Σύμφωνα με πληροφορίες, το Δημόσιο έχει ήδη χάσει διεκδικήσεις εκτάσεων στη Μάνη, καθώς σε αντίθεση με ότι ισχύει στην υπόλοιπη Μεσσηνία, αλλά και στην συντριπτική πλειοψηφία της Ελλάδας, με το συγκεκριμένο νόμο, πρέπει και αυτό να αποδείξει νομικά ότι του ανήκει η διεκδικούμενη έκταση. Στις υπόλοιπες περιοχές οι αμφισβητούμενες εκτάσεις κατά τεκμήριο ανήκουν στο Δημόσιο.
Από το 1979…
Το άρθρο 62 του νόμου 998 του 1979 με τίτλο, αναφέρει για τις περιπτώσεις αυτές:
«Επί της πάσης φύσεως αμφισβητήσεων ή διενέξεων ή δικών μεταξύ του Δημοσίου, είτε ως ενάγοντος, είτε ως εναγόμενου, είτε ως αιτούντος, είτε ως καθ’ ου η αίτηση και φυσικού ή νομικού προσώπου, το οποίο προβάλλει ή αξιώνει οποιοδήποτε δικαίωμα, εμπράγματο ή μη, επί των δασών, των δασικών εκτάσεων το ως άνω φυσικό ή νομικό πρόσωπο οφείλει να αποδείξει την παρ’ αυτώ ύπαρξη του δικαιώματός του».
Δηλαδή, αν υπάρχει διένεξη ιδιώτη με το κράτος, ο πολίτης έχει την υποχρέωση να αποδείξει με ακλόνητα στοιχεία ότι η έκταση δεν ανήκει στο Δημόσιο.
…στο 2012
Με το νόμο αυτό, προβλεπόταν εξαίρεση για τις Περιφέρειες των Πρωτοδικείων Ιονίων Νήσων, Κρήτης, Λέσβου, Σάμου, Χίου, Κυκλάδων, Κυθήρων και Αντικυθήρων, καθώς μετά την απελευθέρωση της πατρίδας μας, στις περιοχές αυτές, υπήρχαν ιδιοκτησίες, τις οποίες αναγνώρισε το κράτος.
Από τότε για τις περιοχές αυτές και το Δημόσιο έχει τις ίδιες υποχρεώσεις με τον ιδιώτη: πρέπει και αυτό να αποδείξει ότι του ανήκει η έκταση.
Το 2012, με το νόμο 4042 και το άρθρο 67, στις εξαιρέσεις αυτές εντάχθηκε και το σύνολο της Μάνη σε Μεσσηνία και Λακωνία.
Μάλιστα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δόθηκαν πολύ σκληρές μάχες για να περάσει η διάταξη αυτή για τη Μάνη, ενώ υπήρξαν σφοδρές αντιρρήσεις, οι οποίες ακόμα υπάρχουν.
Της Βίκυς Βετουλάκη
