δικαστικά την κατάργησή του. Την ίδια στιγμή, τις οξείες, τις βαρείες και τις περισπωμένες μάς θυμίζει η ανακοίνωση της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων (ΕΕΦ). Η ανακοίνωσή της, με την οποία επιτέθηκε στο υπουργείο Παιδείας επειδή οι μαθητές της Α΄ Λυκείου δεν θα εξετάζονται στο τέλος της χρονιάς σε κεφάλαια της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, είναι γραμμένη σε πολυτονικό. Το επισήμανε χθες στην «Κ» μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων (ΠΕΦ), που αναμένεται να συνεδριάσει για το ίδιο θέμα το προσεχές διάστημα. ΠΕΦ, ΕΕΦ, ΠΕΘ και «Καιρός» δίνουν τον τόνο του κλάδου τους με σχολιασμό επιστημονικών θεμάτων και, κυρίως, συγκεντρώνουν τα φώτα της δημοσιότητας όταν αναφέρονται στα μαθήματα του σχολείου. Αρχαία, Ιστορία, Νέα, Θρησκευτικά είναι μαθήματα υψηλού πολιτικού ρίσκου, καθώς ακουμπούν πτυχές της εθνικής ταυτότητας. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των συλλόγων –ιδεολογικές και όχι μόνον, εμφανείς αλλά και υπόγειες– δεν λείπουν. Οπως και οι συγκλίσεις όταν πρόκειται για αμιγώς συντεχνιακά ζητήματα.
Ειδικότερα, η ΠΕΘ κίνησε διαδικασία τριτανακοπής στο Πρωτοδικείο με αίτημα την κατάργηση του «Καιρού», επειδή είναι νεότερος της ΠΕΘ (επισήμως από το 2011) και οι δύο σύλλογοι έχουν ίδιους στόχους. Το αίτημα συζητήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου και αναμένεται η απόφαση. Οι λόγοι που οδήγησαν στη δημιουργία του «Καιρού»; «Μεγάλες αλλαγές συντελούνται και εδραιώνονται σταδιακά στην ελληνική κοινωνία. Η προϊούσα εκκοσμίκευση, ο συνεχώς αυξανόμενος πολιτισμικός πλουραλισμός, η αποστασιοποίηση –ιδιαίτερα των νέων– από τις θρησκευτικές κοινότητες και τις παραδόσεις τους, η στροφή σε μια τεχνοκρατική και χρησιμοθηρική αντίληψη για την Παιδεία, αλλά και η ανάδυση φονταμενταλιστικών τάσεων, είναι μερικές από αυτές. Οι αλλαγές αυτές εγείρουν έντονο προβληματισμό και θέτουν το ζήτημα της επανεξέτασης των όρων και των προϋποθέσεων της θρησκευτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα», λέει στην «Κ» ο πρόεδρός του, Δημήτρης Μόσχος, καθηγητής στη Θεολογική Αθηνών, διαβάζοντας το καταστατικό του συνδέσμου.
«Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης δημιουργήθηκαν επιστημονικές ενώσεις που διαπνέονταν από πολιτικό λόγο, ο οποίος ενισχύθηκε με μια στροφή προς τον σοσιαλισμό, όπως διακηρύχθηκε επί ΠΑΣΟΚ», αναφέρει στην «Κ» ο Ηλίας Φραγκόπουλος. Εκπαιδευτικός με μακρά πείρα, έχει την ιδιαιτερότητα να έχει υπηρετήσει στη δημόσια εκπαίδευση και ως φιλόλογος και ως θεολόγος (με μετάταξη είναι δυνατό), ενώ υπήρξε πρώην πρόεδρος της ΠΕΘ. Οπως θυμάται ο κ. Φραγκόπουλος, «τα ιδρυτικά μέλη του “Καιρού” εμπνέονταν και από τη θεολογία της απελευθέρωσης, κίνημα που δημιουργήθηκε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και ήταν προσανατολισμένο σε ιδέες της Αριστεράς». Ανάλογο τοπίο στον χώρο των φιλολόγων, όπου η ΕΕΦ «είναι αποκλειστικά επιστημονικό σωματείο, ιδρυθέν το 1948 από τους αριστείς της ελληνικής φιλολογικής επιστήμης», όπως λέει στις πρώτες γραμμές της ιστοσελίδας της, ενώ η ΠΕΦ «είναι επιστημονική ένωση που ιδρύθηκε το 1982, έχει έδρα την Αθήνα και εκπροσωπείται με 49 συνδέσμους φιλολόγων σε διάφορους νομούς». Η ΠΕΦ έχει μέλη φιλολόγους μέσης εκπαίδευσης, ενώ η ΕΕΦ κυρίως πανεπιστημιακούς και «δεν αγκαλιάζει το φάσμα των ανθρωπιστικών σπουδών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση», όπως λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της ΠΕΦ, Αναστάσιος Στέφος.
«Τα δύο σωματεία δεν έχουν κόντρα αλλά ούτε και συχνή συνεργασία», επισημαίνει στην «Κ» έμπειρη φιλόλογος. Βέβαια, μία από τις «καλές τους στιγμές» είναι όταν φιλόλογος (με όχι πάντα τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή από τους συναδέλφους του) «έλυνε και έδενε» στο γραφείο του υπουργού, προς όφελος –για το συντεχνιακό όφελος, ο λόγος– του κλάδου.
Έντυπη
