«Δεν το καταλαβαίνω αυτό που συμβαίνει στα Ειρηνοδικεία. Είναι η δεύτερη φορά που προσπαθούμε να εκπλειστηριάσουμε ένα ακίνητο και δεν μπορούμε. Καταλαβαίνω τις ενστάσεις για την πρώτη κατοικία, αλλά εδώ το θέμα είναι διαφορετικό. Δεν μπορεί να μας παίρνει όλους η μπάλα…».
Ιδιοκτήτης εξ αδιαιρέτου ενός μεγάλου βιομηχανικού ακινήτου στην Αττική, 980 τ.μ., βρέθηκε για δεύτερη φορά στο Ειρηνοδικείο, έχοντας στα χέρια του δικαστική απόφαση που έκρινε ότι το ακίνητο δεν είναι δεκτικό διανομής με τον
Ετσι, διέταξε τη διανομή του με πώληση με δημόσιο πλειστηριασμό. Ο άλλος ιδιοκτήτης δεν μπορούσε να το αγοράσει λόγω χρεών, ενώ ο επισπεύδων επιθυμεί την πώληση για να προχωρήσει σε μία νέα επένδυση, εάν τελικά πωληθεί το ακίνητο, αλλά και για να εξοφλήσει χρέη προς το Δημόσιο. Η διαδικασία ωστόσο απέβη άκαρπη, αφού η παρουσία όσων εναντιώνονται στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας απέτρεψε και αυτόν τον πλειστηριασμό, αλλά και όσους αφορούσαν ιδιωτικές διαφορές.
«Είναι η δεύτερη φορά που πληρώνουμε 1.300 ευρώ για να μπούμε στη διαδικασία του πλειστηριασμού. Και πολύ αμφιβάλλω εάν τελικά θα τα καταφέρουμε και τον Ιανουάριο, οπότε και θα γίνει νέα προσπάθεια», λέει στο «Εθνος» ο Β.Α., ένας εκ των ιδιοκτητών. «Εάν γινόταν η διαδικασία και δεν ενδιαφερόταν κανένας, θα το καταλάβαινα. Αλλά τώρα δεν μας δίνεται καν η δυνατότητα να προσπαθήσουμε. Την επόμενη φορά φοβάμαι ότι το τίμημα θα είναι πολύ χαμηλότερο», σημειώνει.
«Η διαδικασία του εκούσιου πλειστηριασμού ακινήτου αποτελεί στην πραγματικότητα αναγκαστική πώληση μέσω δικαστικής απόφασης και υπό τις κρατούσες οικονομικές συνθήκες η πρακτική αυτή αποτελεί τη μοναδική λύση για όσους έχουν εγκλωβιστεί σε εξ αδιαιρέτου ιδιοκτησίες», εξηγεί ο δικηγόρος Μ. Τρούλης, σχολιάζοντας τις… παράπλευρες απώλειες της κατάργησης ανεξαιρέτως όλων των πλειστηριασμών και των προβλημάτων που προκαλούν στο να αναπνεύσει η οικονομία. «Συνεπώς, εκείνοι που, δικαίως ή αδίκως, εναντιώνονται αδιακρίτως στους πλειστηριασμούς, εμποδίζουν και αυτούς τους συμπολίτες τους να επιβιώσουν, αφού τους στερούν τη δυνατότητα να εξοφλήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο από το τίμημα του πλειστηριασμού», καταλήγει. Πριν από λίγες εβδομάδες, μία εταιρεία έβγαλε στον πλειστηριασμό ένα ακίνητο, αξίας 13,5 εκατ. ευρώ, αλλά η διαδικασία έπεσε στο κενό. Το ίδιο συμβαίνει και με αξιώσεις ιδιωτών απέναντι σε ιδιώτες. Ενα ακίνητο αξίας 150.000 ευρώ έφτασε να εκπλειστηριαστεί τελικά στην τιμή των 40.000 με όλες τις πλευρές να είναι χαμένες. Και του ιδιοκτήτη αλλά και εκείνου στον οποίο όφειλε και επέσπευσε τον πλειστηριασμό. Και αυτό γιατί λόγω των πολλών ματαιώσεων, το τίμημα έπεσε…
Γενική αναβολή
Σύμφωνα με τους συμβολαιογράφους που παρίστανται στους πλειστηριασμούς, αλλά δεν συμμετέχουν σε εκείνους που αφορούν στην πρώτη κατοικία με επισπεύδοντα τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, τους τελευταίους μήνες αναβάλλονται -λόγω των διαμαρτυριών στα μεγάλα Ειρηνοδικεία- όλοι οι πλειστηριασμοί.
Σύμφωνα με τους συμβολαιογράφους που παρίστανται στους πλειστηριασμούς, αλλά δεν συμμετέχουν σε εκείνους που αφορούν στην πρώτη κατοικία με επισπεύδοντα τράπεζες, Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, τους τελευταίους μήνες αναβάλλονται -λόγω των διαμαρτυριών στα μεγάλα Ειρηνοδικεία- όλοι οι πλειστηριασμοί.
Εκούσιοι, εκείνοι που έχουν αντικείμενο τις διεκδικήσεις από διατροφές, μισθούς εργαζομένων, ευπαθών προϊόντων που κινδυνεύουν να καταστραφούν, επαγγελματικών κτιρίων, βιομηχανικών ή βιοτεχνικών χώρων. Και θέτουν τα ερωτήματα: Για ποια αστική Δικαιοσύνη μιλάμε όταν υπάρχει δικαστική απόφαση και δεν μπορεί να εκτελεστεί; Με αυτήν τη λογική ποιος επιχειρηματίας ή επενδυτής θα δανείσει και θα πάρει το ρίσκο εάν ξέρει ότι δεν θα μπορεί να εκτελέσει μία δικαστική απόφαση για χρήματα που του οφείλονται; Και γιατί ένας εργαζόμενος να μην μπορεί να στραφεί σε βάρος του εργοδότη του για δεδουλευμένα;
«Η μη απονομή αστικής Δικαιοσύνης με τη διαδικασία του πλειστηριασμού, η οποία είναι εκτός των άλλων το έσχατο μέτρο ικανοποίησης απαιτήσεων που στηρίζονται σε τελεσίδικες αποφάσεις, αποτελεί εκτός των άλλων και ανασταλτικό παράγοντα για τη δημιουργία θετικού οικονομικού κλίματος, με την έννοια ότι αυτός που γνωρίζει ότι δεν θα εισπράξει τα χρήματά του, ακόμη και εάν έχει στα χέρια του δικαστική απόφαση, ποτέ δεν θα επενδύσει ή θα διευκολύνει οποιονδήποτε» λέει ο πρόεδρος του συμβολαιογραφικού συλλόγου Γ. Ρούσκας, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν ακίνητα που ενδιαφέρουν επενδυτές, οι οποίοι θέλουν να τα αποκτήσουν σε εμπορικές τιμές, αλλά δεν μπορούν.
Την ίδια ώρα, κατακόρυφη άνοδο εμφανίζουν τα συμβόλαια πώλησης ακινήτων που γίνονται μόνο και μόνο για να εξοφληθούν οι οφειλές προς την Εφορία ή προς τις τράπεζες. Οι συμβολαιογράφοι γίνονται καθημερινά μάρτυρες αυτής της πραγματικότητας, με τους ιδιοκτήτες ακινήτων να προσφεύγουν στη λύση της πώλησης για να «ξεχρεώσουν». Για να επιτύχουν όμως τον στόχο τους, εάν οφείλουν στο Δημόσιο, έχουν μπροστά τους ένα εμπόδιο: Τη φορολογική ενημερότητα, αφού δεν μπορούν να πουλήσουν εάν δεν έχουν στα χέρια τους το πολυπόθητο έγγραφο. Ετσι, παίρνουν ενημερότητα, υπό αίρεση, αφού αμέσως μόλις γίνει η πώληση, ο συμβολαιογράφος είναι υποχρεωμένος να καταβάλει το τίμημα στο δημόσιο ταμείο και οι πωλητές να πάρουν ό,τι απομείνει.
ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
Ο πρόεδρος της ένωσης ιδιοκτητών ακινήτων Σ. Παραδιάς υποστηρίζει ότι συχνό είναι το φαινόμενο ιδιοκτήτες να πωλούν για να καλυφθούν βασικές ανάγκες. «Δεν είναι μόνο άνθρωποι που πήραν δάνεια πέραν των δυνατοτήτων τους, αλλά και εκείνοι που ξενιτεύτηκαν, θαλασσοδάρθηκαν, στερήθηκαν. Και τώρα αναγκάζονται να… ξεπουλήσουν» καταλήγει.
ΣΟΦΙΑ ΦΑΣΟΥΛΑΚΗ
ΕΘΝΟΣ
