργος-Ρίο.
Πάντως, η Πόρτο Καρράς διατηρεί το δικαίωμα να καταθέσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με στόχο το “πάγωμα” της υπογραφής της σύμβασης μεταξύ της GD Infrastrutture και της ΕΡΓΟΣΕ. Ωστόσο, όπως υποστηρίζουν στο Capital.gr έγκριτοι νομικοί κύκλοι, η διαδικασία αυτή συγκεντρώνει μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Και αυτό επειδή το Ελεγκτικό Συνέδριο, που είναι ένα από τα τρία ανώτατα δικαστήρια της χώρας, έχει κρίνει, με τρεις αποφάσεις, ότι δεν είναι δυνατόν να αποκλειστεί, για τυπικούς λόγους, η ιταλική εταιρεία.
Εάν θα υπάρξει δικαστική συνέχεια, μέσω ενός ακόμη Ανωτάτου δικαστηρίου θα φανεί σε περίπου δέκα ημέρες, όσο είναι το χρονικό περιθώριο κατάθεσης ασφαλιστικών μέτρων στο Συμβούλιο της Επικρατείας, των οποίων η εκδίκαση τοποθετείται σε περίπου ένα μήνα.
Για την ώρα, η υλοποίηση του έργου έχει καθυστερήσει περίπου κατά ενάμιση χρόνο, δηλαδή το μισό της συμβατικής περιόδου κατασκευής (36 μήνες). Και όπως όλα δείχνουν, κανείς δεν πρόκειται να λογοδοτήσει για τη σοβαρή αυτή καθυστέρηση του κομβικού έργου, μήκους 10,5 χλμ, για τον εκσυγχρονισμό της ραχοκοκαλιάς του σιδηροδρομικού δικτύου αλλά και την επαναλειτουργία της γραμμής Κόρινθος – Πάτρα.
Πάντως, η Πόρτο Καρράς διατηρεί το δικαίωμα να καταθέσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με στόχο το “πάγωμα” της υπογραφής της σύμβασης μεταξύ της GD Infrastrutture και της ΕΡΓΟΣΕ. Ωστόσο, όπως υποστηρίζουν στο Capital.gr έγκριτοι νομικοί κύκλοι, η διαδικασία αυτή συγκεντρώνει μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Και αυτό επειδή το Ελεγκτικό Συνέδριο, που είναι ένα από τα τρία ανώτατα δικαστήρια της χώρας, έχει κρίνει, με τρεις αποφάσεις, ότι δεν είναι δυνατόν να αποκλειστεί, για τυπικούς λόγους, η ιταλική εταιρεία.
Εάν θα υπάρξει δικαστική συνέχεια, μέσω ενός ακόμη Ανωτάτου δικαστηρίου θα φανεί σε περίπου δέκα ημέρες, όσο είναι το χρονικό περιθώριο κατάθεσης ασφαλιστικών μέτρων στο Συμβούλιο της Επικρατείας, των οποίων η εκδίκαση τοποθετείται σε περίπου ένα μήνα.
Για την ώρα, η υλοποίηση του έργου έχει καθυστερήσει περίπου κατά ενάμιση χρόνο, δηλαδή το μισό της συμβατικής περιόδου κατασκευής (36 μήνες). Και όπως όλα δείχνουν, κανείς δεν πρόκειται να λογοδοτήσει για τη σοβαρή αυτή καθυστέρηση του κομβικού έργου, μήκους 10,5 χλμ, για τον εκσυγχρονισμό της ραχοκοκαλιάς του σιδηροδρομικού δικτύου αλλά και την επαναλειτουργία της γραμμής Κόρινθος – Πάτρα.
capitalgr
