Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου, από τον Δήμο Ρόδου, η ένδικη διαφορά του με την «Grand Hotel Summer Palace Α.Ε.» και την «Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε.» για την καταβολή αποζημίωσης ύψους 3.071.394,02 ευρώ, που αφορά την αξία απαλλοτριωθείσας δημόσιας και κοινόχρηστης έκτασης στο ξενοδοχείο «Grand Hotel».
Με την υπ΄αριθμ. 28/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ρόδου ακυρώθηκε συγκεκριμένα η υπ΄αριθμ. 312/2012 διαταγή πληρωμής που εξέδωσε ο Δήμος Ρόδου σε βάρος των ανωτέρω ανωνύμων εταιρειών για την καταβολή της ως άνω αποζημίωσης από απαλλοτρίωση.
Η διαταγή πληρωμής εκδόθηκε με βάση την υπ’ αριθμ. 1/2012 απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου με την οποία καθορίστηκε οριστική τιμή μονάδος για το έδαφος και τα κτίσματα ιδιοκτησίας του Δήμου Ρόδου, που απαλλοτριώθηκαν υπέρ των εταιρειών «Grand Hotel Summer Palace Α.Ε.» και «Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Α.Ε.» με την υπ’ αριθμ. 30/1998 πράξη προσκύρωσης και αναλογισμού της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχίας Δωδεκανήσου.
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου έκρινε μεταξύ άλλων ότι από την εκτίμηση των διατάξεων της τελεσίδικης απόφασης του Εφετείου Δωδεκανήσου προκύπτει ότι κύριος του ακινήτου στο οποίο προσκυρώθηκαν τα απαλλοτριωθέντα εδαφικά τμήματα του Δήμου είναι μόνο η πρώτη εταιρεία και όχι η Εθνική Τράπεζα, ανεξαρτήτως αν αυτή είναι κύρια μέτοχός της και διορίζει τα μέλη του διοικητικού της συμβουλίου, αφού παραμένει αυτοτελές νομικό πρόσωπο.
Ο Δήμος Ρόδου, με την έφεσή του, που προσδιόρισε προχθές, διατείνεται ότι υφίσταται έλλειψη παθητικής νομιμοποίησης και ότι αβασίμως κρίθηκε ότι εκχωρήθηκε ρητή αναδοχή του χρέους εκ μέρους της τράπεζας, υποστηρίζοντας περαιτέρω ότι δεν υπήρχε αυτοτελής διαχείριση από την «Grand Hotel Summer Palace Α.Ε.».
H ένδικη διαφορά είχε ξεκινήσει το Νοέμβριο του 2003 και έφτασε το έτος 2010 και ενώπιον του Αρείου Πάγου, που αναίρεσε μερικώς την απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου, που δικαίωσε μερικώς τον πρώην Δήμο Ροδίων.
Το Εφετείο Δωδεκανήσου και με νέα απόφασή του δικαίωσε τον πρώην Δήμο Ροδίων, που ενεπλάκη σε έναν πολυετή δικαστικό αγώνα για να οριστεί τιμή αποζημίωσης για δεκάδες τετραγωνικά μέτρα γης που ενσωματώθηκαν στην ιδιοκτησία του ομώνυμου ξενοδοχειακού συγκροτήματος της Ρόδου, προτού αυτό περιέλθει στην ιδιοκτησία του Ομίλου Μήτση.
Με τις υπ’ αριθμ. A 13241/3601/24-5-1961 (ΦEK Δ/59) και A 21767/20-8-1962 ΦEK Δ/110 αποφάσεις των υπουργών Προεδρίας της Kυβέρνησης και Οικονομικών απαλλοτριώθηκαν αναγκαστικά, υπέρ και δαπάναις της εταιρείας με την επωνυμία “Grand Hotel Summer Palace AE” διάφορα ακίνητα που αποτελούσαν τμήματα των κτηματολογικών μερίδων υπ’ αριθμ. ΙΙ-153 και ΙΙ-558 προς ανέγερση ξενοδοχειακής μονάδας.
Μεταξύ των απαλλοτριωθεισών αυτών εκτάσεων υπήρχε ανώνυμη δημοτική οδός μήκους 170 μ. και πλάτους 8 μ. περίπου, επί της οποίας είχαν πρόσωπο οι πιο πάνω εκτάσεις.
Η καταργηθείσα δημοτική οδός αποτελούσε προέκταση της οδού Γ. Λέοντος, ειδικώς μεταξύ των σημερινών οδών Mανδηλαρά και Γ. Παπανικολάου, στο οικοδομικό τετράγωνο 12 της πόλεως Pόδου. Aνήκε στον Δήμο Pοδίων τόσο λόγω της ιδιότητάς της αυτής, του καταργημένου από το Σχέδιο Πόλεως κοινόχρηστου χώρου, όσο και γιατί προτού καταστεί δημοτική οδός αποτελούσε ιδιωτική περιουσία του Δήμου Pοδίων.
Με την πράξη προσκυρώσεως και αναλογισμού αποζημιώσεως απαλλοτριώσεως, λόγω ρυμοτομίας, προβλέπεται ότι το έδαφος αυτό, συνολικής εκτάσεως 1257 τ.μ., προσκυρώνεται σε όμορες κτηματολογικές μερίδες που ανήκουν κατά κυριότητα στην «Grand Hotel Summer Palace AE».
Προβλέπεται επίσης ότι η «Grand Hotel Summer Palace AE» και η Εθνική Τράπεζα είναι υπόχρεες να αποζημιώσουν τον Δήμο για το έδαφος αυτό.
Ο Δήμος Pοδίων διεκδίκησε να προσδιορισθεί δικαστικώς η οριστική τιμή μονάδος αποζημιώσεως τόσο για το έδαφος του ακινήτου που προσκυρώνεται στην ιδιοκτησία της «Grand Hotel Summer Palace AE» όσο και για τα κτίσματα που υπάρχουν επάνω από αυτό, έτσι ώστε η αποζημίωσή του να είναι πλήρης, αφού η κυριότητά του εκτός από το έδαφος περιλαμβάνει και τα κτίσματα τα οποία έχουν οικοδομηθεί επάνω στο έδαφος αυτό.
Tα κτίσματα αυτά αποτελούν τμήματα του ξενοδοχείου, «Grand Hotel».
Ολα τα κτίσματα είναι ιδιαιτέρως πολυτελούς κατασκευής και αποτελούν τμήματα του ομωνύμου ξενοδοχείου «Grand Hotel» που είναι από τα καλύτερα της πόλεως.
Κατασκευάσθηκαν, όπως έγινε δεκτό από την απόφαση με αριθμό 138/1981 του Eφετείου Δωδεκανήσου (με την οποία έγινε δεκτή διεκδικητική αγωγή του Δήμου Pοδίων για την κυριότητα του καταργημένου δημοτικού δρόμου), τμηματικώς από το έτος 1966 και έπειτα, για δε την κατασκευή τους εκδόθηκαν δύο νομιμοφανείς άδειες οικοδομής οι με αριθμούς 106/9.2.1966 και 500/22.12.1967 της Πολεοδομίας της Nομαρχίας Δωδεκανήσου τις οποίες είχε λάβει η «Grand Hotel Summer Palace AE», αφού τα εμφάνισε παραπειστικώς προς την Διοίκηση (Πολεοδομία) ως τμήματα του παρακειμένου εδάφους του οποίου είχε αποκτήσει την κυριότητα γιατί είχε απαλλοτριωθεί αναγκαστικώς υπέρ αυτής.
Το Εφετείο Δωδεκανήσου με την απόφασή του καθόρισε την οριστική τιμή αποζημίωσης για τα προσκυρούμενα εδαφικά τμήματα των κτηματολογικών μερίδων ΙΙ-153 και ΙΙ-558 οικοδομών Ρόδου στο ΟΤ 12 του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλης της Ρόδου στο ποσό των 1400 ευρώ ανά τ.μ. και για τα κτίσματα που υπάρχουν στην ανωτέρω προσκυρούμενη έκταση στο ποσό των 800 ευρώ ανά τ.μ.
Στο μεταξύ ο Άρειος Πάγος με την υπ’ αριθμ. 1851/2013 νεότερη απόφασή του αναίρεσε και την τελευταία απόφαση του Εφετείου Δωδεκανήσου (1/2012).
Το δικαστήριο έκρινε συγκεκριμένα ότι η άσκηση του δικαιώματος του δήμου για καθορισμό ξεχωριστής αποζημίωσης για τα κτίσματα που ανέγειραν η δικαιοπάροχος της εταιρείας αλλά και η ίδια στις προσκυρούμενες στην ιδιοκτησία τους εδαφικές εκτάσεις αυτού απαγορεύεται, καθόσον, υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο οικονομικός σκοπός του δικαιώματος της κυριότητας επί του ακινήτου.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
