Σύμφωνα με την πρόταση (1ης Δεκεμβρίου 2016) του Γεν.Εισαγγελέα του ΔΕΕ στην Υπόθεση C‑499/15, το άρθρο 8 του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό
(ΕΚ) 1347/2000, και το άρθρο 3, στοιχείο δʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 4/2009, για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής, έχουν την έννοια ότι, όταν δικαστήριο κράτους μέλους έχει εκδώσει απόφαση, η οποία κατέστη τελεσίδικη, σχετικά με το δικαίωμα επιμέλειας, το δικαίωμα επικοινωνίας καθώς και τις υποχρεώσεις διατροφής σε σχέση με ανήλικο τέκνο, το εν λόγω δικαστήριο δεν έχει πλέον διεθνή δικαιοδοσία προκειμένου να επιληφθεί αιτήματος τροποποιήσεως της εν λόγω αποφάσεως, στο μέτρο που το παιδί αυτό δεν έχει τη συνήθη διαμονή του στο έδαφος του συγκεκριμένου κράτους μέλους.
Βάσει των ως άνω διατάξεων και της αρχής που αποσκοπεί στην προστασία του υπέρτατου συμφέροντος του παιδιού, διεθνή δικαιοδοσία προκειμένου να αποφανθεί επί τέτοιου αιτήματος έχει το δικαστήριο του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του.
Η υποβληθείσα στην κρίση του Δικαστηρίου υπόθεση ανέκυψε από διαφορά σχετική με το δικαίωμα επιμέλειας, το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας, καθώς και τον καθορισμό των υποχρεώσεων διατροφής σε σχέση με ανήλικο τέκνο.
Το Vilniaus miesto apylinkės teismas (περιφερειακό δικαστήριο Βίλνιους, Λιθουανία) ζήτησε από το Δικαστήριο της ΕΕ διευκρινίσεις σχετικά με τη συγκεκριμένη εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 και του κανονισμού (ΕΚ) 4/2009, ώστε να καθορίσει το δικαστήριο που έχει διεθνή δικαιοδοσία προκειμένου να αποφανθεί επί των ως άνω ζητημάτων. Συγκεκριμένα, στην υπόθεση της κύριας δίκης, τα λιθουανικά δικαστήρια είχαν εκδώσει απόφαση, η οποία κατέστη τελεσίδικη, επί του δικαιώματος επιμέλειας, του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας, καθώς και των υποχρεώσεων διατροφής σε σχέση με ανήλικο τέκνο. Ο πατέρας του παιδιού προσέφυγε, ακολούθως, εκ νέου ενώπιον των λιθουανικών δικαστηρίων με αίτημα την τροποποίηση της εν λόγω αποφάσεως. Εντούτοις, δεδομένου ότι το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του στο έδαφος των Κάτω Χωρών, μαζί με τη μητέρα του, εγείρεται το ερώτημα αν τα λιθουανικά δικαστήρια εξακολουθούν να έχουν διεθνή δικαιοδοσία προκειμένου να αποφανθούν επί του βασίμου της εν λόγω αιτήσεως. Δείτε την πρόταση εδώ
LegalNews24.gr
