της 16ης Δεκεμβρίου 2015
στην υπόθεση Ε-5/15
Matja Kumba T M’bye και λοιποί κατά Stiftelsen Fossumkollektivet
(Οδηγία 2003/88/ΕΚ — Χρόνος εργασίας — Προστασία της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων — Οργάνωση του χρόνου εργασίας — Περίοδοι ανάπαυσης — Μέγιστος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας — Παρεκκλίσεις από τις ελάχιστες περιόδους ανάπαυσης — Έγκριση εργαζομένων — Ζημία)
(2017/C 2/03)
Στην υπόθεση E-5/15, Matja Kumba T M’bye και λοιποί κατά Stiftelsen Fossumkollektivet – ΑΙΤΗΣΗ προς το Δικαστήριο, βάσει του άρθρου 34 της συμφωνίας μεταξύ των κρατών της ΕΖΕΣ για τη σύσταση Εποπτεύουσας Αρχής και Δικαστηρίου, από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο του Eidsivating (Eidsivating lagmannsrett) σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 6 και το άρθρου 22 παράγραφος 1 στοιχείο α) και στοιχείο β) της οδηγίας 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης της οργάνωσης του χρόνου εργασίας, το Δικαστήριο, αποτελούμενο από τους Carl Baudenbacher, πρόεδρο, Per Christiansen και Páll Hreinsson, (εισηγητή δικαστή), δικαστές, εξέδωσε απόφαση στις 16 Δεκεμβρίου 2015, το διατακτικό της οποίας έχει ως εξής:
|
1.
|
Χρόνος εργασίας που ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 84 ώρες την εβδομάδα σε διαμέρισμα θεραπευτικού συντονισμού είναι συμβατός με το άρθρο 6 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ, υπό τις συνθήκες που διέπονται από το άρθρο 22 παράγραφος 1 στοιχείο α), υπό την προϋπόθεση ότι ο εργαζόμενος συμφώνησε ρητά, ελεύθερα και ατομικά να εκτελέσει την εν λόγω εργασία και τις γενικές αρχές της προστασίας της ασφάλειας και της υγείας του εργαζομένου· Αυτό συνεπάγεται ότι στις περιπτώσεις κατά τις οποίες κράτος μέλος του ΕΟΧ κάνει χρήση της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 22 παράγραφος 1 της οδηγίας, ο εθνικός νομοθέτης πρέπει να λαμβάνει δεόντως υπόψη τη σωματική και ψυχική ευημερία των εργαζομένων. Ωστόσο, μια τέτοια ρύθμιση του χρόνου εργασίας είναι συμβατή με το άρθρο 3 και το άρθρο 5 της οδηγίας, μόνον εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής της παρέκκλισης του άρθρου 17 παράγραφος 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 17 παράγραφος 3 στοιχείο γ) περίπτωση i.
|
|
2.
|
Διάταξη του εθνικού δικαίου, σύμφωνα με την οποία η συναίνεση του εργαζομένου να εργαστεί περισσότερες από 60 ώρες την εβδομάδα σε διαμέρισμα θεραπευτικού συντονισμού δεν μπορεί να ανακληθεί, είναι συμβατή με το άρθρο 6 και το άρθρο 22 της οδηγίας, υπό τον όρο ότι τηρούνται οι γενικές αρχές προστασίας της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων.
|
|
3.
|
Η γνωστοποίηση απόλυσης και προσφορά επαναπρόσληψης με νέους όρους, μετά την άρνηση εργαζομένου να συμφωνήσει σε ρύθμιση του χρόνου εργασίας που υπερβαίνει τις 48 ώρες σε χρονική περίοδο επτά ημερών, δεν πρέπει να θεωρείται ζημία κατά την έννοια του άρθρου 22 παράγραφος 1 στοιχείο β) της οδηγίας, εάν η καταγγελία της σχέσης απασχόλησης βασίζεται σε λόγους που είναι πλήρως ανεξάρτητοι από την άρνηση του εργαζομένου να συμφωνήσει να εκτελέσει την εν λόγω πρόσθετη εργασία.
|
