ΑΠ 1323/2015 (ποιν.) Αναίρεση καταδικαστικής απόφασης λόγω μη ανάγνωσης της ανακριτικής κατάθεσης του εγκαλούντος στο ακροατήριο. Αποστέρηση του κατηγορούμενου από το δικαίωμά του να εκθέσει τις απόψεις του. Απόλυτη ακυρότητα.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 329, 331, 333 παρ.2,
358, 364 παρ.1 και 369 Κ.Ποιν.Δ. προκύπτει, ότι η λήψη υπόψη και η συνεκτίμηση από το δικαστήριο της ουσίας, για το σχηματισμό της κρίσεώς του περί της ενοχής του κατηγορουμένου, ως αποδεικτικού στοιχείου, εγγράφου, το οποίο δεν αναγνώσθηκε κατά την προφορική συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο, επιφέρει απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας κατά το άρθρο 171 παρ.1 εδ. δ’ του ίδιου Κώδικα, από την οποία ιδρύεται ο προβλεπόμενος από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Α’ Κ.Ποιν.Δ. λόγος αναιρέσεως, διότι έτσι αποστερείται ο κατηγορούμενος του εκ του ανωτέρω άρθρου 358 Κ.Ποιν.Δ. απορρέοντος δικαιώματος να εκθέσει τις απόψεις του και να προβεί σε παρατηρήσεις σχετικά με το αποδεικτικό αυτό μέσο…
Tο παραπάνω Δικαστήριο της ουσίας κήρυξε τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα ένοχο της αξιόποινης πράξεως της επικίνδυνης σωματικής βλάβης από κοινού, για την οποία του επέβαλε φυλάκιση δεκατεσσάρων (14) μηνών, ανασταλείσα επί τριετία. Με το κύριο δικόγραφο της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, η οποία είναι παραδεκτή, ως ασκηθείσα νομοτύπως και εμπροθέσμως, προβάλλεται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο η αναιρετική πλημμέλεια της ελλείψεως ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας περί τα αποδεικτικά μέσα (συνισταμένη στις αιτιάσεις, ότι δεν αναφέρεται στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ότι λήφθηκε υπόψη η απολογία του κατηγορουμένου, ότι δεν αξιολογήθηκαν από το Δικαστήριο όλα τα αποδεικτικά μέσα κλπ), από την οποία ιδρύεται ο εκ του άρθρου 510 παρ.1 στοιχ. Δ’ Κ.Ποιν.Δ. λόγος αναιρέσεως…
Aπό τις προπαρατεθείσες παραδοχές της προσβαλλόμενης αποφάσεως προκύπτει, ότι το Δικαστήριο της ουσίας, προκειμένου να καταλήξει στην καταδικαστική για τον αναιρεσείοντα κρίση του, έλαβε υπόψη του και συνεκτίμησε, εκτός από άλλα αποδεικτικά μέσα, τα οποία μνημονεύονται στο αιτιολογικό αυτής, την από 21-2-2007 ανακριτική κατάθεση του εγκαλούντος …διαλαμβάνοντας ειδικότερα στο σκεπτικό της εν λόγω αποφάσεως, ότι “τη βεβαιότητα για την αναγνώριση του κατηγορουμένου, ως του ενός από τους δύο δράστες της εναντίον του επίθεσης εξέφρασε ο εγκαλών και στην από 21 Φεβρουαρίου 2007 ανακριτική του κατάθεση”.
Όπως, όμως, προκύπτει από την επισκόπηση των πρακτικών της προσβαλλόμενης αποφάσεως αλλά και εκείνων της πρωτοβάθμιας δίκης (κατά την οποία εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 90, 91, 92/2009 απόφαση του Μ.Ο.Δ. Πειραιά), που αναγνώσθηκαν από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, η ανωτέρω ανακριτική κατάθεση δεν αναγνώσθηκε στο ακροατήριο του δευτεροβάθμιου αλλά ούτε και του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με αποτέλεσμα ο κατηγορούμενος και ήδη αναιρεσείων να στερηθεί του προβλεπόμενου από το άρθρ. 358 Κ.Ποιν.Δ. υπερασπιστικού του δικαιώματος, ήτοι της δυνατότητας να εκθέσει τις απόψεις του, να κάνει παρατηρήσεις και να προβεί σε δηλώσεις και εξηγήσεις για την κατάθεση αυτή, ως αποδεικτικό μέσο.
Κατ’ ακολουθία τούτων, ενόψει της πλημμέλειας που προεκτέθηκε και με βάση τα αναφερόμενα στην προηγηθείσα νομική σκέψη, επήλθε απόλυτη ακυρότητα της διεξαχθείσας στο ακροατήριο του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου διαδικασίας και, επομένως, είναι βάσιμος ο σχετικός, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Α’ Κ.Ποιν.Δ., μοναδικός πρόσθετος λόγος της αιτήσεως αναιρέσεως. Επομένως, πρέπει, κατά παραδοχή αυτού, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ενώ (μετά την ευδοκίμηση του πιο πάνω λόγου, η αναιρετική εμβέλεια του οποίου καλύπτει το σύνολο της υποθέσεως) παρέλκει πλέον, ως αλυσιτελής, η έρευνα των λόγων αναιρέσεως του κύριου δικογράφου”. (areiospagos.gr)
LegalNews24.gr
