για την ανάκαμψη των επιχειρήσεων και της Οικονομίας μεσοπρόθεσμα.
Τόσο από πλευράς κυβέρνησης, η οποία προετοιμάζει το πλαίσιο του εξωδικαστικού συμβιβασμού στο νόμο που θα ψηφιστεί στα τέλη Σεπτεμβρίου ή το αργότερο αρχές Οκτωβρίου, όσο και από πλευράς τραπεζών, ο εξωδικαστικός συμβιβασμός θεωρείται ως το σημείο της ουσιαστικής εκκίνησης για τις αναδιαρθρώσεις στα προβληματικά επιχειρηματικά δάνεια. Μάλιστα, αναμένεται ως το μόνο μέτρο που θα μπορέσει να αποτρέψει την προσφυγή επιχειρήσεων στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, το οποίο αποτελεί την τελευταία “ανάσα” των επιχειρήσεων πριν από τους “τίτλους τέλους”.
Η χρήση του άρθρου 99 επιδιώκεται να αποφευχθεί πάση θυσία μελλοντικά για όσο το δυνατόν περισσότερες επιχειρήσεις, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι, όχι μόνο απομειώνει στο 1/10 την αξία της επιχείρησης, αλλά επιπλέον καθιστά πολύ δύσκολη την προσέλκυση ενδιαφέροντος από επενδυτές. Επομένως, ο στόχος πρέπει να είναι πριν βρεθούν οι επιχειρήσεις στο στάδιο αυτό, να έχει βρεθεί τρόπος διευθέτησης των χρεών τους και προοπτική για το μέλλον των ιδίων και ευρύτερα του κλάδου τους.
Τη ρύθμιση του εξωδικαστικού συμβιβασμού πρακτικά περιμένουν και τα funds που ενδιαφέρονται να εμπλακούν στη διαχείριση των “κόκκινων” επιχειρηματικών δανείων προκειμένου να προχωρήσουν σε λειτουργικές αναδιαρθρώσεις και εισροή νέων επενδυτικών κεφαλαίων σε βιώσιμες επιχειρήσεις.
Το σχέδιο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό φιλοδοξεί να διευκολύνει τις διαπραγματεύσεις πιστωτών – υπερχρεωμένων επιχειρήσεων (σημειώνεται ότι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός θα αφορά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως επίσης και τους ελεύθερους επαγγελματίες) με την παρέμβαση ενός πιστοποιημένου διαμεσολαβητή, την τυποποίηση των αποτιμήσεων και των κριτηρίων βιωσιμότητας, καθώς και την επικύρωση σχεδίου αναδιάρθρωσης από ειδική πλειοψηφία των πιστωτών κατά την ακροαματική διαδικασία στο δικαστήριο.
Δουλειά του διαμεσολαβητή θα είναι να καθίσει όλους τους εμπλεκόμενους στο ίδιο τραπέζι, παρουσιάζοντάς τους τη βέλτιστη επιλογή για όλους με βάση μελέτη βιωσιμότητας αλλά και ρευστότητας της επιχείρησης. Σύμφωνα με πληροφορίες, αρχική θέση των “Θεσμών” επί του σχεδίου ήταν η συμμετοχή μόνο τραπεζών – Δημοσίου και ασφαλιστικών φορέων στο ίδιο τραπέζι. Ωστόσο, έγινε κατανοητό ότι στον εξωδικαστικό συμβιβασμό πρέπει να συμμετέχουν επίσης οι προμηθευτές, αλλά και οι εργαζόμενοι της επιχείρησης.
Με δεδομένες τις αποτυχημένες απόπειρες για την επίτευξη κοινού τόπου από τους πιστωτές υπερχρεωμένων επιχειρήσεων κατά το παρελθόν (όπου ο καθένας πίεζε για το μέγιστο δικό του όφελος, παραγνωρίζοντας την πραγματική αξία της επιχείρησης που σερνόταν σε συνεχείς αναδιαρθρώσεις), πλέον ο εξωδικαστικός συμβιβασμός θα ξεκινά με την μελέτη βιωσιμότητας της επιχείρησης, αλλά και τη μελέτη για τη ρευστότητά της. Η πρώτη θα περιγράφει την κατάσταση και τις επιλογές για τη σωτηρία της επιχείρησης και η δεύτερη θα καθιστά σαφές σε όλους τους εμπλεκόμενους το τι θα απομείνει ως ρευστό σε περίπτωση που κλείσει η εταιρία για να ικανοποιηθούν αναλογικά οι απαιτήσεις τους. Στους εμπλεκόμενους θα δίνεται συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο για την κατάληξη σε συμφωνία επί του σχεδίου αναδιάρθρωσης, ειδάλλως την επομένη η επιχείρηση θα πτωχεύει.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ακόμη δεν έχει αποφασιστεί το ποσοστό των εμπλεκομένων που θα πρέπει να επιτευχθεί ώστε να προχωρήσει το σχέδιο αναδιάρθρωσης για την επιχείρηση. Ωστόσο, αυτό θα είναι μάλλον πάνω από το 50%, καθώς με βάση τα ισχύοντα στο εξωτερικό, το ποσοστό συμφωνίας των πιστωτών για τις αναδιαρθρώσεις εταιρικών χρεών κινείται από 45% μέχρι 65%.
