Το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας διόρθωσε χθες προς τα κάτω τον αριθμό των προσφύγων που έφθασαν πέρυσι στη χώρα. Μετά την αφαίρεση των διπλών εγγραφών και των ανθρώπων που χρησιμοποίησαν τη Γερμανία ως πέρασμα προς τη Σκανδιναβία, ο αριθμός ανέρχεται σε 890.000, αντί του 1,1 εκατομμυρίου που είχε ανακοινωθεί πέρυσι.
«Ο αριθμός αυτός παραμένει πολύ υψηλός», δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Τόμας Ντε Μεζιέρ, δίνοντας για μία ακόμη φορά την υπόσχεση ότι κάτι τέτοιο δεν θα επαναληφθεί. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται με σφοδρότητα και οι ελπίδες διπλωματικής διευθέτησης έχουν καταρρεύσει, η πλούσια Γερμανία των 80 εκατομμυρίων παραμένει περισσότερο από ποτέ αποφασισμένη να μην υποδεχθεί παρά μόνο λίγα από τα τωρινά και μελλοντικά θύματά του.
Φέτος, έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου στη Γερμανία 210.000 άνθρωποι, κατακόρυφη πτώση σε σχέση με πέρυσι, εξέλιξη που αφαιρεί φόρτο εργασίας από τις υπηρεσίες ασύλου. Η υπηρεσία ασύλου BAMF εκτιμά ότι έως το τέλος της χρονιάς θα έχει επεξεργαστεί 700.000 αιτήσεις ασύλου και ότι θα μεταφέρει 200.000-250.000 αιτήσεις για την ερχόμενη χρονιά.
Το ερώτημα είναι τι συμβαίνει όταν οι αιτήσεις ασύλου απορρίπτονται. Στην πράξη, πολλοί από όσους βλέπουν τις αιτήσεις τους να απορρίπτονται προσπαθούν να παραμείνουν στη Γερμανία. Το περιοδικό Spiegel περιγράφει την απεργία που έγινε χθες στην κατασκευαστική εταιρεία «Στράσερ Μπάου» της Βαυαρίας με τη σύμφωνη γνώμη της εργοδοσίας, προκειμένου να μην απελαθεί ο Αφγανός εργαζόμενος Ταβούς Κουρμπάν, ο οποίος δουλεύει εκεί από το 2012. Οι συνάδελφοί του λένε ότι είναι άριστος στη δουλειά του, έχει μάθει καλά γερμανικά και πληρώνει κανονικά φόρους και εισφορές, χαρακτηρίζοντας ακατανόητη την απόφαση των Αρχών να του αφαιρέσουν την άδεια εργασίας επειδή, έξι χρόνια μετά την άφιξή του στη χώρα, απορρίφθηκε η αίτηση ασύλου του.
Στις κάλπες η Ουγγαρία
Εν τω μεταξύ στην Ουγγαρία, τη χώρα που τηρεί την πιο σκληρή στάση απέναντι στους πρόσφυγες, ο πρωθυπουργός Ορμπαν καλεί αύριο τους ψηφοφόρους στις κάλπες, προκειμένου να απαντήσουν το εξής ερώτημα: «Θέλετε να έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση το δικαίωμα να δίνει εντολή εγκατάστασης πολιτών μη ουγγρικής καταγωγής στην Ουγγαρία ακόμη και όταν διαφωνεί το Κοινοβούλιο;». Είναι προφανές ότι η απάντηση που θέλει να λάβει ο Ορμπαν είναι «όχι» και ο μοναδικός παράγοντας αβεβαιότητας ως προς το αυριανό δημοψήφισμα είναι αν η συμμετοχή θα ξεπεράσει ή όχι το όριο του 50% ώστε να είναι το αποτέλεσμα έγκυρο.
Το πρόγραμμα μετεγκαταστάσεων, εναντίον του οποίου καταφέρεται ο Ούγγρος πρόεδρος, τυπικά ισχύει, αλλά ουσιαστικά έχει αντικατασταθεί από εθελοντικές δεσμεύσεις μετεγκατάστασης, οι οποίες συν τοις άλλοις εξελίσσονται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς. Αντί των 160.000 που είχε υποσχεθεί πέρυσι ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ότι θα μετεγκατασταθούν από την Ιταλία και την Ελλάδα, δεν έχουν μετεγκατασταθεί παρά μόνο 5.000 άνθρωποι. Στη συνάντηση της Μπρατισλάβας, την προηγούμενη εβδομάδα, ο Γιούνκερ είπε ότι η αλληλεγγύη δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική, ενώ ο επικεφαλής του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έδωσε διασταλτική ερμηνεία στην έννοια της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», δεχόμενος να δείξουν οι χώρες του Βίσεγκραντ (Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία, Ουγγαρία) την αλληλεγγύη τους όχι κατανέμοντας το βάρος της υποδοχής αλλά το βάρος της αποτροπής, βοηθώντας στην «προστασία των συνόρων».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
