Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τέλος ενός ράλι στα ομόλογα το οποίο διήρκεσε σχεδόν 35 χρόνια και ταυτόχρονα να προκαλέσει έντονο πονοκέφαλο σε πολιτικούς και
άλλους υπεύθυνους χάραξης οικονομικής πολιτικής, εκτιμούν οι αναλυτές της Deutsche Bank.
“Ετοιμαζόμαστε να δούμε την αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης που καθόριζε την οικονομία, την πολιτική, τις υλοποιούμενες πολιτικές και τις τιμές των στοιχείων ενεργητικού από το 1980 περίπου μέχρι σήμερα”, γράφουν οι αναλυτές Jim Reid, Nick Burns και Sukanto Chanda στην ετήσια έκθεση της τράπεζας για τις μακροπρόθεσμες αποδόσεις παγίων.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, στην παγκόσμια οικονομία κυριάρχησαν η παγκοσμιοποίηση και οι δραματικές δημογραφικές αλλαγές, τα οποία επηρέασαν με τη σειρά τους τον καθορισμό της απόδοσης παγίων. Αυτή η εποχή μοιάζει τώρα να φτάνει στο τέλος της, λένε οι αναλυτές, το οποίο σημαίνει ότι οι τάσεις στην οικονομία, την πολιτική, τις εφαρμοζούμενες πολιτικές και τα πάγια που την χαρακτήριζαν θα μπορούσαν σύντομα να αρχίσουν να αντιστρέφονται.
“Η παρέκταση των τελευταίων 35 ετών θα είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι επενδυτές μπορεί να κάνουν στο μέλλον”, έγραψαν. “Αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα κάνει τα επόμενα 35 χρόνια πολύ διαφορετικά από τα τελευταία 35 χρόνια”.
Η Deutsche Bank παραθέτει το “best case” σενάριο:
“Για να το θέσουμε ευθέως, το καλύτερο ρεαλιστικό σενάριο για τη χρηματοοικονομική σταθερότητα στη νέα εποχή είναι οι ανά τον κόσμο κάτοχοι ομολόγων να δουν ένα αργό πραγματικό κούρεμα σε διάστημα αρκετών ετών, πιθανότατα σε διάστημα τουλάχιστον μερικών δεκαετιών. Το καλύτερο παράδειγμα για αυτό που παραθέτει η ιστορία, είναι η περίοδος μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε το κυβερνητικό χρέος βρισκόταν σε παρόμοια επίπεδα με τα σημερινά. Κατά τα επόμενα 35 έτη το χρέος αυτό διαβρώθηκε επιτυχώς από μια παρατεταμένη περίοδο στην οποία το ονομαστικό ΑΕΠ ήταν αρκετά υψηλότερο από τις αποδόσεις των ομολόγων. Οπότε οι ομολογιούχοι υπέστησαν ένα μεγάλο πραγματικό haircut”.
Και έπειτα υπάρχει και το εναλλακτικό σενάριο:
“Αντί για μια τεχνητή ανατίμηση και μια αργή, επιτυχημένη, μη συστημική απομόχλευση, υπάρχει αυθεντικός κίνδυνος για ένα πιο απότομο αποτέλεσμα όπου μια μεγάλη χώρα (ή χώρες) θα χρεοκοπήσει (ή χρεοκοπήσουν), παρασύροντας μαζί της μεγάλο μέρος από το υπόλοιπο εγχώριο χρέος και πιθανότατα και διεθνές. Το πιθανότερο είναι πως κάτι τέτοιο θα συνέβαινε μέσω της πολιτικής -ειδικά στην Ευρώπη αν μια χώρα αποφασίσει να φύγει από την Ευρωζώνη”.
Υπό αυτό το σενάριο, οι μη βασικές αγορές κρατικών ομολόγων θα γνώριζαν τεράστιες απώλειες αφού η στήριξη των κεντρικών τραπεζών αποσύρεται. Τα κρατικά ομόλογα χάνουν και στα δύο σενάρια αλλά σίγουρα το δεύτερο σενάριο θα ήταν πολύ αρνητικό για τις οικονομίες που θα αφορούσε.
capitalgr
