Γιώργου Κράλογλου
Η ανησυχία ότι μετά το φιάσκο στα τηλεοπτικά η κυβέρνηση μπορεί, για αντιπερισπασμό, να καταφύγει σε ατμόσφαιρα “ταξικής πάλης” στα εργασιακάκυριαρχεί ήδη στην αγορά.
Τι βλέπουν και τι φοβούνται. Βλέπουν ότι η κυβέρνηση έχει μπερδέψει τις
προτεραιότητες στην οικονομία με τις δικές της ανάγκες για εξουσία. Και φοβούνται ότι αν χάσει τελικά το παιχνίδι των εντυπώσεων θα ξεσπάσει σε θέματα που θα τραυματίσουν ακόμη περισσότερο την οικονομία.
Οι επιχειρηματίες και οι Οργανώσεις τους, με απλή λογική και κοινό νου, θεωρούν ότι η ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου ήταν και άκαιρη και άνευ ουσίας σε μια περίοδο που κορυφαία ανάγκη είναι σαφείς κινήσεις για αναθέρμανση της οικονομίας και αντιμετώπιση της αυξανόμενης ανεργίας.
Αλώστε το όλο εγχείρημα είχε χαρακτηριστεί ως ατυχές από την αγορά στα μέσα του καλοκαιριού. Επισήμως μάλιστα ο ΣΕΒ στο οικονομικό του δελτίο της 15 Ιουλίου 2016 είχε προβλέψει καταδίκη του νόμου ως αντισυνταγματικού.
Αντίθετα όμως προς τις πραγματικές ανάγκες και τις προτεραιότητες που διαμορφώνονται (εκ των πραγμάτων) στην οικονομία η κυβέρνηση καταφεύγει στον δρόμο των πολιτικών αντιπαραθέσεων για το τηλεοπτικό τοπίο ενώ αφήνει και σε ρευστή κατάσταση το όλο θέμα του ανασχηματισμού.
Από την άλλη κυβερνητικοί παράγοντες που αναμιγνύονται στην διαπραγμάτευση για τα εργασιακά προκαλούν με ασάφειες και και πυροτεχνήματα εκρηκτική κατάσταση στο επιχειρηματικό περιβάλλον καθώς φροντίζουν να επικρατούν στοιχεία μιας δήθεν “ταξικής πάλης” εν όψει της εργασιακής μεταρρύθμισης που επιβάλλει το μνημόνιο.
Τι πιστεύει η αγορά ότι έπρεπε να γίνει και τι πηγαίνει λάθος με συνέπεια η κυβέρνηση να συνεχίσει να χάνει την ουσία.
Κατά τους επιχειρηματίες και τις κεντρικές και περιφερειακές Οργανώσεις τους μετά το 2016 είναι όντως ορατές συνθήκες, για εφαρμογή (υπό προϋποθέσεις σταθερότητας και σοβαρότητας) αγωγής ανάρρωσης της οικονομίας μέσα από προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων (150-200 δισ. εκτιμάται ότι έχει ανάγκη η οικονομία).
Η αγωγή αυτή (που έτσι και αλλιώς δεν έχει σχέση με τα περί ελατηρίων που ακούγονται από την κυβέρνηση) παρουσιάζει πολύμορφες δυσκολίες λόγω εμμονής στην υπερφορολόγηση (αντί στην μείωση κρατικών δαπανών), στην αύξηση του κόστους (ενεργειακού κυρίως) παραγωγής και του ανοικτού μετώπου στην μεταρρύθμιση των εργασιακών ως προαπαιτούμενα της δανειακής συμφωνίας.
Γεφύρωμα προς την κατεύθυνση ανάρρωσης είναι μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις μέσα από τις οποίες είναι εφικτή η αναθέρμανσης του κλίματος καθώς οι συμφωνίες θα περιέχουν και επενδυτικά προγράμματα.
Ιδιωτικοποιήσεις, βέβαια, που, με τα επενδυτικά τους σχέδια, θα προβληματίσουν, θα προκαλέσουν και θα προσκαλέσουν, στην συνέχεια, και ιδιώτες επενδυτές.
Αντίθετα όμως προς τις προτεραιότητες που διαμορφώνονται, εκτων πραγμάτων, στην οικονομία η κυβέρνηση καταφεύγει στον δρόμο των πολιτικών αντιπαραθέσεων για το τηλεοπτικό τοπίο ενώ αφήνει σε ρευστή κατάσταση το όλο θέμα του ανασχηματισμού.
Από την άλλη κυβερνητικοί παράγοντες που αναμιγνύονται στην διαπραγμάτευση για τα εργασιακά προκαλούν με ασάφειες και και πυροτεχνήματα εκρηκτικό περιβάλλον με στοιχεία δήθεν ταξικής πάλης εν όψει της εργασιακής μεταρρύθμισης.
Και μέσα στο αντιφατικό, θολό και απαράδεκτο αυτό κλίμα χάνεται όλη ουσία η οποία θα έκανε τα πράγματα απλούστερα και στις μεταρρυθμίσεις και στην βελτίωση του οικονομικού κλίματος.
Κατ αρχήν (λένε στις συζητήσεις τους οι επιχειρηματίες) ο ανασχηματισμός είναι άκαιρος και ανώφελος. Σε μια περίοδο που οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να ανεβάσουν τις πλέον υψηλές στροφές.
Γιατί το νέο υπουργικό συμβούλιο, με το πρόσχημα της ενημέρωσης, θα χάσει ακόμη περισσότερο χρόνο από αυτόν που χάθηκε με τις σκόπιμες κωλυσιεργίες των αντίθετων με τις ιδιωτικοποίησης υπουργών.
Οι πράγματι αναγκαίες και επιλεκτικές μετακινήσεις 2-3 υπουργών (για την ενεργοποίηση υποθέσεων που βάλτωσαν στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων) δεν ήταν ανάγκη να ενταχθούν σε έναν άνευ ουσίας ανασχηματισμό που μοναδικό σκοπό έχει την πρόκληση εντυπώσεων (παρατηρούν παράγοντες της αγοράς).
Στα εργασιακά τώρα. Το ανησυχητικό (κατά την αγορά) είναι πως η κυβέρνηση ενώ γνωρίζει τις ξεκάθαρες τοποθετήσεις των παραγωγικών τάξεων που δεν θέτουν θέματα ομαδικών απολύσεων και δεν αρνούνται τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για συμβάσεις (εκτός από την υποχρεωτική διαιτησία που εφαρμόζεται – μόνο στην Ελλάδα- με πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες) παρουσιάζεται και πάλι “εκστρατευτικά” για την δήθεν προστασία της δικαιοσύνης την οποία όμως μόνο η κυβέρνηση υπονομεύει με τις ατυχείς επιλογές της!!!
Και στο σημείο αυτό είναι που εστιάζονται οι φόβοι της αγοράς πως η κυβέρνηση για αντιπερισπασμό (μετά το φιάσκο της στα τηλεοπτικά) θα επιδιώξει να επαναφέρει την γνωστή δήθεν αριστερή επαναστατική ατμόσφαιρα (μονίμως χωρίς αντίκρυσμα) αλλά με σοβαρότατους κινδύνους για μεγαλύτερη απώλεια του χρόνου που έχει ανάγκη η οικονομία να συμμαζευτεί και να νοικοκυρευτεί.
Στα εργασιακά τώρα. Το ανησυχητικό (κατά την αγορά) είναι πως η κυβέρνηση ενώ γνωρίζει τις ξεκάθαρες τοποθετήσεις των παραγωγικών τάξεων που δεν θέτουν θέματα ομαδικών απολύσεων και δεν αρνούνται τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για συμβάσεις (εκτός από την υποχρεωτική διαιτησία που εφαρμόζεται – μόνο στην Ελλάδα- με πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες) παρουσιάζεται και πάλι “εκστρατευτικά” για την δήθεν προστασία της δικαιοσύνης την οποία όμως μόνο η κυβέρνηση υπονομεύει με τις ατυχείς επιλογές της!!!
Και στο σημείο αυτό είναι που εστιάζονται οι φόβοι της αγοράς πως η κυβέρνηση για αντιπερισπασμό (μετά το φιάσκο της στα τηλεοπτικά) θα επιδιώξει να επαναφέρει την γνωστή δήθεν αριστερή επαναστατική ατμόσφαιρα (μονίμως χωρίς αντίκρυσμα) αλλά με σοβαρότατους κινδύνους για μεγαλύτερη απώλεια του χρόνου που έχει ανάγκη η οικονομία να συμμαζευτεί και να νοικοκυρευτεί.
capitalgr
