Την ώρα που αμερικανικές επιχειρήσεις, όπως η Cheniere, θέλουν να πλημμυρίσουν την ευρωπαϊκή αγορά με εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αέριου (LNG), η Τουρκία ετοιμάζεται με ταχύτατους ρυθμούς να τις… υποδεχθεί. Κι έτσι, να καταστεί αυτή και όχι η Ελλάδα, πύλη εισόδου του αμερικανικού
φυσικού αερίου στην περιοχή, διευκολύνοντας την στρατηγική Ευρώπης – Ουάσιγκτον για ενεργειακή ασφάλεια και διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τουρκικά συμφέροντα ναύλωσαν πριν από λίγες ημέρες δεξαμενόπλοιο επαναεριοποίησης LNG (FSRU), με το οποίο ενισχύει τη δυναμικότητα του τερματικού σταθμού εισαγωγής φυσικού αερίου στο λιμάνι της Σμύρνης. Παράλληλα, η Αγκυρα, προωθεί με ταχύτατους ρυθμούς ανάλογα σχέδια σε Μαρμαρά και Αλεξανδρέττα. Την ίδια ώρα η Ελλάδα διαθέτει μόνον τη Ρεβυθούσα και σχέδια για τη δημιουργία ενός ακόμη τερματικού σταθμού επαναεριοποίησης στην Αλεξανδρούπολη.
Η όλη διαδικασία στην Τουρκία, αλλά και διεθνώς, αποκτά επιταχυνόμενους ρυθμούς μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, καθώς ο ίδιος και οι σύμβουλοί του έχουν διακηρύξει ως στόχο την ανάπτυξη των εξαγωγών υδρογονανθράκων και τη διευκόλυνση της αδειοδότησης τερματικών σταθμών υγροποίησης φυσικού αέριου (LNG).
Περισσότερες από 15 τέτοιες υποδομές εξαγωγής LNG έχουν εγκριθεί στις ΗΠΑ. Κάποιες λειτουργούν ήδη, άλλες κατασκευάζονται και άλλες πρόκειται να κατασκευαστούν. Από αυτές που έχουν ξεκινήσει ήδη τις εξαγωγές είναι και η μονάδα της Cheniere Energy στην Λουιζιάνα (Sabine Pass), που έχει μέχρι στιγμής, μέσα στο 2016 στείλει με δεξαμενόπλοια φορτία LNG σε 11 διαφορετικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Πορτογαλίας. Να σημειωθεί πως η Cheniere έχει ενδιαφερθεί για το ελληνικό project της Αλεξανδρούπολης.
Οι αγορές
Πολωνία, Βουλγαρία αλλά και Γερμανία είναι μεταξύ των αγορών που αναζητούν σταθερή εισροή αμερικανικού φυσικού αερίου προκειμένου να απεξαρτηθούν από τη Ρωσία. Η Deutsche Bank εκτιμά πως οι ΗΠΑ μπορεί να καταστούν ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ευρώπης εντός της επόμενης δεκαετίας. Η παγκόσμια αγορά LNG άγγιξε το τελευταίο έτος κύκλο εργασιών της τάξης των 120 δισ. δολαρίων, καθιστώντας το έτσι το δεύτερο πιο εμπορεύσιμο commodity παγκοσμίως, μετά το πετρέλαιο. Την ίδια ώρα, η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας (IEA) εκτίμησε πριν από λίγες ημέρες πως η διά θαλάσσης διακίνηση LNG θα ξεπεράσει σε όγκους τις ποσότητες φυσικού αέριου που μεταφέρονται με αγωγούς τα επόμενα χρόνια και θα αγγίξει το 50% των μεταφορών μακρινών αποστάσεων το 2040.
Η Ελλάδα μέσω του υπό κατασκευή αγωγού TAP και του συζητούμενου διασυνδετηρίου αγωγού με την Βουλγαρία (IBG) επιθυμεί να καταστεί ενεργειακός κόμβος ολόκληρης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου. Ομως οι υποδομές που διαθέτει για την εισαγωγή LNG στα υπερεθνικά δίκτυα δεν επαρκούν. Αντιθέτως η Αγκυρα οικοδομεί ταχύτατα τις απαραίτητες υποδομές ώστε να μπορεί να δέχεται αυτή το εισερχόμενο στα ευρωτουρκικά δίκτυα αγωγών φυσικό αέριο.
Το LNG φθάνει στη Μεσόγειο με δεξαμενόπλοια, ένας εκ των ακριβότερων τύπων ποντοπόρου πλοίου με κόστος ναυπήγησης της τάξης των 200 εκατ. δολαρίων. Τα δεξαμενόπλοια αυτά μπορούν να ξεφορτώσουν τα φορτία τους είτε σε επίγειες μονάδες που επαναεριοποιούν το LNG, όπως η Ρεβυθούσα, είτε σε πλωτές.
Πλωτοί σταθμοί
Η τεχνολογία έχει τα τελευταία λίγα έτη επιτρέψει τη μετατροπή των παλαιότερων τέτοιων πλοίων σε πλωτούς σταθμούς (floating storage and regasification unit – FSRU) που μπορούν να διεκπεραιώσουν το ίδιο έργο, ενώ έχουν μικρότερο κόστος και είναι λειτουργικοί σε συντομότερο χρόνο από τις επίγειες εγκαταστάσεις. Είναι αυτή την επιλογή που «τρέχει» τώρα η Αγκυρα.
Δεξαμενόπλοια και εγκαταστάσεις
Η τουρκική ενεργειακή EgeGaz εντός των αμέσως επομένων ημερών παραλαμβάνει το δεξαμενόπλοιο «GDF Suez Neptune» που έχει μετατραπεί σε FSRU, από τις ιδιοκτήτριες του Hoegh LNG, Mitsui και Tokyo LNG Tanker. Το ναύλωσε, το μετονόμασε σε «Neptune» και θα το εγκαταστήσει κοντά στον υπάρχοντα τερματικό σταθμό υποδοχής LNG στο λιμάνι Αλίαγα, περίπου 60 χλμ. βορειοδυτικά της Σμύρνης. Η τουρκική κρατική ενεργειακή Botas έχει ήδη δεσμεύσει ποσότητες, αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες. Ομως δεν στάματα εδώ η δίψα της Τουρκίας για LNG. Η χώρα, που εισήγαγε το πρώτο αμερικανικό φορτίο LNG νωρίτερα φέτος, διαθέτει ήδη δύο επίγειους σταθμούς, τον προαναφερθέντα στη Σμύρνη και άλλον έναν στον Κόλπο του Μαρμαρά, τη μονάδα στο Ερεγλιζί της Botas. Τώρα, εκτός από τη νέα πλωτή μονάδα στη Σμύρνη, ετοιμάζει άλλα δύο τέτοια projects προς εγκατάσταση στην Καλλίπολη και στην Αλεξανδρέττα. Ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας Berat Albayrak ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες στο κοινοβούλιο ότι αμφότερα θα είναι λειτουργικά εντός διετίας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Έντυπη
