παράσταση με δικηγόρο (και) στις δίκες ασφαλιστικών μέτρων είναι υποχρεωτική και δεν επιτρέπεται πλέον η παράσταση του διαδίκου αυτοπροσώπως. Η μη πρόσληψη δικηγόρου, όπου είναι υποχρεωτική, έχει ως συνέπεια ότι ο διάδικος θεωρείται (δικονομικά) απών (ΑΠ 173/1990, ΕλλΔνη 1991. 971, ΕφΠατ 48/2008 ΑχΝομ 2009. 284). Τούτο ενισχύεται από την παραβολή του κειμένου του ως άνω άρθρου πριν και μετά την τροποποίησή του (κατά τα ανωτέρω), όπου πλέον (με τη νέα ρύθμιση) αφαιρέθηκε το στοιχείο β της § 2 που ρητά καθιέρωνε την κατ’ εξαίρεση παράσταση του δικηγόρου στις δίκες των ασφαλιστικών μέτρων και παρέχει πλέον τη δυνατότητα αυτοπρόσωπης παράστασης του διαδίκου μόνο στα ειρηνοδικεία στις μικροδιαφορές και για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος. Η τελευταία εξαίρεση- έννοια (αποτροπή επικείμενου κινδύνου), που υπήρχε και στην παλαιά διατύπωση του ως άνω άρθρου, δεν ταυτίζεται με την αντίστοιχη έννοια (της αποτροπής) του επικείμενου κινδύνου ως προϋπόθεση του παραδεκτού της αίτησης των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρο 682 § 1 ΚΠολΔ), αλλά ερμηνεύεται στενά και σημαίνει ότι η μη άμεση ανεύρεση δικηγόρου (αναγκαίου παραστάτη στις πολιτικές δίκες λόγω της νομικής του παιδείας, που σε περίπτωση απορίας διορίζεται από το κράτος με την ταχεία διαδικασία του ν. 3226/2004 – δωρεάν νομική βοήθεια) και η αναβολή της επιχείρησης της συγκεκριμένης διαδικαστικής πράξης (σε όλες τις διαδικασίες και όχι μόνο σε αυτή των ασφαλιστικών μέτρων) θα έθετε σε κίνδυνο (λ.χ παραγραφής) τα συμφέροντα του διαδίκου (Νίκας σε Ερμηνεία ΚΠολΔ των Κεραμέα- Κονδύλη-Νίκα, υπό το άρθρο 94 § 8, ΑΠ 173/1990, ό.π.), πράγμα που δεν ισχύει (κατ’αρχήν) σε συζήτηση αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που έχει προσδιοριστεί καιρό πριν (από τη συζήτηση) και έχει επιδοθεί στον αντίδικο.
