Η προσφυγή της Κομισιόν στο ευρωδικαστήριο με την οποία διαπιστώνεται η αδράνεια του ελληνικού κράτους να εκτελέσει τις αποφάσεις γύρω από τη βιομηχανία νικελίου Λάρκο, ήρθε να υπενθυμίσει το επείγον πρόβλημα μιας από
τις μεγαλύτερες μεταλλουργικές και εξορυκτικές βιομηχανίας της χώρας.
Ένα πρόβλημα που επιμελώς επιχειρήθηκε τους τελευταίους μήνες να “κρυφτεί κάτω από το χαλί”, χωρίς όμως να “ξεχαστεί” από τις Βρυξέλλες, που επαναφέρουν το θέμα υπενθυμίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει μια νέα πρωτοβουλία, καθώς σε διαφορετική περίπτωση η λύση θα δοθεί μέσω ευρωδικαστηρίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Υπενθυμίζεται ότι το Μάρτιο του 2014, η ΕΕ αποφάσισε ότι τα συνολικά 136 εκατ. ευρώ που δόθηκαν με μορφή κρατικών ενισχύσεων από το 2009 έως το 2011 συνιστούν παράβαση των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων και θα πρέπει να επιστραφούν εντόκως. Έκτοτε ξεκίνησαν διαβουλεύσεις με τις Βρυξέλλες στο πλαίσιο της πρόθεσης της τότε κυβέρνησης να προχωρήσει την πώληση της εταιρείας, ωστόσο η κυβερνητική αλλαγή τον Ιανουάριο του 2015 άλλαξε τα δεδομένα. Σημειώνεται επίσης ότι και η Λάρκο έχει προσφύγει στο ευρωδικαστήριο ζητώντας την ακύρωση των σχετικών καταδικαστικών αποφάσεων.
Παραμένει το πρόβλημα
Την ίδια στιγμή πάντως που υπάρχει ορατός ο κίνδυνος να γραφτούν τίτλοι τέλους για την ιστορική βιομηχανία στις αίθουσες του ευρωδικαστηρίου, αφού πιθανή επικύρωση της απόφασης για επιστροφή των 136 εκατ. ευρώ, ισοδυναμεί με ξαφνικό θάνατο, η Λάρκο, συνεχίζει να επιδεινώνει τη θέση της παράγοντας ζημιές και χρέη.
Την ίδια στιγμή πάντως που υπάρχει ορατός ο κίνδυνος να γραφτούν τίτλοι τέλους για την ιστορική βιομηχανία στις αίθουσες του ευρωδικαστηρίου, αφού πιθανή επικύρωση της απόφασης για επιστροφή των 136 εκατ. ευρώ, ισοδυναμεί με ξαφνικό θάνατο, η Λάρκο, συνεχίζει να επιδεινώνει τη θέση της παράγοντας ζημιές και χρέη.
Μάλιστα η λειτουργία της εταιρείας δε θα ήταν δυνατή εάν δεν επιβάρυνε με τεράστια κόστη τη ΔΕΗ, στην οποία οφείλονται τεράστια ποσά. Βασική αιτία, πίσω από το πρόβλημα της Λάρκο, είναι το υψηλό κόστος παραγωγής, το οποίο οδηγεί σε σημαντικές απώλειες με τις τρέχουσες τιμές της αγοράς.
Αρκεί να σημειωθεί ότι το 2013 με τη μέση τιμή του νικελίου στα 15 χιλιάδες δολάρια η βιομηχανία είχε τζίρο 207 εκατ. ευρώ και ζημιές 76 εκατομμυρίων ευρώ. Φέτος η τιμή είχε πέσει ακόμη και κάτω από τις 8 χιλιάδες δολάρια ενώ μετά από μια σχετική ανάκαμψη βρίσκονται στις 11,3 χιλιάδες δολάρια ο τόνος.
Η Λάρκο με κόστος παραγωγής πάνω από τις 14,5 χιλιάδες δολάρια για κάθε τόνο, παράγει ζημιές ύψους 3 χιλιάδων δολαρίων ήτοι 150 χιλιάδες δολάρια την ημέρα ή αλλιώς σχεδόν 5 εκατομμύρια δολάρια το μήνα.
Η εταιρεία έχει σοβαρά προβλήματα για την αποπληρωμή του λογαριασμού προς τη ΔΕΗ και παρά τις συνεχείς ρυθμίσεις, καθυστερεί και δυσκολεύεται να είναι συνεπής ακόμη και στις ρυθμισμένες υποχρεώσεις της.
Κάποιες προτάσεις πάντως που έχουν πέσει στο τραπέζι μιλούν για προκήρυξη διαγωνισμού, ο οποίος θα έχει ως στόχο όχι να αντληθούν έσοδα από το δημόσιο αλλά με συμβολικό τίμημα 1 ευρώ να επιλεγεί ο επενδυτής εκείνος που θα είναι έτοιμος να δεσμευτεί για τις μεγαλύτερες επενδύσεις διάσωσης της βιομηχανίας. Με κριτήριο το business plan θα μπορούσαν να ξεκινήσουν οι απαραίτητες επενδύσεις ύψους άνω των 250-300 εκατ. ευρώ για τον εκσυχρονισμό της παραγωγής, τα περιβαλλοντικά αλλά και να ξεκινήσει μια ρύθμιση των εκκρεμών υποθέσεων (ΔΕΗ, ΕΕ).
Σε κάθε περίπτωση η νέα προσφυγή της ΕΕ ενδέχεται να επισπεύσει τις διεργασίες, καθώς εκ των πραγμάτων βάζει ξανά στο τραπέζι το πρόβλημα Λάρκο…
capitalgr
