Έζησε και βιώνει ακόμα μια πρωτόγνωρη περιπέτεια. Πατέρας έξι παιδιών κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε ως ιδιοκτήτης καλλιέργειας ινδικής κάνναβης, για να αποδειχθεί μετά από εννέα χρόνια δικαστικών περιπετειών
και δύο ετών εγκλεισμού του σε σωφρονιστικό κατάστημα της Κρήτης, ότι είναι αθώος.
και δύο ετών εγκλεισμού του σε σωφρονιστικό κατάστημα της Κρήτης, ότι είναι αθώος.
Δικαστική πλάνη ή μια απόφαση η οποία πάρθηκε ελλείψει στοιχείων και ψευδομαρτυριών. Όπως και να έχει ο Χαραλάμπος Μακρυλάκης, βίωσε έναν πρωτόγνωρο εφιάλτη ο οποίος τον οδήγησε στην οικονομική καταστροφή και στην κοινωνική απαξίωση. Μάλιστα αν και ο ίδιος τελικά αθωώθηκε οι πραγματικοί ένοχοι όπως καταγγέλλει δεν λογοδότησαν ποτέ απέναντι στη δικαιοσύνη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στις τέσσερις Αυγούστου του 2004 στην περιοχή Άνω Βαλσαμόνερο του νομού Χανίων της Κρήτης ανακαλύφθηκε μια μεγάλη χασισοφυτεία. Εφόσον τα δενδρύλια καταστράφηκαν ο ιδιοκτήτης της έκτασης ζήτησε από τον κτηνοτρόφο Χαράλαμπο Μακρυλάκη να χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη έκταση για χώρο τροφής των προβάτων του, όπως κι έγινε. Περίπου, δυο χρόνια αργότερα ορίστηκε η πρώτη δίκη προκειμένου να τιμωρηθούν οι δράστες. Κατηγορούμενος ήταν και ο πατέρας των έξι παιδιών. Η δίκη αναβλήθηκε πολλές φορές και συγκεκριμένα στις 15-12-2006, 21-9-2007, 22-10-2007,13-6-2008,13-2-2009,04-12-2009,14-5-2010, 21-1-2011 και στις 21-10-2011, με τον κτηνοτρόφο να παραμένει υπόδικος για επτά ολόκληρα χρόνια.
Τελικά πραγματοποιήθηκε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων των Χανιών την 1η Νοεμβρίου του 2011. Όλοι οι μάρτυρες κατέθεσαν ότι ο Χαράλαμπος Μακρυλάκης νοίκιασε την επίμαχη έκταση, σε μεταγενέστερο χρόνο από αυτόν που οι αστυνομικοί αποκάλυψαν την παράνομη καλλιέργεια, ενώ ταυτόχρονα τόνισαν κατά τη διάρκεια της πρώτης ακροαματικής διαδικασίας ότι δεν είδαν ποτέ τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο να κινείται στην περιοχή και να δραστηριοποιείται στο κτήμα.
Ωστόσο ο πέλεκυς της δικαιοσύνης ήταν βαρύς για τον πατέρα των έξι ανήλικων παιδιών. Τιμωρήθηκε με ποινή κάθειρξης 18 ετών, επιβολή προστίμου της τάξεως των 300.000 ευρώ και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για πέντε χρόνια.. “Ούτε που είχε περάσει από το μυαλό μου ότι θα γινόταν αυτό. Ήμουν αθώος. Όταν ανακοινώθηκε η απόφαση του πρώτου δικαστηρίου, δεν κατάλαβα τίποτα. Ήταν κεραυνός. Βρέθηκα με τις χειροπέδες και στην κλούβα για την φυλακή. Μας διέλυσαν. Η γυναίκα μου υπέστη σοκ. Άφησα πίσω έξι παιδιά, το μεγαλύτερο δέκα ετών και το μικρότερο τριών. Αν ζούσαμε σε κάποια μεγαλούπολη, θα είχαν πεθάνει. Την οικογένεια μου την βοήθησε όλη η τοπική κοινωνία και η εκκλησία γιατί γνώριζαν ποιος είμαι και τί πραγματικά είχε συμβεί”, αναφέρει ο Χαράλαμπος Μακρυλάκης.
Ο Χανιώτης κτηνοτρόφος όμως έκανε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης κι έτσι προς τα τέλη του 2013 βρέθηκε και πάλι ενώπιον των δικαστών. Το Οκτώβριο του 2013 αθωώθηκε, καθώς στο δικαστήριο προσκόμισε έγγραφα που αποδείκνυαν ότι οι μάρτυρες κατηγορίας κατά της πρώτης δίκης είχαν καταδικαστεί στο παρελθόν ως χασισσοκαλλιεργητές τις ίδιας φυτείας.
Ταυτόχρονα ο Χαράλαμπος Μακρυλάκης έκανε αίτηση αποζημίωσης, ενώ ο εισαγγελέας από την πλευρά του ζήτησε την αναίρεση της στον Άρειο Πάγο.
Το Ανώτατο δικαστήριο δικαίωσε τον κτηνοτρόφο, με αποτέλεσμα ο αθώος πλέον πατέρας των έξι παιδιών να προχωρήσει σε δεύτερη αίτηση αποζημίωσης. Το εφετείο Χανίων όμως έκρινε την μεν πρώτη αίτηση ως πρόωρη και τη δεύτερη ως εκπρόθεσμη. ”Το παιχνίδι των ημερομηνιών εις βάρος μου με οδήγησε να κάνω αναίρεση και στις δύο αποφάσεις και να προσφύγω στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.Οικονομικά καταστράφηκα και ξεκινάω από το μηδέν. Οικογενειακά διαλύθηκα και δεν μπορώ να δω πλέον τα παιδιά μου. Κοινωνικά θα έχω πάντα το στίγμα του φυλακισμένου.Ψυχολογικά νιώθω νεκρός Δεν μπορώ να το δεχτώ και να μην έχει απολογηθεί κανείς, ούτε καν να έχουν στρέψει την έρευνα στους πραγματικούς δράστες. Άρα δεν τους ενδιαφέρει η τιμωρία των πραγματικών αλλά μόνο τα εξιλαστήρια θύματα; Σε αυτή δικαιοσύνη πως μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη;
Και αν εγώ και κάποιοι άλλοι από καθαρή σύμπτωση βρήκαν τα ακράδαντα στοιχεία για να αποδείξουν την αθωότητά τους τότε πόσοι άλλοι άδικα έμειναν δικασμένοι χωρίς να μπορέσουν ποτέ να βρουν το δίκιο τους σε μια δικαιοσύνη η οποία θα έπρεπε να αποδείξει την ενοχή και όχι αυτοί την αθωότητά τους; Αυτά τα εγκλήματα δεν τιμωρούνται;”, λέει ο Χαράλαμπος Μακρυλάκης.