να φέρει στο ταμείο ποσό ύψους 188 εκατ. ευρώ.
Ως προς το ταμειακό σκέλος η κυβέρνηση καλείται να υποκαταστήσει τα έσοδα είτε επισπεύδοντας άλλες πωλήσεις είτε με την άμεση επαναπροκήρυξη και πώληση του ΔΕΣΦΑ εντός του επόμενου έτους, καθώς το έχει προϋπολογιστεί στα έσοδα του 2017.
Ωστόσο το γεγονός ότι μια “κλεισμένη” αποκρατικοποίηση, η οποία μάλιστα έχει “τσεκαριστεί” ως ολοκληρωμένη από τον περασμένο Ιούνιο εν τέλει ναυαγεί, με τους επενδυτές μάλιστα να αφήνουν ευθείες βολές ότι για την εξέλιξη ευθύνεται η απόφαση της κυβέρνησης (Π. Σκουρλέτης) να αλλάξει ουσιωδώς τα δεδομένα γύρω από την προς πώληση εταιρεία, δημιουργεί πρόσθετη πίεση.
Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχουν πληροφορίες που θέλουν τους δανειστές να ζητούν την επίσπευση των διαδικασιών για τους εκκρεμείς διαγωνισμούς που περιλαμβάνονται στο ADP (Asset Development Plan) του ΤΑΙΠΕΔ. Αυτές είναι οι πωλήσεις του 17% ή και μεγαλύτερου μεριδίου της ΔΕΗ, η πώληση του 66% της ΔΕΠΑ, καθώς και οι πωλήσεις για ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και ΟΤΕ αλλά και για τα Ελληνικά Πετρέλαια.
Επίσης για τον ίδιο το ΔΕΣΦΑ αναμένεται να ζητηθεί από τους δανειστές η ολοκλήρωση της πώλησης του 66% αν και εκτιμάται ότι η κυβέρνηση θα επιδιώξει να ακολουθηθεί μοντέλο ΑΔΜΗΕ με διάθεση ενός μειοψηφικού ποσοστού με διατήρηση του 51% στον έλεγχο του δημοσίου.
Ειδικά για την πώληση της θυγατρικής της ΔΕΗ και την απόσχισή της από τη μητρική, επίσης εκτιμάται ότι οι δανειστές θα “αυστηροποιήσουν” τη στάση τους, ζητώντας να υπάρξει σαφής πρόοδος της διαδικασίας μέχρι τις αρχές του 2017, ειδάλλως θα εκκινήσει η διαδικασία για την πώληση του 100% του ΑΔΜΗΕ.
Επενδυτικό κλίμα – διεθνείς ισορροπίες
Σοβαρές επιπλοκές και προβλήματα προκαλεί το ναυάγιο της πώλησης και στο ήδη βεβαρυμένο από την αβεβαιότητα της διαπραγμάτευσης επενδυτικό κλίμα για τη χώρα. Εκτός όμως από την προφανή επιδείνωση των συνθηκών κάτω από τις οποίες γίνονται οι προσπάθειες για προσέλκυση νέων ξένων επενδύσεων και κεφαλαίων στη χώρα, υπάρχει πάντα και η γεωπολιτική διάσταση της υπόθεσης του ΔΕΣΦΑ. Πλέον η οριστική διάρρηξη των σχέσεων με έναν από τους βασικούς εμπορικούς εταίρους της ΕΕ, πάνω στον οποίο στηρίζεται σημαντικό κομμάτι του οικοδομήματος για διαφοροποίηση των πηγών ενεργειακής προμήθειας δεν περνά απαρατήρητη. Το τι θα σημάνει αυτή η αλλαγή στην πράξη, πάντως, απομένει να φανεί το επόμενο διάστημα.
Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση να “σκοτωθεί” ο διαγωνισμός και η πώληση προς τους Αζέρους, θεωρείται μια συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης, αφού από το Σεπτέμβριο και μετά η διαπραγμάτευση είχε περάσει από το υπουργείο ενέργειας στο μέγαρο Μαξίμου και στους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι οποίοι και χειρίστηκαν τις τρίμηνες διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους της Socar και της ιταλικής Snam. Υπό αυτή την έννοια η εξέλιξη αυτή ερμηνεύεται από κάποιες πλευρές και ως ένδειξη ότι πιθανόν να εισερχόμαστε σε προεκλογική περίοδο…
