• Τα μερίσματα που διανέμονται στο τρέχον έτος 2016 εξακολουθούν να υπόκεινται σε παρακράτηση με συντελεστή 10%. Στα προμερίσματα που
διανέμονται από Α.Ε. ή στις προσωρινές απολήψεις έναντι κερδών σε ΕΠΕ ή ΙΚΕ που πραγματοποιούνται μέσα στο φορολογικό έτος 2016, αλλά η απόφαση διανομής τους τελεί υπό την έγκριση της τακτικής γενικής συνέλευσης των μετόχων ή εταίρων, αντίστοιχα, που θα πραγματοποιηθεί εντός του φορολογικού έτους 2017, παρακρατείται φόρος με συντελεστή 15%.
• Τα ενδοομιλικά μερίσματα, που εισπράττει από 1.1.2016 και μετά, νομικό πρόσωπο φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, απαλλάσσονται από τον φόρο εισοδήματος μόνο εάν τα κέρδη δεν έχουν εκπέσει φορολογικά στο επίπεδο της θυγατρικής εταιρείας κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης που τα διανέμει. Σε περίπτωση που τα διανεμόμενα κέρδη έχουν εκπέσει φορολογικά στο επίπεδο της θυγατρικής (π.χ. έχουν εκπέσει ως τόκοι υβριδικού ενδοομιλικού δανείου), θα φορολογούνται στο επίπεδο της ελληνικής μητρικής, ανεξαρτήτως πλήρωσης των τυπικών προϋποθέσεων εξαίρεσης του άρθρου 48 παρ.1 του ΚΦΕ. Πρόκειται για στοχευμένη διάταξη κατά της φοροαποφυγής, προκειμένου να αποφεύγεται η διπλή μη φορολόγηση των εν λόγω μερισμάτων, σε περιπτώσεις υβριδικών δανείων, όπου οι τόκοι εξέπιπταν φορολογικά στο επίπεδο της θυγατρικής και κατόπιν δεν φορολογούνταν στο επίπεδο της μητρικής εταιρείας στην Ελλάδα (ως απαλλασσόμενα μερίσματα).
• Σε περίπτωση μείωσης μετοχικού/εταιρικού κεφαλαίου με συμψηφισμό λογιστικών ζημιών, οι υπόψη ζημίες κατά το μέρος που αναγνωρίζονται φορολογικά εξακολουθούν για φορολογικούς σκοπούς να μεταφέρονται προς συμψηφισμό με τα κέρδη των επόμενων φορολογικών ετών (ΣτΕ 3733/2008 , 2614/2008 και 2523/1991), σε αντίθεση με τις προηγούμενες διατάξεις του Ν.2238/94. Τα παραπάνω ισχύουν και για μεταφερόμενες φορολογικές ζημίες που έχουν προκύψει πριν από την 1.1.2014 και η μείωση του κεφαλαίου λαμβάνει χώρα από την 1.1.2014 και μετά.
• Για τη μεταφορά της ζημίας στα επόμενα φορολογικά έτη δεν απαιτείται, πλέον, να έχει αναγραφεί στη δήλωση φορολογίας εισοδήματος μέχρι το τέλος του οικείου φορολογικού έτους κατά το οποίο προέκυψε, αλλά αυτή μπορεί να δηλωθεί οποτεδήποτε, μέσα στην πενταετία, με την υποβολή εκπρόθεσμης αρχικής ή τροποποιητικής δήλωσης. Στην περίπτωση αυτή η πενταετία ξεκινά από το επόμενο φορολογικό έτος από αυτό εντός του οποίου προέκυψε η ζημία και όχι από το επόμενο φορολογικό έτος εντός του οποίου υπεβλήθη η δήλωση φορολογίας εισοδήματος (αρχική ή τροποποιητική).
• Μόνο το ύψος της προκαταβολής του μισθού αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο για να θεωρηθεί ότι αποτελεί παροχή σε είδος, και όχι ο χρόνος αποπληρωμής της προκαταβολής. Συνεπώς, εφόσον η προκαταβολή μισθών προς τον εργαζόμενο μέσα στο εκάστοτε έτος δεν υπερβαίνει τους τρεις μισθούς δεν συνιστά παροχή σε είδος προς τον εργαζόμενο, ανεξάρτητα του χρόνου αποπληρωμής – συμψηφισμού της προκαταβολής αυτής.
• Από 1.1.2017 οι αυτοαπασχολούμενοι που παράλληλα παρέχουν και εξαρτημένη εργασία υποχρεούνται στην καταβολή ασφαλιστικών εισφορών τόσο για τον μισθό που λαμβάνουν, όσο και για το εισόδημα από την αυτοαπασχόληση. Για το εισόδημα από αυτοαπασχόληση δεν υπάρχει υποχρέωση καταβολής ελάχιστης μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς. Είναι απορίας άξιον και πρέπει να διευκρινιστεί εάν η ανώτατη βάση ασφαλιστέου εισοδήματος των 5.860 ευρώ μηνιαίως θα εφαρμόζεται ξεχωριστά για κάθε κατηγορία εισοδήματος ή συνολικά στο άθροισμα των εισοδημάτων που απορρέουν από διαφορετικές πηγές.
• Συνταξιούχοι που αναλαμβάνουν εργασία ή αρχίζουν να αυτοαπασχολούνται μετά τις 12.5.2016 θα έχουν τις παρακάτω συνέπειες: α) μείωση κατά 60% στις μεικτές (κύριες και επικουρικές) συντάξεις, ανεξαρτήτως ηλικίας του συνταξιούχου και ποσού μεικτής σύνταξης και β) θα οφείλονται ασφαλιστικές εισφορές για όλο το χρονικό διάστημα της παράλληλης εργασίας των παραπάνω προσώπων. Η σύνταξη επανέρχεται σε περίπτωση διακοπής της σχέσης εργασίας ή του ελευθέριου επαγγέλματος. Φαίνεται, πάντως, πως για συνταξιούχους που αυτοαπασχολούνται πριν από την παραπάνω ημερομηνία (12.5.2016) θα εξακολουθεί να ισχύει το προηγούμενο ευνοϊκότερο ασφαλιστικό καθεστώς.
• Το έγκλημα της φοροδιαφυγής από τη μη απόδοση ΦΠΑ δεν συντελείται σε περίπτωση εξωλογιστικού προσδιορισμού του οφειλόμενου φόρου. Ο ΦΠΑ, ως φόρος που προκύπτει από τις πραγματικές πωλήσεις του επιτηδευματία, δεν μπορεί να υπολογίζεται εξωλογιστικά. Μόνο εφόσον προηγηθεί πραγματικός φορολογικός έλεγχος του φορολογουμένου από την αρμόδια αρχή και διαπιστωθεί η ύπαρξη πωλήσεων και, παρά ταύτα, η μη απόδοση του αντιστοίχου ΦΠΑ, είναι δυνατή η στοιχειοθέτηση του συγκεκριμένου ποινικού αδικήματος.
• Μείωση στους συντελεστές φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, ώστε η ανώτατη φορολογική επιβάρυνση να ανέρχεται σε 33% είχε προτείνει ο νεοεκλεγείς στην προεδρία των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Σύμφωνα με το ισχύον καθεστώς, οι φορολογικοί συντελεστές κυμαίνονται από 10 έως 39,6%. Ωστόσο, φορολογούμενοι με εισοδήματα άνω των $200.000 (ή $250.000 για συζύγους) υπόκεινται σε επιπρόσθετο φόρο ύψους 3,8%, με αποτέλεσμα ο πραγματικός συντελεστής να φτάνει τελικά το 43,4%. Ο επιπρόσθετος συντελεστής επιβάλλεται επί του συνόλου των εισοδημάτων, με εξαίρεση το εισόδημα από εμπορική ή επιχειρηματική δραστηριότητα.
• Μεταξύ των αλλαγών που εξήγγειλε ο Ντόναλντ Τραμπ σε προεκλογικό στάδιο περιλαμβάνεται και η καθιέρωση ενιαίου συντελεστή εταιρικού φόρου εισοδήματος ύψους 15%. Πρόκειται για αξιοσημείωτη μείωση εάν λάβουμε υπόψη ότι, υπό το ισχύον καθεστώς, ο εταιρικός συντελεστής φόρου μπορεί να ανέλθει σε ποσοστό έως 35%. Στο πλαίσιο της παραπάνω μείωσης αναμένεται να περιοριστούν σημαντικά επιχειρηματικές εκπτώσεις και φορολογικά προνόμια που έχουν σήμερα στη διάθεσή τους οι εταιρείες στις ΗΠΑ.
Πηγή: Grant Thornton
