Την εγκατάλειψη των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε εθνικό επίπεδο προκρίνει ο φορέας των εργοδοτών – Τι λέει για τις απεργίες και γιατί χαρακτηρίζει στρέβλωση τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία
Να ορίζεται ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα σε «κλαδικό και επιχειρησιακό επίπεδο», ενώ οι οργανισμοί εργοδοτών και εργαζομένων να εξακολουθούν να διαπραγματεύονται σε εθνικό επίπεδο «για άλλες, πλην των μισθών, πτυχές των εργασιακών σχέσεων», κατά το Σουηδικό μοντέλο, είναι η πρόταση του ΣΕΒ για την ελληνική αγορά εργασίας. Στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων, ο Σύνδεσμος επισημαίνει ότι «από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σουηδία έχει εγκαταλείψει το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε εθνικό επίπεδο για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού». Σε εθνικό επίπεδο οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι συζητούν για ζητήματα όπως είναι οι συμφωνίες για συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, οι διαδικασίες απολύσεων ή συμμετοχή των συνδικάτων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, όχι όμως για τον κατώτατο μισθό. Ο καθορισμός του μισθού προκύπτει μέσα από κλαδικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις, που -όπως τονίζει ο ΣΕΒ- είναι «νομικά δεσμευτικές για τα δύο μέρη και οι εργοδότες υποχρεούνται να εφαρμόσουν τη σύμβαση για όλους τους εργαζόμενους, καλύπτοντας και όσους δεν είναι μέλη των εργατικών συνδικάτων. Πολλές οργανώσεις εργοδοτών και εργατικά συνδικάτα έχουν υπογράψει διμερείς συμφωνίες συνεργασίας, που περιλαμβάνουν και ρυθμίσεις για τις διαδικασίες των διαπραγματεύσεων. Στις συμφωνίες συνεργασίας περιλαμβάνονται συνήθως και ρήτρες εργασιακής ειρήνης (απαγόρευση απεργίας) κατά τη διάρκεια ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Αντίθετα, επιτρέπεται η απεργία, για να ασκηθεί πίεση στον εργοδότη που δεν εκπληρώνει τις συμβατικές του υποχρεώσεις πληρωμής των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους». Αναφερόμενος στο πόρισμα, ο ΣΕΒ χαρακτηρίζει ως «ακατανόητη παραφωνία» το γεγονός ότι η Επιτροπή «παραγνώρισε τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στο σύστημά μας μία θεμελιώδης στρέβλωση, η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία που ακυρώνει στην πράξη αυτήν την ίδια την ελευθερία σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αποτελώντας διεθνή πρωτοτυπία για ανεπτυγμένη οικονομία». Στη Σουηδία, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καλύπτουν το 88% του συνόλου των εργαζομένων (έναντι 40% στην Ελλάδα) με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να καλύπτονται κατά 83% και εκείνους στο δημόσιο τομέα κατά 100%.
www.dikaiologitika.gr
Να ορίζεται ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα σε «κλαδικό και επιχειρησιακό επίπεδο», ενώ οι οργανισμοί εργοδοτών και εργαζομένων να εξακολουθούν να διαπραγματεύονται σε εθνικό επίπεδο «για άλλες, πλην των μισθών, πτυχές των εργασιακών σχέσεων», κατά το Σουηδικό μοντέλο, είναι η πρόταση του ΣΕΒ για την ελληνική αγορά εργασίας. Στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων, ο Σύνδεσμος επισημαίνει ότι «από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σουηδία έχει εγκαταλείψει το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε εθνικό επίπεδο για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού». Σε εθνικό επίπεδο οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι συζητούν για ζητήματα όπως είναι οι συμφωνίες για συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, οι διαδικασίες απολύσεων ή συμμετοχή των συνδικάτων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, όχι όμως για τον κατώτατο μισθό. Ο καθορισμός του μισθού προκύπτει μέσα από κλαδικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις, που -όπως τονίζει ο ΣΕΒ- είναι «νομικά δεσμευτικές για τα δύο μέρη και οι εργοδότες υποχρεούνται να εφαρμόσουν τη σύμβαση για όλους τους εργαζόμενους, καλύπτοντας και όσους δεν είναι μέλη των εργατικών συνδικάτων. Πολλές οργανώσεις εργοδοτών και εργατικά συνδικάτα έχουν υπογράψει διμερείς συμφωνίες συνεργασίας, που περιλαμβάνουν και ρυθμίσεις για τις διαδικασίες των διαπραγματεύσεων. Στις συμφωνίες συνεργασίας περιλαμβάνονται συνήθως και ρήτρες εργασιακής ειρήνης (απαγόρευση απεργίας) κατά τη διάρκεια ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Αντίθετα, επιτρέπεται η απεργία, για να ασκηθεί πίεση στον εργοδότη που δεν εκπληρώνει τις συμβατικές του υποχρεώσεις πληρωμής των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους». Αναφερόμενος στο πόρισμα, ο ΣΕΒ χαρακτηρίζει ως «ακατανόητη παραφωνία» το γεγονός ότι η Επιτροπή «παραγνώρισε τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στο σύστημά μας μία θεμελιώδης στρέβλωση, η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία που ακυρώνει στην πράξη αυτήν την ίδια την ελευθερία σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αποτελώντας διεθνή πρωτοτυπία για ανεπτυγμένη οικονομία». Στη Σουηδία, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καλύπτουν το 88% του συνόλου των εργαζομένων (έναντι 40% στην Ελλάδα) με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να καλύπτονται κατά 83% και εκείνους στο δημόσιο τομέα κατά 100%.
www.dikaiologitika.gr
