Προτάσεις του γενικού εισαγγελέα του ΔΕΕ στην υπόθεση C-568/15 Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs Frankfurt am Main e.V. κατά comtech GmbH. Κατά τον γενικό εισαγγελέα Szpunar, το κόστος για την κλήση σε τηλεφωνικό αριθμό υπηρεσίας εξυπηρετήσεως μετά την πώληση
δεν πρέπει να υπερβαίνει το κόστος για μια τυπική τηλεφωνική κλήση. Η γερμανική εταιρία comtech εμπορεύεται ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές. Στον ιστότοπό της αναρτά τηλεφωνικό αριθμό υπηρεσίας εξυπηρετήσεως μετά την πώληση, με το πρόθεμα 0180, το οποίο χρησιμοποιείται στη Γερμανία για υπηρεσίες τηλεφωνικής εξυπηρέτησης με ενιαία εθνική χρέωση. Το κόστος κλήσεως προς αυτόν τον (μη γεωγραφικό)[1] ειδικό αριθμό υπερβαίνει το ποσό που θα κατέβαλλε ο πελάτης για κλήση σε τυπικό (γεωγραφικό) αριθμό σταθερής ή κινητής τηλεφωνίας με βάση τις συνήθεις τιμές συνδέσεως.
Μια γερμανική ένωση για την προώθηση των εμπορικών συμφερόντων ενώσεων και επιχειρήσεων (Zentrale zur Bekämpfung unlauteren Wettbewerbs [ένωση για την πάταξη του αθέμιτου ανταγωνισμού] Frankfurt am Main) ζήτησε από το Landgericht Stuttgart (πρωτοδικείο της Στουτγκάρδης, Γερμανία) να υποχρεώσει την comtech να παύσει την εν λόγω εμπορική πρακτική, την οποία θεωρεί αθέμιτη. Το Landgericht υπέβαλε στο Δικαστήριο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως, προκειμένου να διευκρινιστεί αν η εφαρμογή της χρεώσεως αυτής αντιβαίνει προς την οδηγία σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών[2] .
Με τις προτάσεις που ανέπτυξε σήμερα, ο γενικός εισαγγελέας Maciej Szpunar προτείνει στο Δικαστήριο να δώσει θετική απάντηση στο ερώτημα αυτό. Ο Maciej Szpunar υπενθυμίζει ότι τα κράτη μέλη οφείλουν, κατά την οδηγία, να μεριμνήσουν ώστε όταν ο έμπορος χρησιμοποιεί τηλεφωνική γραμμή για τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του σχετικά με τις συναπτόμενες συμβάσεις, ο καταναλωτής να μην υποχρεούται να πληρώσει παραπάνω από «τη βασική τιμή χρέωσης».
Κατά τον γενικό εισαγγελέα, αυτό σημαίνει ότι το κόστος με το οποίο βαρύνεται ο καταναλωτής δεν πρέπει να υπερβαίνει τις συνήθεις τιμές της αγοράς για τις τυπικές τηλεφωνικές κλήσεις. Επομένως το κόστος με το οποίο βαρύνεται ο καταναλωτής δεν μπορεί να είναι υψηλότερο από τη συνήθη τιμή με την οποία θα βαρυνόταν για την κλήση σε έναν τυπικό (γεωγραφικό) αριθμό σταθερής ή κινητής τηλεφωνίας. Πράγματι, τίμημα ανώτερο από αυτό που καταβάλλεται για την κλήση σε συνήθη τηλεφωνική γραμμή θα μπορούσε, λόγω του πρόσθετου κόστους που αυτό συνεπάγεται, να αποτρέπει τον καταναλωτή από το να επικοινωνεί με τον έμπορο για ζητήματα σχετικά, επί παραδείγματι, με την ημερομηνία παραδόσεως, την τιμολόγηση ή την εγγύηση.
Κατά τον γενικό εισαγγελέα, από την οδηγία προκύπτει ότι η υπηρεσία τηλεφωνικής εξυπηρετήσεως θεωρείται κατ’ αμάχητο τεκμήριο ότι καλύπτεται από το τίμημα που ήδη κατέβαλε ο καταναλωτής, οπότε η χρήση υπερτιμολογημένου αριθμού θα ισοδυναμούσε με εξαναγκασμό του καταναλωτή να επιβαρυνθεί με πρόσθετο κόστος για την ίδια υπηρεσία. Ο γενικός εισαγγελέας προσθέτει ότι το ζήτημα αν ο έμπορος εισπράττει ή όχι ποσοστό του αντιτίμου που καταβάλλει ο καταναλωτής για την κλήση ουδεμία επιρροή ασκεί στην απάντηση την οποία προτείνει. (curia.europa.eu)
