«Αν είναι φρέσκο πουλάει. Όπως ένα νεκρό παιδί στην παραλία. Μετά από δέκα χρόνια έχεις ξεχάσει ακόμη και το όνομά του». Ένας χρόνος έχει περάσει από
τότε που η παγκόσμια κοινότητα αντίκρισε κατάματα το τέρας του πολέμου και της προσφυγιάς κοιτώντας την εικόνα του νεκρού μικρού Αϊλάν. Πριν από μερικές ημέρες ένα άλλο παιδί, ο Ομράν από το Χαλέπι έγινε ξανά σύμβολο της φρίκης του εμφυλίου που σπαράσσει τη χώρα εδώ και χρόνια. Πόσοι, όμως παρακολουθούν πραγματικά τι συμβαίνει σε αυτή την πλευρά της υφηλίου;
Κι ακόμη πόσοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν για τις υπόλοιπος προσφυγικές κρίσεις και την ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται σε πολλές γωνιές του κόσμου γεννώντας εκατομμύρια θύματα;
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ υπάρχουν περίπου 65,3 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως που έχουν φύγει από τα σπίτια τους για να γλιτώσουν από ένοπλες συγκρούσεις, πιθανότατα στη μεγαλύτερη κρίση από το τέλος του Δεύτερο Παγκοσμίου Πολέμου.
Αλλά σε έναν κόσμο που 34.000 άνθρωποι κάθε ημέρα εκτοπίζονται βίαια, μόνο ένα πολύ μικρό κόμματι από τις αιτίες πίσω από αυτή την παγκόσμια κρίση κεντρίζει το ενδιαφέρον, την πολιτική και την οικονομική στήριξη που απαιτούνται.
Ο βρετανικός Independent, σε συνεργασία με την υπηρεσία προσφύγων του ΟΗΕ και το Νορβηγικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες παρουσιάζει μια μικρή λίστα των προσφυγικών κρίσεων ανά την υφήλιο που δεν έχουν την αρμόζουσα προβολή και προβολή και, κατά συνέπεια, η βοήθεια που παρέχεται είναι εξαιρετικά μικρή.
Νότιο Σουδάν: Η σιωπηλή κρίση
Η επιστροφή των συγκρούσεων στο Νότιο Σουδάν τον Ιούλιο και οι αναφορές για βία κατά των εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις έγινε ξανά πρωτοσέλιδο στα διεθνή μέσα.
Ωστόσο η ξεχασμένη κρίση στο Ν. Σουδάν και οι συγκρούσεις κρατούν εδώ και δεκαετίες με τεράστιες επιπτώσεις στον τοπικό πληθυσμό.
Υπολογίζεται ότι ένας στους πέντε ανθρώπους στο Σουδάν έχει εκτοπιστεί βίαια από το σπίτι του με περίπου 1,6 εκατομμύρια να βρίσκονται στο εσωτερικό της χώρας και άλλες 800.000 να γίνονται πρόσφυγες στο εξωτερικό.
Μια σύγκρουση δεκαετιών έχει αναγκάσει χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα και άλλους να περιφέρονται στο εσωτερικό της | (AP Photo, File)
Οι άνθρωποι αυτοί δεν φεύγουν από τη χώρα μόνο για να σώσουν τις ζωές τους. Εξαιτίας των συνεχιζόμενων συγκρούσεων δεν υπάρχει χρόνος για να καλλιεργηθούν σοδειές, η οικονομία έχει χτυπηθεί από τεράστιο υπερπληθωρισμός, ενώ υπάρχουν και συχνές πλημμύρες.
Τα στοιχεία αναφέρουν ότι περίπου 1.500 άνθρωποι την ημέρα φεύγουν προς την Ουγκάντα, περίπου όσες ήταν οι αφίξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη μέσα στο 2016. Και το 87% εξ αυτών είναι γυναίκες και παιδιά.
Υεμένη: Η φυγή δεν είναι επιλογή
Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ξεχασμένη κρίση, η διαμάχη στην Υεμένη επιδεινώνεται γιατί υπάρχουν αρκετοί «ενδιαφερόμενοι» ανάμεσα στη διεθνή κοινότητα.
Τη στιγμή που όλοι έχουν τα δικά τους συμφέροντα στο ποιος θα ελέγχει ότι απομείνει από τη χώρα, η κατάσταση των ανθρώπων που ζουν εκεί δεν καλύπτεται επαρκώς από τα μέσα ούτε υπάρχει η ανάλογη στήριξη.
Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι περίπου το 82% του πληθυσμού, 21,2 εκατ. Άνθρωποι χρειάζονται άμεσα ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτό την «αναδεικνύει» ως τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση στον πλανήτη.
Παρά το γεγονός ότι δεν είναι τόσο παλιά όσο η σύγκρουση στο Ν. Σουδάν, η κρίση στην Υεμένη δεν είναι νέα. Οι διαμάχες έχουν ξεκινήσει από το 2004 και ο αριθμός των εκτοπισμένων αγγίζει τα 3,1 εκατ.
Εκείνο, όμως, που είναι αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι στην Υεμένη εμφανίζονται αρκετά επιφυλακτικοί στο να αφήσουν τα σπίτια τους, παρά την έλλειψη πρόσβαση σε τροφή και νερό, τις συνεχείς αεροπορικές επιδρομές και τη «ρευστότητα» που επικρατεί στο μέτωπο.
Οι κάτοικοι της Υεμένης δεν επιθυμούν να φύγουν. Προτιμούν να πολεμήσουν και να πεθάνουν | (AP Photo/Wael Qubady)
«Αρχικά νομίζαμε ότι δεν τους άφηναν να φύγουν, ωστόσο πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο» λέει ένας εκπρόσωπος του Νορβηγικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και προσθέτει «τα σπίτια τους είναι εκεί, οι ζωές τους είναι εκεί, η φυγή δεν είναι επιλογή. Πολλοί θέλουν να πολεμήσουν σε αυτή τη διαμάχη και είναι διατεθειμένοι να πεθάνουν»
Ροχίνγκια: Μια απελπιστική κατάσταση
Μια από τις πιο κυνηγημένες μειονότητες του πλανήτη είναι οι μουσουλμάνοι Ροχίνγκια που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο χώρες, τη Βιρμανία και το Μπανγκλαντές, ωστόσο, δεν έχουν το δικαίωμα της υπηκοότητας σε καμία από τις δύο.
Τα τελευταία στοιχεία καταδεικνύουν ότι υπάρχουν 512.466 πρόσφυγες από τη Βιρμανία σε γειτονικές χώρες, αλλά και 644.000 πρόσφυγες που έχουν εκτοπιστεί εντός της χώρας.
Στο Μπανγκλαντές, όμως, ζουν ακόμη περισσότεροι Ροχίνγκια, οι οποίοι πέφτουν θύματα βίαιων επιθέσεων, κακοποίησης και διαφθοράς.
Αυτός ο συνολικός αποκλεισμός της μειονότητας σπρώχνει, ουσιαστικά πολλά από τα μέλη της, στα δίχτυα του οργανωμένου εγκλήματος, ενώ, το 2015, η ανακάλυψη ομαδικών τάφων στα σύνορα με την Ταϊλάνδη επανέφερε την υπόθεση στο προσκήνιο, ωστόσο οι ελπίδες για επίλυση της κρίσης είναι λιγοστές.
Ροχίνγκια: Ένας από τους πιο κυνηγημένους λαούς του πλανήτη | Μπουρούντι: Εξολοθρεύοντας μια ολόκληρη γενιά
Μπορεί το Νότιο Σουδάν να θεωρείται μια ξεχασμένη κρίση, ωστόσο, αυτή που λαμβάνει χώρα στο Μπουρούντι καλύπτεται από πραγματικό σκοτάδι. Κανένας δεν μιλάει για το Μπουρούντι, ωστόσο, οι θηριωδίες εκεί είναι το ίδιο σοβαρές.
Μια πολύ μικρή, αλλά πυκνοκατοικημένη χώρα, το Μπουρούντι έχει δει περισσότερους από 260.000 ανθρώπους να φεύγουν από τότε που ξέσπασε η πολιτική κρίση.
Ο πληθυσμός είναι χωρισμένος ανάμεσα στους Τούτσι και τους Χούτου και, όπως στη γειτονική Ρουάντα, έχει μια αιματοβαμμένη ιστορία εθνοκαθάρσεων και γενοκτονιών στη δεκαετία του 1970 και του 1990.
EUROKINISSI–ΠΑΤΡΙΑΡΧ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν συγκρούσεις στην τρέχουσα κρίση και οι παρατηρητές δεν μιλούν ακόμη για γενοκτονία, αλλά εκείνοι που φθάνουν στα στρατόπεδα φιλοξενίας στη γειτονική Τανζανία μιλούν για ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους επειδή «ανήκουν σε διαφορετική ομάδα».
Αυτό που κάνει το Μπουρούντι ξεχωριστό είναι το γεγονός πώς δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της χώρας.
Επειδή είναι πολύ μικρή χώρα, εάν η πολιτοφυλακή από τη μία ομάδα αποφασίσει να προβεί σε εκκαθαρίσεις δεν υπάρχει διαφυγή. Δεν υπάρχουν κέντρα φιλοξενίας και όσοι φεύγουν εγκαταλείπουν τη χώρα. Και πάλι οι περισσότεροι πρόσφυγες είναι γυναίκες και παιδιά.
Μεξικό/Κεντρική Αμερική: Μια κρίση… προστασίας
Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι ο αριθμός των ανθρώπων που προσπαθούν να γλιτώσουν από τη βία στην Κεντρική Αμερική έχει αυξηθεί σε επίπεδα αντίστοιχα της δεκαετίας του 1980 όταν στην περιοχή υπήρχαν ένοπλες συγκρούσεις.
Για τον υπόλοιπο κόσμο οι αριθμοί των προσφύγων και εκτοπισμένων που αναγκάζονται να φύγουν από το Ελ Σαλβαδόρ, την Ονδούρα, τη Γουατεμάλα και το Μεξικό δεν φαντάζουν υψηλοί.
Ωστόσο οι αριθμοί καταγράφουν μια κατάσταση όπου δεκάδες αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων αναγκάζονται να φύγουν από τα σπίτια τους εξαιτίας της βίας, η οποία συχνά σχετίζεται με το εμπόριο ναρκωτικών.
Στο έλεος των καρτέλ και των βίαιων συγκρούσεων εκατομμύρια άνθρωποι στην Κεντρική Αμερική | (AP Photo/Oscar Pantoja Segundo, File)Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία: Κεντρική μόνο κατ’ όνομα
Πρόκειται για μια από τις πιο εγκαταλειμμένες χώρες του πλανήτη, εδώ και δεκαετίες.
Καλύπτοντας μια τεράστια έκταση πλούσια σε ορυκτά, αλλά και καλλιεργήσιμη γη, η χώρα βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση αστάθειας και βίας από τότε που κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία, το 1960.
Βυθίστηκε σε αναταραχές ξανά το 2013 με συγκρούσεις μεταξύ της μουσουλμανικής οργάνωσης Seleka και τη χριστιανική anti-balaka πολιτοφυλακή.
Παρά το μέγεθός της η Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία έχει πληθυσμό μόλις 4,6 εκατ. ανθρώπων. Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι περίπου το ένα δέκατο του πληθυσμού, 467.800, είναι πρόσφυγες σε άλλες χώρες, ενώ περισσότεροι από 380.000 έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας.
Η χώρα κατατάσσεται στην 187η θέση (από τις 188) στη λίστα ανάπτυξης του ΟΗΕ και εκφράζονται φόβοι πως εάν υπάρξει εκ νέου αδιαφορία η επιστροφή στη βία είναι αναπόφευκτη.
efsyn.gr
