Ο Παρθενών ανατινάχθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1687 όταν μια οβίδα του πυροβολικού των Ενετών τον χτύπησε με αποτέλεσμα να εκραγούν όσα πυρομαχικά είχε συγκεντρώσει στο εσωτερικό του η οθωμανική φρουρά της
Ακροπόλεως. Ο Παρθενών τότε λειτουργούσε ως μουσουλμανικό τέμενος και οι Οθωμανοί πίστευαν ότι το μάρμαρο είναι άτρωτο γι’ αυτό και αποθήκευσαν εκεί την πυριτιδαποθήκη τους. Τη μοιραία οβίδα δεν την έριξε ο Μοροζίνι ο οποίος είχε προωθήσει τότε το κύριο σώμα του στρατού του στη Βοιωτία, αφήνοντας την πολιορκία της Ακροπόλεως στα χέρια του Σουηδού στρατηγού των μισθοφόρων κόμη Καίνιγκσμαρκ. Ο Φραγκίσκος Μοροζίνι είχε δώσει σαφείς εντολές να καταληφθεί η Ακρόπολη χωρίς όμως να καταστραφεί το μνημείο. Ηθελε να διακοσμήσει τον θρίαμβό του στη Βενετία με τα αριστουργήματα της τέχνης που βρίσκονται εκεί. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στην οθωμανική Ανατολή τον δέκατο έβδομο αιώνα, η Δύση αναγνώριζε ήδη προ πολλού την αξία των αρχαιοτήτων και της τέχνης τους. Οσοι ενδιαφέρονται για περισσότερες πληροφορίες μπορούν να ανατρέξουν στο μνημειώδες έργο του Γρηγορόβιου «Η Ιστορία των Αθηνών». Φοβάμαι ότι είναι εξαντλημένο υπάρχουν όμως και οι βιβλιοθήκες.
Οπως όλα δείχνουν η ανατίναξη του Παρθενώνα που ξεδόντιασε το μνημείο οφείλεται σε ατύχημα ή σε λάθος υπολογισμούς του πυροβολικού. Πουθενά δεν αναφέρεται κάποια διαπραγμάτευση επισκόπου με τους Ενετούς με στόχο τη σωτηρία του μνημείου γιατί οι Ενετοί δεν είχαν σκοπό να το καταστρέψουν. Αν κάποιοι αδιαφόρησαν για την τύχη του ήσαν οι Οθωμανοί. Το σημερινό αντίστοιχο είναι όταν τοποθετούν εκτοξευτήρες ρουκετών δίπλα σε νοσοκομεία και μετά διαμαρτύρονται επειδή οι αντίπαλοι βομβαρδίζουν ασθενείς και τραυματίες.
Το όνομα του Γεώργιου Δουσμάνη το οποίο χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας κ. Ράμα στην αλβανική εκδοχή του το αναφέρει ένας άλλος ιστορικός της πόλεως των Αθηνών, ο Καμπούρογλου. Δεν λέει όμως πουθενά ότι υπήρξε επίσκοπος των Αθηνών. Τον παρουσιάζει ως προύχοντα της πατρίδας του της Γαστούνης στον οποίον οι Ενετοί αφού παρεχώρησαν εκτάσεις τον έχρισαν ιππότη διά χειρός του ιδίου του Μοροζίνι. Θα μου πείτε ο κ. Ράμα μας μάρανε; Εδώ ο πολύς κ. Κανταρέ στο έργο του για τον Αισχύλο αναφέρει εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ του αρχαίου τραγικού και των Αλβανών διότι και αυτοί κάνουν χοές κατά την ταφή. Ενα «τρέχα γύρευε» θα ήταν απολύτως ταιριαστό.
Ναι, η Αθήνα στην απελευθέρωση ήταν χωριό που το κατοικούσαν ως επί το πλείστον Αλβανοί. Οι οποίοι απέδειξαν εμπράκτως την αρχαιολατρία τους και την κατανόηση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, μετατρέποντας τα μάρμαρα σε ασβέστη και χρησιμοποιώντας τα για οικοδομικά υλικά. Και οι οποίοι με το πέρασμα του χρόνου έπαψαν να μιλούν αλβανικά και άρχισαν να μιλούν ελληνικά. Με δυο λόγια ελληνοποιήθηκαν. Ηταν ισχυρότερο το σπέρμα των Ελλήνων από το δικό τους; Οχι, αλλά ήταν ισχυρότερη η ελληνική γλώσσα και τους μαγνήτιζε, όπως τώρα τους μαγνητίζει η Ε.Ε., η προσπάθεια του τότε κρατιδίου να βρει τη θέση του στον Δυτικό Πολιτισμό.
Τα λοιπά είναι αστειότητες οι οποίες μόνον με συγκατάβαση μπορούν να αντιμετωπισθούν. Συγκατάβαση για την ανιστόρητη υπαρξιακή κακομοιριά των γειτόνων μας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
